...ΕΞΑΡΤΗΣΗ...

...ΖΗΛΕΨΕΣ?...

ΕΝΑΣ ΜΗΝΑΣ ΜΕΤΑ

Πέρασε ενας μήνας δίχως αποτέλεσμα...τιποτα δεν μπορεί να τον κανει να θυμηθεί...τον πήγα στο γραφείο,σε κάποιους φίλους,συγγενεις...κανεις και τιποτα δεν τον βοήθησε...η υπομονή μου τελειώνει...έχω αναγκη την αγκαλιά του,την στήριξη του...κιαν όλα είναι ίδια πάνω του,ο τρόπος του δεν είναι...κάθε πρωί ξυπνάω και προσεύχομαι να γινει κάτι...να τα καταφέρει και να επιστρέψει...το ίδιο εκανα και σήμερα...ύστερα σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο...έκανα ένα ζεστό ντουζ και φόρεσα μια άνετη μαυρη φόρμα με μια μαυρη βελούδινη ζακέτα...άφησα τα βρεγμένα μαλλια μου τυλιγμένα στην πετσέτα και πήγα στην κουζίνα...εκεί βλεπω τον Κρίστιαν να με περιμένει στο τραπεζι,εχει φτιαξει πρωινό και για τους δύο και αυτό με ξαφνιάζει...

Κ-"Καλημέρα..κάθισε εχω βάλει καφέ.."

Κ-"Καλημέρα..και όχι μόνο.."

Λέω κοιτάζοντας τις φρυγανιές,τα κρουασάν και την ομελέτα...κοίταζω το πιάτο του και τον βλεπω να τρωει ομελέτα...και αν για κάποια λεπτά πίστεψα πως συνήλθε κάθε ελπίδα έσβησε...ο Κριστιαν δεν έτρωγε αυγό ποτέ...απογοητευμένη κάθισα στην καρέκλα και έβαλα καφέ...

Κ-"Έχεις κανονίσει κάτι για απόψε?.."

Τ-"Όχι.."

Κ-"Ξέρεις έχω βαρεθεί να ειμαι συνεχεια μέσα στο σπίτι..βλέπω και εσένα που μαραζωνεις εδώ μέσα..και έλεγα αν ήθελες να πηγαίναμε κάπου για φαγητό?..."

Λυπάμαι που είναι κλεισμένος εδω μεσα...δεν εχει φίλους και ο μόνος άνθρωπος που γνωρίζει είμαι εγώ...

Τ-"Ναι βέβαια..που λες?.."

Κ-"Χθες που πήγα στο σούπερ μάρκετ ειδα ενα ομορφο εστιατοριο στο επομενο τετράγωνο..θες να κλείσω εκει τραπεζι?.."

Τ-"Φυσικά.."

Χαμογέλασα ψεύτικα καο συνέχισα το πρωινό μου...είναι τόσο δύσκολο να εχω απεναντι μου τον άνθρωπο που λατρεύω,και να μιλάω μαζί του σαν να ειμαστε δυο φίλοι...μολις τελειωσα το πρωινο και αφού καθάρισα το σπιτι κάθισα στο δωμάτιο μου και διάβαζα ενα βιβλιο οταν ακουσα την πόρτα να χτυπάει και ο Κρίστιαν να μπαινει μέσα...

Κ-"Ενοχλώ?..."

Τ-"Οχι πέρασε.."

Είπα και άφησα το βιβλιο στο κομοδίνο ενώ εκείνος κάθισε στο κάτω μερος του κρεβατιού μου....

Κ-"Άνοιξα το λαπτοπ που έδωσες και βρηκα ενα φάκελο με το όνομα μου..πάτησα μέσα γιατί νόμιζα πως θα ηταν κάτι που θα με βοηθούσε.."

Μέσα σε αυτον τον φάκελο έχω όλες τις φωτογραφιες μας...απο διακοπες και προσωπικές μας στιγμές....

Κ-"Είδα τις φωτογραφίες σου.."

Τ-"Δεν ειναι μου..δεν τις Είδες?..είναι μας..ειμαστε εγώ και εσύ.."

Κ-"Δεν είμαι εγώ..το ξέρεις.."

Σηκώνομαι απο το κρεβάτι και στέκομαι ορθια μπροστα του....

Τ-"Είσαι η αγάπη μου..ο ερωτας μου..ο άνθρωπος που άγγιξε ολοκληρωτικά την καρδιά μου..πως γινεται να μην με θυμασαι.."

Λέω με βουρκωμένα μάτια...

Κ-"Αυτό που συνεβει είναι θλιβερό..όμως έγινε..είναι δύσκολο και για μένα Τζενιφερ..δεν γνωρίζω κανέναν,δεν θυμάμαι τιποτα..ξεκίνησα απο την αρχή.."

Τ-"Είδες τις φωτογραφιες είπες?.."

Κ-"Ναι..."

Τ-"Και πως ένιωσες.."

Γύρισε το βλέμμα του στο πάτωμα και ψυθίρισε....

Κ-"Ζήλεψα.."

Τ-"Τι εννοεις?.."

Σηκώθηκε όρθιος και τα βλέμματα μας διασταυρώθηκαν....

Κ-"Ζήλεψα τον τρόπο που τον κοίταγες..που τον φιλούσες..το χαμόγελο στα χείλη σου οταν ήσουν στην αγκαλια του.."

Τ-"Δεν καταλαβαίνω γιατι?..γιατί ζηλεψες?..."

Με πλησιασε περισσοτερο....

Κ-"Γιατί...ειμαι ερωτευμένος μαζί σου.."

Siia Stefanou...
***************