İkinci Bahar - Kadın Serisi (I)

15. Bölüm ''Umut'a Umut Olmak...''

Merhaba küçük ailem..:) Bugün de kadın hikayeleriyle geldim... Sona yaklaştık artık...

İnşallah beğenirsiniz...Medyaya eklediğim müzikle okumanızı tavsiye ediyorum... Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum...keyifli okumalar...:)

15.Bölüm ''Umut'a Umut Olmak...''

''Tüm Dünya 'Vazgeç' Dediğinde...

Umut Fısıldar;

Bir Kez Daha Dene...''

Umut gün geçtikçe büyüyordu...Artık yürümeye başlamıştı... Anneannesi ona bakacak ne durumu ne de sağlığı olmadığını kızının son isteğinin benim yanımda kalması olduğunu duyduğunda ellerime yapışıp öpmek isterken on zorla durdurmuştum...

''Anne...'' Bacaklarıma dolanan kollarla düşüncelerimden uzaklaşıp Umut'a eğdim başımı...Başını kaldırıp bana bakarken öyle tatlıydı ki...Bekletmeden kucağıma alıp öptüm...

''Bebeğim ne oldu?'' Dudaklarını büzüp başını göğsüme dayadı...

''Anne...'' İçim titriyordu bana her anne diyişinde...

Başını boynuma daha çok gömdü...uykusu geldiği belli...iç çekerek kendini daha fazla yerleştirip poposunu havaya dikerek uyuklamaya başladı...

Bekledim...Kapı açılma sesiyle Murat'ın geldiğini anlayıp arkamı döndüm... Gözleri gözlerimi bulduğunda her seferinde yine ve hep o sıcacık duygu içime aktı...

''Bahar'ım...'' Yanıma gelip alnımı öptü...

Nesrin denen kadın o günden sonra bizi rahatsız etmese de Murat'ı bazı konularda zorladığını biliyordum...

''Ortaklığı bitirme kararı aldık...'' Kaşları çatıktı...O kadının derdinin ne olduğunu bilmiyordum hoş bilmek de istemiyordum... Bazıları sadece varlıklarından ibaret oluyor ve sorgulama yetenekleri sadece başkalarının hayatı oluyordu...

''Senin için inşallah iyi olur...Emin misin?''

''Eminim sadece... biliyorsun derdim para olmadı hiçbir zaman...ama daha çok kadına ulaşmam için bazen güç gerekiyor...Onları kurtarmak için...'' Umut'u kucağımdan alıp yukarı odasına çıkardı.

Nikahımız kıyılmıştı evde sakin sadece yakınlarımızın olduğu bir yemek düzenleyecektik...Kızlar gelinlik konusunda ısrar etse de sade bir şeyler tercih etmiştim... Allah'ım Güneş ve Eylül resmen canıma okumuştu...

''Neden delinlik diyemiyor muşsun? Dim demiş onu...şöyle şakıyım yumuyuyu'' Diyen Güneş'e bir de;

''Delin ol istiyoyum ama Bahay diyey düyününde biş yoktuk yütfen...'' Diyen Eylül...

Murat'ın kahkahaları ve sonuç olarak gelinlik değil...sade ve beyaz bir elbise seçmiştik...

Bu akşam bahçede yemekli bir davet düzenleyecektik...hem yakınlarımız olacaktı hem de çocuklarımızla beraber kutlama yapmış olacaktık...Umut'u nüfusumuza kaydettirmek için de başvurumuzu yapmıştık...Aksilik görünmese de yine de korkuyordum...O kadar masumdu ve güzeldi ki...

Odama çıkıp giyinmeye başladım...Kapıdaki tıkırtılarla gülmemek için dudaklarımı ısırdım...Kapıya yaklaşıp dinlemeye başladım...