İkinci Bahar - Kadın Serisi (I)

5.Bölüm ''Yenilmek Mi Asla...''

Son merhabayla geldim...:)

Bahar'ı karar aşamasında bırakmıştık.Oylarınızı ve tabii ki bölüm hakkında ki yorumlarınız bekliyorum küçük ailem.. :)

Medyaya koyduğum şarkıyla dinlemenizi tavsiye ediyor...Keyifli okumalar diliyorum.:)

5.Bölüm

'' Yenilmek Mi Asla... ''

Vücudumu değildi taşımak ağır gelen... Onur...evet kesinlikle onurlu ve gururunla yaşamalıydın hayatı...hayatını... Çünkü insanı diğer varlıklardan ayıran akıl kadar en önemli şeydi onur... Bu kadın beni kendi kanıyla,canıyla tehdit ediyordu ya aklıma neden sadece kendi canlarım geliyordu da içim sızlıyordu.

İnsanda iki burun kemiği neden olurdu da, neden canınız yandığında burnunuzun direği sızlardı bilir misiniz?

Çünkü insan iskeletinin en hassas noktasıydı burun kemiği...işte ondandı canınız yandığında burnun direğinin sızlaması. Tıpkı şimdi olduğu gibi... Ayakta durmuş ne yapmam gerektiğini düşünürken aklım ve vicdanım arasında gidip gelmek...

Omzuma konan elle bakışlarımı Murat'a çevirdim.

''Bunu yapamazsın eğer birazcık saygın varsa kendine yapma Bahar...''

''Bunun kendime saygı duymamla alakası yok...Bu anne olmakla ilgili ortada bir bebek var...'' Kaşlarını çattı. Uzun yüzü ,kara gözleri kıvılcımlar saçıyorken bana bakan çehresinden o kadar net bir şekilde anlaşılıyordu ki siniri...

''Evet nasıl unutabilirim... seni aldatırken yaptıkları bebek... siz yaklaşık 3 aydır ayrısınız ve bebek 4 aylık...ne güzel bir de bir şeyler patlatıp kutlayalım mı Bahar? Bak Bahar,ben asla layık olmayanı kırmadım,kızmadım en önemlisi de el bile kaldırmadım...Ama bu bu...adam bile diyemiyorum..bende erkeğim Bahar ama aldatmak ayrı bir şey bunun erkek olmakla alakası yok..karşındakinin ne kadar fazla eksik ya da güzel,çirkin ...inan nasıl biri olduğuyla alakası yok. Aldatmak...ihanet başlı başına kahpelik...hani derler ya erkeğin kahpesi olur mu diye..hah işte onlar aldatan erkeklerdir... Yapma vicdanından vurup kendi iğrençliklerine o masum bebeğin adını karıştırıp birde senin canını yakmasına izin verme...''

Başım dönüyordu tüm bu olanlar hayatımın şu son üç ayı kötü değildi. Ama zordu. Zor ve çetrefilli. Biliyordum ne yaşıyorsak hepsi sınandığımız içindi. Kimi parasıyla kimi çocuğuyla kimi de kocasıylaydı ya bende kendimce en ağır şekilde sınanıyordum.

İsyan etmiyordum...zira edemezdim... Hala sevdiklerim varken...hala Murat gibi bir adam varken yanımda ama öyle anlar oluyordu ki seçimleri sadece sizin yapmanız gereken ve seçimlerin yine en çok sizi sınayacağı... Başımı kaldırıp Murat'a baktım. Gözlerinde inanç vardı...Bana inanıyordu.

Peki ben inanıyor muydum kendime?

Eve girdiğim an geldi aklıma... Sesler duyduğumda Haldun'un işte olması gerektiğinde ayaklarımın ben daha ne olduğunu anlamadan yatak odamıza yönelişi...

Beynimden geçen anlık çığlıkların kalbimi sıkıştırması...Boğazımda düğümlenen o yumruyu..

Kapının aralık olması,yerde ki kıyafetler ve en kötüsü yatağımızda daha birkaç saat öncesinde benimle uyuduğu o yatakta o kadınla çıkardığı tüm o sesler ve daha fazlası. Çıplak bedenleri attıkları kahkahalar ve benimle göz göze gelmesi...