The Nucleaire World

226 Jaar

226 Jaar later ging het computer alarm op eens af. Niemand wist waarom het alarm af ging. Iedereen raakte in paniek. Iedereen dacht dat er iets mis was, maar niemand wist wat er mis is. Maar wat erg vreemd was is dat het alarm ook weer zomaar uit ging. Zes jonge mensen waren er nog over.

Kilno? Waar ben je Kilno? Kilno? Ja. Waa!! Ooh jij bent het, ik schrok me rot. Sorry, ik was bezig met het kijken van de oorzaak waardoor het alarm af ging. En? Nouw ik sinds dat het alarm af is gegaan blijft deze knop maar steeds knipperen. Waar is die knop voor dan? Ik weet het niet. Warom druk je er niet op om te kijken wat het is. Nouw wie weet wat er dan gebeurt. Mam zij vroeger toch altijd: 'wie niet durft komt er nooit achter.' Dat heeft mam nog nooit gezecht. Wat zij mam dan altijd? Ze zij altijd: 'Wie niet waagt wie niet wint.' Niet dat zij ze niet. Ho Ho rustig, geen ruzie maken. Je hebt gelijk Eliene. Probeer die knop gewoon uit dan weten we wat er gebeurt. Oke

Toen Kilno op de knop drukte. Hoorde ze een hard gescheur en gepiep. Ze gingen kijken en zagen een grote deur scheuren tegen de geroeste muur. Ze liepen er en ze hoorden een computer stem zeggen: ' Het is veilig genoeg om naar buiten te gaan. We wensen u welkom en vooral een veilig thuis.'

Wat!! Buiten wat is buiten? En warom veilig genoeg? Wat is dit? Ik heb ooit iemand horen praten over leven buiten. Het schijnt heel mooi te zijn met veel kleur en zo.

De Broers en zus liepen door een lange gang tot dat ze weer bij een deur kwamen. Het was deur 16. Deur 16 kwam midden in de stad uit. Ze maakte de deur open. Voor het eerst in hun leven scheen de zon op hun gezicht. Het licht van de zon scheen mooi door de lichte mist in deze mooie ochtend.