...ΕΞΑΡΤΗΣΗ...

" ΟΡΜΗ "

Κάθισα τον καναπέ δίπλα του και εκείνος έφερε δυο κούπες με ζεστό καφέ...

Τ-"Τι θες να ξεκαθαρίσουμε?.."

Κ-"Τζενιφερ..στο παρελθον σε εχω πληγώσει..το παραδέχομαι..ομως σ'αγαπάω,άργησα αλλα κατάλαβα πως εισαι η μοναδική..άφησε με να σου δειξω ποσο εχω μετανιώσει.."

Τ-"Πως μπορώ να σε εμπιστεύτω ξανα?.."

Κ-"Θα κάνω τα πάντα για να με εμπιστευτείς ξανα.."

Σηκώνομαι ορθια και ακουμπάω την πλατη μου στην τζαμαρία...

Τ-"Σ'αγαπαω ακομα..το ίδιο δυνατα..το ίδιο βαθιά.."

Σηκωνεται και εκείνος και βαζει τα χέρια του γυρω μου...

Κ-"Θα με αφήσεις να σε κάνω ξανα ευτυχισμενη?.."

Τα χειλη του ενώνονται με τα δικά μου και το κορμι του κολλαει στο δικο μου...

Τ-"Ναι..."

Λέω μαζι με εναν αναστεναγμό...με αγκαλιάζει και με σηκώνει ψηλά....

Κ-"Μπορώ να κανω τρελά πράγματα για σενα..."

Τ-"Όπως?.."

Με αφηνει απο την αγκαλια του και ανοιγει την τζαμαρια...βγαζει τα ρουχα του και μενει γυμνός..

Τ-"Τι κανεις;.."

Δεν μπορω να καταλάβω τι προσπαθεί να κανει μεχρι που τον βλεπω να πηδαει απο το μπαλκόνι...

Τ-"Κριστιανννννν.."

Πηγαινω κοντα στα κάγκελα και κοιταζω απο κατω...τον βλεπω να επιπλέει πανω στο παγωμένο νερό...

Τ-"Βγες απο το νερο..σε παρακαλω.."

Κ-"Πήδα.."

Εγω να πήδηξω απο το μπαλκόνι;...σε ποταμό που το νερο ειναι κρύσταλλο...και η ορμή απο τον καταρρακτη ειναι δυνατη....

Τ-"Αποκλείεται.."

Κ-"Ειμαι εδώ..πηδά.."

Τ-"Φοβαμαι.."

Κ-"Παρε το ρίσκο..αν σε κρατήσω αξίζω την εμπιστοσύνη σου..αν οχι δεν την αξίζω.."

Βγαζω τα ρουχα μου και ηδη το κρύο ειναι αφόρητο...ανεβαινω πανω στα κάγκελα και ειναι αδυνατο να πηδήξω...

Τ-"Δεν Μπορωωω"

Κ-"Βοηθειαααα"

Τον κοιταζω και βλεπω πως χρειαζεται βοήθεια...το νερο σκεπάζει το προσωπο του...

Τ-"Κριστιαν..προσπάθησε να κρατηθεις..σε παρακαλω.."

Κ-"Κανε κατι..."

Φωνάζει οσο πιο δυνατα μπορει...αφήνω τα χέρια μου απο το κάγκελο..."σ'αγαπαω"...ειπα απο μεσα μου και πηδήξα μεσα στο νερο...ειναι τοσο παγωμένο που νιωθω οτι με τρυπούν βελονες σε ολο μου το κορμι...τοτε νιωθω τα δυο χέρια του Κριστιαν να με τραβούν και να με κλείνουν στην αγκαλια τους...

Κ-"Μπορούσες τελικά.."

Τ-"Επίτηδες το έκανες;..τρόμαξα τοσο πολυ.."

Βαζω τα χέρια μου γυρω απο τον λαιμό του και τον κρατάω σφικτά...

Κ-"Εμεις οι δυο..πρεπει να ειμαστε μαζι"

Λεει και απότομα βαζει την στυση του μεσα μου...τα γυμνά κορμιά μας γλιστρούν μεσα στο νερο και ξαφνικά δεν νιωθω κρύο...νιωθω μια ζέστη φλόγα να με αγκαλιάζει...κλείνω τα ματια και αφήνομαι στο ρυθμό που μπαινοβγαίνει μεσα μου...ο οργασμος μου αφήνεται μεσα στο νερο,και το ίδιο και ο δικός του...με αφηνει απο την αγκαλια του και απο την ορμή παλεύω να κολύμπησω....

Τ-"Πιασε με Κριστιαν..σε παρακαλω"

Κ-"Μ'αγαπας?.."

Τ-"Ναι μωρο μου..πιασε μεεεε"

Κ-"Ποσο με αγαπας?..."

Τ-"Παρα πολυ..."

Φωνάζω αλλα δεν κανει κινηση να με πιάσει...

Κ-"Ελα σε μενα.."

Τ-"Δεν μπορω η ορμή..ειναι δυνατη"

Κ-"Κλείσε τα ματια σου..σκέψου εμενα και Ελα στην αγκαλια μου.."

Αναστενάζω και κλείνω τα ματια...σκέφτομαι τις όμορφες αναμνήσεις μας και κολυμπάω με ολη την δυναμη μου...πέφτω στην αγκαλια του και τον κρατάω γερά...

Κ-"Η αγαπη μας..ειναι πιο δυνατη ακομα και απο την ορμή ενός ποταμού.."

Silia Stefanou...

*...No me..un mito de la palabra clave...*

*...Δεν μπορώ..μια λέξη μύθος...*