Sadece Sen

10.Bölüm Gerçekten garipti

Kafamı ona çevirdiğimde sinirlenmiş ve her an patlayabilecek pimi çekilmiş bir bomba gibi duruyordu "efendim Emir" dedim. O beni sinir ediyorsa bende ederdim,bu bomba patlayacaksa da patlasın artık,gereksiz sinirlenmelerinden nefret ediyordum.

"Gidiyoruz." dedi yine sert bir tonda "sen git ben gelirim arkandan" dedim umursamazca,çocuğa döndüm "telefonunu çıkart ve numaramı yaz" dedim emrivaki yapar gibi biraz ama bende gerilmiştim "peki" diyip çıkardı numaramı söyledim ve kaydetti "sonra görüşürüz Sinan" dedim ve Emir'in yanından geçip dışarı doğru ilerlemeye başladım ne olacağı belliydi çünkü ve benim bu durumu ertelemem daha iyi olurdu araba yerine taksi durağında durdum ve taksi beklemeye başladım.

Kolumdan biri beni sertçe tutu ve arkama çevirmesi ile irkildim Emir yüzünde gerçekten çok sinirlendiği belli olan bir yüz ifadesi,sinir ile nefes alıp vermesi ve kolumu sertçe tutuşu bilindik şeylerdi artık benim için "ne yaptığını sanıyorsun sen Deniz!" diye bağırdı.

Hayır izin vermeyecektim "Emir kolumu bırak ve bu konuyu sonra konuşalım" dedim seviyeli bir sese "hah konuyu sonraya ertelemek ha" dedi histerikçe "evet sonra konuşalım şimdi burada herkesin içinde saçma bir kavga istemiyorum " dedim sert bir şekilde.

Güldü ve anlnına masaj yapar gibi bir hareket yaptı "o zaman bizde sesiz ve boş bir yere gideriz" dedi ve ardından sert bir şekilde kolumdan tutup beni sürüklemeye başladı "ne yapıyorsun bırak kolumu!" desemde dinlemiyordu nereye gittiğimizi bilmeden sürüklediği yere gidiyordum.

Debelensem de kurtulamamıştım.
Bir kapıdan içeri girdik ve beni iterek bıraktı sendeledim burası bir depoydu "Ne?! Ne için getirdin beni buraya!?" dedim sinirle "bu konuyu kapatmayacağım o çocukla ne yapıyordun?!" gözlerimi devirdim "Sana ne!Sana bu soruyu sorma yetkisini kim verdi ki? Hayır ben senin bir şeyin de değilim" sinirle ağzımdan dökülen bu kelimeler ardında pişmanlık izlerini belli etmişti bile.

"ben seni korumaya çalışıyorum sen elin piçi ile sarmaş dolaşsın..bir daha seni o çocuğun yanında gör- " sözünü keserek bağırdım "ne yaparsın vurar mısın bana? Ceza mı verirsin? Ne yaparsın?" diye üstüne gittim "O çocuğu öldürürüm. İzini dahi bulamazlar." dedi sertçe o da üstüme gelerek "niye çocuk?belki ben yaptım." dedim meydan okurcasına

"sana bir şey yapamam.O şeyi senin yapmadığın besbelli" nasıl böyle emin olabilirdi "tamam ben yaptım çocuktan hoşlandım tamam mı ve ona bilerek çarptım" dedim yine kaşınıyordum. Bana biraz daha yaklaşarak "o çocuktan hoşlanmıyorsun" dedi sinirle "hoşlanıyorum" dedim.

Yeniden omuzlarımdan tutarak beni hafifçe sarstı "bana meydan okumak için yalan söyleme!" dedi biraz yumuşayan sesiyle "hoşlanıyorum" dedim kendimden emince tekrar "Hoşlanmıyorsun.Çok hevesliysen beni kızdırmaya asla birlikte olamayacaksın,çünkü ben izin vermeyeceğim" dedi iyice yaklaşarak.Yüzü yüzüme o kadar yakındı ki tedirgin olmuştum.Ama kararım kesindi. "sen öyle san" diyip dışarıya doğru ilerledim artık umrumda değildi,bana zarar vermesi umrumda değildi.

Yolda müşterisini bırakmamak için durmuş taksiyi gördüğümde hızlı adımlar atmaya başladım ve taksiye atladığım gibi 'ilerleyin lütfen'dedim.Arkaya baktığımda Emir koşarak peşimizden geliyordu ama aramızdaki mesafe bayağı vardı yine de garantiye almak için "biraz daha hızlı gider misiniz?" dedim Adam hızlandı ve artık Emir gözden kaybolmuştu.

Düşünmek istemiyordum,onu düşünmek istemiyorum ama lanet beynim beni hep onu düşünmeye itiyordu.Neden ona meydan okumak ve kızdırmak istiyordum ki? Hiç bir soruya cevap bulamıyorum ve bu beni deli ediyor.

"Nereye gideceksiniz hanfendi?" diye soran şoförle düşüncelerimden zor da olsa sıyrıldım.Teşekkür ederim şoför amca..

Asıl sorun şuydu ki gerçekten nereye gidiyordum?