Just One Answer

Ch43: Main event

"Just when you think it can't get any worse, it can. And just when you think it can't get any better, it can."
— Nicholas Sparks

~ ~ ~

“May I have this dance?”

Natulala ako sa sinabi niya. Ano daw? May he have this dance?

Okay sige, kanyang kanya na 'yung dance hahahahaha joke. Tumayo na lang ako pero pagkatayo ko at pagkaapak ko sa paa ko na may benda ng panyo niya, muntikan na akong maout of balance dahil sobrang sakit na naman.

“Okay ka lang?”

Gusto ko sana isigaw sa kanya na hindi ako okay pero dahil tinulungan naman niya ako, tumango na lang ako sabay ngiti. Tumawa naman siya ng kaunti na siyang nagpatalon sa puso ko.

Napatingin siya sa gilid at parang nahiya ata siya na nakatayo na kaming dalawa pero magkaharap lang kami at magkalapit. Nagkamot naman siya ng ulo.

“O-okay lang ba na walang music? Wala pala dito 'yung cellphone ko.” Ngumiti lang ako saka tumango kaya napangiti rin siya. Wala pang ilang segundo, minanyak na agad niya ako!

De joke, I mean hinawakan niya 'yung bewang ko pero hindi ito tulad ng hawak nila John at Enzo kanina na sobrang higpit o para bang magkayakap na kami, sa kanya—ang gentle, actually hindi ko nga ramdam 'yung hawak niya at nakaclose fist pa siya, weird.

Hinawakan ko naman 'yung leeg niya at parang nagulat ata siya sa ginawa ko. Teka, mali ba ginawa ko? Tama naman di ba?! Pero pagkahawak ko doon sa leeg niya, nagsimula na kaming magsway—mabagal, parang ang intimate ng datingan at ang tahimik ng paligid hanggang sa marealize ko na lang na nasa may fountain na pala kami.

Tinitigan ko siya sa mga mata niya at ramdam kong naiilang siya sa akin. Well, ako rin naiilang sa kanya pero ito lang ata ang way ko para hindi ko malimutan ang itsura niya, sa mga mata niya at napansin ko rin…

“May nunal ka pala sa may left eye mo.” Nakangiti kong sabi. Napahawak naman siya sa maskara niya sa may left eye. “Dalawa pa, ang cute”

Ngumiti siya pagkasabi ko nun. Syaks, ang pogi ng ngiti nitong lalaking 'to—at ang weird dahil nakikipagsayaw ako sa lalaking hindi ko naman kilala.

“Bakit ka nakapaa?” Tumingin siya sa may ibaba para siguro tignan ang paa ko pero nakagown ako kaya hindi kita kaya binalik niya ang tingin niya sa mukha ko.

Napatingin ako sa gilid, uhm… anong sasabihin ko? “Masakit kasi sa paa 'yung sapatos ko.”

Tumango tango lang siya as if convincing ang sinabi ko. Well, totoo naman na masakit sa paa 'yung sapatos ko ah! Hindi ako nagjojoke, okay?! Siya kaya magheels!

“Ikaw, bakit ka nakamaskara?” Ngumiti siya at parang natawa sa sinabi ko.