...ΕΞΑΡΤΗΣΗ...

...ΑΚΥΡΩΣΗ...

Τ-"Παμε κάπου να ειμαστε μόνοι.."

Τζ-"Μόνοι?..Οχι δεν θα ηταν καλή ιδέα.."

Σηκωθηκα απο την καρέκλα και κάθισα προκλητικά πανω στο τραπεζι...ανοίγοντας ελαφρά τα ποδια μου...

Τ-"Αυτό δεν ηθελες εξαρχής?..εχεις την ευκαιρία..καντο.."

Ο Τζακσον ήπιε μονορουφι το ποτο του και σηκώθηκε όρθιος...πηρε το παλτό μου απο την καρέκλα και αφού με κατέβασε απο το τραπεζι μου το φόρεσε...περασε στο χερι μου την τσάντα μου και με γρήγορες κινησεις φύγαμε και μπηκαμε στο αυτοκινητο του...

Το επομενο πρωι ανοιξα τα μάτια μου τρομαγμένη...τι στο καλο συνεβει χθες βράδυ?...πέταξα το παπλωμα και ειδα πως φοράω τα ρουχα μου...αυτο με καθυσηχασε ομως το οτι βρίσκομαι σε ενα αγνωστο σπιτι και πιθανόν στο δικο του με φοβίζει...ανοιξα την πόρτα και περπατούσα γυρω γυρω πηγα στην κουζινα και εκει ειδα την καφετιέρα αναμμένη...διπλα της ενα σημειωμα γραμμένο απο εκείνον που έγραφε...

**Πιες τον καφέ σου..μην ερθεις στο γραφειο..**

Με απολύει ή με λυπήθηκε απο την χθεσινή βλακεία μου...οσο σκέφτομαι πως του ζήτησε να μου κανει ερωτα λυπάμαι τον εαυτο μου...ελπιζω να μην εγινε το παραμικρό μεταξύ μας γιατι θα το μετανιώνα μια ζωή...εβαλα τον ζεστό καφε στην κούπα και κάθισα στην τραπεζαρία...διπλα βρισκόταν το παλτό και η τσάντα μου και επι την ευκαιρία εβγαλα το κινητο μου μηπως ο Κριστιαν εχει ενδιαφερθεί λιγο για μένα...ομως δεν ειχα τιποτα παρα μονο μια κλήση απο την μητέρα μου...ανησύχησα καθώς ποτε δεν με παιρνει τοσο πρωι και την πήρα αμεσως...

Μα-"Καλημερα παιδι μου.."

Τ-"Καλημέρα..τι εγινε μαμα?..εισαι καλά?.."

Μα-"Στεναχωρήθηκα με αυτα που μου ειπε ο Κριστιαν γιαυτο σε πήρα..."

Τ-"Τι?..τι σου είπε?..πότε σου μίλησε?.."

Μα-"Ηρθε νωρίς το πρωι εδω και μου ειπε για τον χωρισμό σας..και πως ο γαμος θα ακυρωθεί.."

Τα μάτια μου γέμισαν δακρυα...για το εκανε αυτο σημαινει πως το πηρε απόφαση...ομως γιατί?...γιατι δεν μου το ειπε ξεκάθαρα γιατι με άφησε να εχω ελπίδες....

Τ-"Ενταξει μαμά..θα μιλήσουμε αργότερα.."

Ειπα και της το εκλεισα απότομα...εκλεισα σφικτα το κινητο μου στο χερι μου και έσυρα το κορμί μου μεχρι το πατωμα...ομως δεν άντεξα με δακρυα στα μάτια κάλεσα ξανά τον αριθμο του...

Κ-"Ναι.."

Τ-"Αυτο ήταν?..τελειωσε?.."

Ειπα μέσα απο τους λιγμους μου....

Κ-"Τζένιφερ..συγνω.."

Τ-"Συγνωμη?...μου ζητάς συγνωμη?...γιατι?...γιατι μου το κανεις αυτό?.."

Κ-"Δεν εχω χρονο για παιχνιδια..σ'αγαπαω και δεν πρόκειται καμια να παρει την θέση σου ομως.."

Τ-"Ομως με αφήνεις μονη...ξερεις κάτι μπορει να εκανα λαθη,μπορει να αδιαφόρησα γιατί έριξα το βάρος στην σχεση μας και Οχι στον γαμο μας..ομως εγώ ξερω να λέω την λέξη σ'αγαπαω.,την νιωθω και απο την πρωτη στιγμή που σε γνώρισα στάθηκα διπλα σου..και προσπαθούσα να εισαι ευτυχισμένος...δεν ξερεις να αγαπας και το κατάλαβα αργά..."

Ειπα με δυνατή φωνή...και τοτε ακουσα το χαρακτηριστικό μπιπ...μου εκλεισε το τηλεφωνο στα μούτρα...οχι Κριστιαν θα με ακούσεις για μια και τελευταία φορά Λοιπον...ειπα στον εαυτο μου και φορεσα το παλτό μου...πήρα την τσάντα μου και εφυγα σαν τρελή απο το σπιτι του Τζακσον,σταμάτησα ενα ταξί και του ζήτησα να με παει στην εταιρια του Κρίστιαν...σιγουρα θα ειναι εκεί...με άφησε απο εξω και μπηκα μέσα...ανεβηκα στον 4 όροφο και βρέθηκα εξω απο το γραφειο του...εκει που μια νεαρή κοπελα πιθανόν η γραμματέας του με κοιταξε με απορία...

Τ-"Ειναι εδώ?.."

Ειπα κοφτά και την κοιταξα...

-"Μισό λεπτό να ενημερώσω...."

Δεν πρόλαβε να συνεχίσει...εσπρωξα την πόρτα και μπηκα μέσα στο γραφειο του...τον βλεπω στην καρέκλα του να πληκτρολογει στο λαπτοπ και μολις με βλεπει γουρλωνει τα μάτια του...

Κ-"Τζένι..τι κανεις εδώ?.."

Τ-"Μου ειπες να σου αποδείξω την αγαπη μου..τον εχω κανει Κρίστιαν..πήδηξα στο ποτάμι για να σε σώσω..γύρισα ξανά σε εσένα και πίστεψα στην αγαπη μας..ειμαι μαζι σου και προσπαθω..τι αλλο θες απο μενα?

Κ-"Δεν ειναι ουτε το μέρος..ουτε η ωρα για τέτοια συζήτηση.."

Πλησιασα στο γραφειο του και χτύπησα το χέρι μου δυνατά...

Τ-"Κρίστιαν σ'αγαπαω..αληθινά..η αποδείξη ειναι στα μάτια μου.."

Ειπα και τον κοιταξα βαθιά στα ματια του...ισως ετσι καταφερει να δεί την αληθεια μου...

Κ-"Χρειάζομαι χρονο..τωρα αν μπορεις φυγε γιατι εχω πολύ δουλειά.."

Πης μπορει να ειναι τοσο ψυχρός?...πως μπορει να με διώχνει?...δεν ένιωσε τιποτα για μενα...έσκυψα το κεφαλι και αφού περπατησα μεχρι την πορτα...την εκλεισα και εφυγα μακρια του.....

Silia Stefanou....
Καληνύχτες <3