...ΕΞΑΡΤΗΣΗ...

...ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ...

ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ...
Ο Κρίστιαν έφυγε απο το σπίτι...δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που συμβαίνει...πάνω που όλα είχαν διορθωθεί και είμασταν μαζί,μπήκε στην ζωή μας ο Αλεξαντερ και τα διάλυσε όλα...η μόνη μου συντροφιά είναι το κρασί και το τσιγάρο που ξανα άρχιςα...κλειδωμένη μέσα στο σπίτι, με κλειστά παράθυρα δεν εχω δει το φως του ήλιου απο τότε που εφυγε...οι γονεις μου ανησυχούν αλλα τους εχω πει πως εφυγα για λιγο καιρο απο την Αθήνα...δεν θέλω να δώ κανέναν...προτιμώ την μοναξιά μου...
Ξύπνησα το μεσημέρι με πονοκέφαλο απο το κρασί...εκανα ενα μπανιο και εβαλα στο φούρνο μια ετοιμη πιτσα...άναψα ενα τσιγαρο και κάθισα στο τραπεζι να πιω λιγο καφέ...ακουσα την πόρτα να χτυπάει και πηγα με αθόρυβο βήμα,κοίταξα απο το ματακι και ειδα τον Κρίστιαν...ανοιξα αμεσως και μολις με ειδε το χαμόγελο του έσβησε...

Κ-"Γεια σου Τζένιφερ..μπορώ να περάσω?.."

Τ-"Γεια..ναι βεβαια.."

Μεσα στην χαρά μου που είδα ξανά τα μάτια του,ξέχασα να μάζεψω τα δεκάδες άδεια μπουκάλια κρασί που βρίσκονται στο σαλονι και τις γεμάτες τσιγαροθήκες...τα προσπέρασε και πήγε στην κουζίνα...κάθισε στο τραπεζι και αφού εβγαλα την πιτσα κάθισα και εγω...

Κ-"Τζένιφερ?..τι κατάσταση είναι αυτή?.."

Τ-"Δεν γίνεται αλλιώς.."

Χτυπησε με δύναμη το χέρι του στο τραπεζι και με τρόμαξε...

Κ-"Μόνο ενας αδύναμος άνθρωπος θα το έριχνε στο ποτό για να αποφύγει τον πόνο του.."

Τα δακρυα μου εκαναν εμφάνιση στο προσωπο μου...

Τ-"Ναι είμαι αδύναμη..είμαι μόνη και δεν αντέχω να σκέφτομαι..δεν αντέχω.."

Ειπα με λιγμούς και με εκλεισε στην αγκαλιά του για να ηρεμήσω...η μυρωδιά του είναι η ίδια...εκλεισα τα μάτια και αφέθηκα στα συναισθήματα μου...

Κ-"Δεν ξέρω τι να κάνω.."

Τ-"Δεν μπορείς να κάνεις κάτι.."

Είπα και πήγα στο δωμάτιο μου...κλείδωσα την πόρτα και γλίστρησα κάτω...ο πονος μου ειναι μεγάλος και με καεί κάθε λεπτό...

Κ-"Άνοιξε την πόρτα.."

Τ-"Φύγε σε παρακαλώ.."

Ειπα και προσπαθησα να σηκωθώ αλλα η διατροφή μου τις τελευταίες μέρες δεν με βοηθάει να εχω δυνάμεις...

Κ-"Τζένιφερ..άκουσε με ανοιξε την πόρτα.."

Ειπε και την χτύπησε με δύναμη...νιωθω αδύναμη και σιγα σιγα να χάνω τις αισθήσεις μου...

Τ-"Κρίστιαν..."

Ειπα ψυθίριστα και άπλωσα το χέρι μου στην κλειδαριά...ξεκλείδωσα και μπηκε αμεσως μέσα...

Κ-"Τι επαθες?..γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου...."

Εκλεισα τα μάτια και δεν απάντησα...με πήρε στην αγκαλιά του και με έβγαλε εξω απο το σπίτι...σταματησε ενα ταξι και μπήκαμε μέσα...

Κ-"Στο κεντρικό νοσοκομείο..γρηγορα..."

Ο ταξιτζής ξεκινησε αμέσως με μεγαλη ταχύτητα και ξαφνικά ενα φορτηγό έχασε τον έλεγχο...ο οδηγος βγήκε απο την πορεία για να αποφύγει την σύγκρουση και τοτε νιωθω εναν δυνατό πόνο....

Silia Stefanou....
****************