İkinci Bahar - Kadın Serisi (I)

6.Bölüm''Benim Olan Tek Şey Ümitlerimdi Aslında...''

Merhaba...İyi pazarlar...:) Bahar artık kendini topluyor...Ayağa kalkıyor...Yorumlarınızı merakla bekliyorum...Oylarınızı da tabii...:)

Medyaya koyduğum şarkıyla dinlemenizi tavsiye ediyor...Keyifli okumalar diliyorum. :)

6.Bölüm ''Benim Olan Tek Şey Ümitlerimdi Aslında...''

''Gelecekse beklenen beklemek güzeldir...

Özleyecekse özlenen,özlemek güzeldir.

Ve sevecekse sevilen,o hayat her şeye bedeldir...''

Hani derler her çekilen çilenin bir sabahı vardır diye, benim sabahım ne zaman gelecekti acaba?

Emel'in arkamızdan gelen sesine döndük.''Sevgili kaynanam eski gelinini bu kadar sevdiğini bilmiyordum.Sonuçta oğlun onun yüzünden hapiste. Tek erkek torununsa babasız kalacak farkında mısın?''

Bu kadın daha saatler öncesinde beni bebeğinin varlığıyla tehdit eden,kendi yatağımda kızlarımın babasıyla bastığım kadın değildi de sanki ben onları ayırmaya çalışıyormuşum gibi nasıl davranabiliyordu ki?

Hani insanda şeref denen haysiyete denen kavramlar vardı. Tek kaşımı kaldırıp kollarımı birleştirdim göğsümün altında. Eğlenceli olmaya başlamıştı.

''Bahar benim gelinim değil hep kızımdı. Müsaade edersen biz biraz konuşalım kızım...'' Kaşları çatılıp daha da derin bakmaya hatta burnundan solumaya başladı.

Gören bizi rakip sanırdı da ben çoktan bıraktığım birinin hatta beni çoktan bırakmış birinin yoluna ne çıkar nede yoluma taş ederdim.İnsan onurlu varlıktı. Onur hiç şüphesiz en çok ihtiyaç duyulan şeydi de bu kadının bundan haberi yoktu sanırım.

Aldatmak kaç harflik bir kelimeydi ama ağırlığı tonlarcaydı. Kolay söylensede boğazınızda düğüm düğüm olan bir kalabalıktı.Herkes konuşur ahkam keserdi de kimse anlayamazdı aynı şeyi yaşamadıkça.

Kocam dediğin adamın,çocuklarının babasının başka bir ete bulanması. Midem bulanmıyordu ki benim içim kanıyordu...Fütursuzca... Hani insan yalnızlıktan korkardı ya ben korkmuyordum artık. Çünkü insan en çok kalabalıkta yalnızlaşırmış onu öğretiyordu size insan bildikleriniz...koca bildikleriniz...adam sandıklarınız...

Kız çocukları en çok anneye ihtiyaç duyarmış ya böyle canı yandığında içi acıdığında benim hep babam oldu yanan canımı üfleyen geçsin diye...

Şimdi bu namus yoksunu kadın ve Haldun yüzünden babam orada acı çekerken kime kızsam kime haykırsam anlardı ki beni?

Hangi haykırış anlatırdı içimde kanayan yerleri?

Hangi ses anlatırdı aldatılmanın kendini yetersiz görmek değil kendini kaybolmuş hissettirdiğini?

Bazı sesler siz ne derseniz karşınızdakine ancak onun duyabildiği kadar ulaşırdı? O duymak isterse ulaşırdı? Bazı insanlara sessizlik bile en yüksek sesten çabuk ulaşırken kimi sağırlıktan beter bir aldanışa kul köle olurdu.

Bu kadın onlardandı... uzuvları tam,yüreği eksik,ruhu kara, anlayışı sığ...

''Sen git Semra an-teyze... Sonra çiftliğe gelirsin konuşuruz. Torununla ve gelininle ilgilen. Onların daha çok ihtiyacı var.'' Karşımda hala utanmak yerine söylediklerimle gerinip mutlu olan bir kadın vardı ya sözlerim bitmiş tükenmişti.