Prologue

280 6 2
                                    

PROLOGUE

"Jamella" I called her. Pero hindi siya lumingon instead she just keep on dancing. Lumapit ako sa kanya at hinawakan ko ang braso niya- ng mahigpit. 

Napatingin siya sa akin

.

"What the hell?" naasar niyang sabi. 

Parang iba siya, iba ang ayos niya ngayon. Iba din ang kulay ng buhok niya. Is it just the alcohol that hitting my brain or she did change herself? "Don't act stupid! Why are you with somebody else? At bakit ganyan ang ayos mo?" pasigaw kong sabi. 

"I'm sorry? Do I even know you?" tinignan niya ako mula sa ulo ko hanggang sa paa ko, nakataas pa ang kilay. Grabe! siya pa talaga ang may ganang umasta ng ganyan.

"You don't know me? So eto ung ganti mo sa nangyari nung using araw? Look, I'm sorry, ok? humahanap lang talaga ako ng chance na magusap tayo ng maayos, pag malamig na ulo mo. Like what I've said the last time hindi ko siya babae, I don't even know her. Tinulungan ko lang mabalik ung bag niya sa snatcher. Yung nakita mo sa coffee shop, she's just expressing her gratitude and-" 

Hindi niya ako pinatapos."Wait, wait! Stop the drama please! For heaven's sake! Pinagtitinginan na tayo ng mga tao, like I said mister, I DON'T KNOW YOU so back off!" napataas na din ang boses niya . After few seconds tumalikod na siya sa akin at nagsimula ng humakbang palayo.

"Jam" sinundan ko siya.

"Hey, babe" hindi niya ako nililingon at parang wala siyang pakielam.

Ok, ok, Derich last na to pag ayaw niya pa din well, you've already done your part. Huminga muna ako ng malalim and..

..I kneel down "Look, I'm so sorry kung sumama yung loob mo pero hindi talaga ganun yung nakita mo." mababa na yung tono ko pero alam ko maririnig niya pa rin ang sinasbi ko. Lumingon siya sa akin at nagulat siya nung nakita niya akong nakaluhod.

"I love you babe, I love you so much please naman o, let's patch things up." I don't want to lose her, I love her so much that I can't imagine tomorrow without her. Oo hindi pa kami ganun ka-tagal pero ngayon lang kasi ako nakaramdam ng ganito, for my 19 years of existence ngayon ko lang ako nakuntento sa kung anung meron ako, ngayon pa ba siya mawawala?

Humakbang siya papalapit sa akin, I can't see any emotions in her eyes, siya ba talaga to? parang hindi ko siya kilala.

She smiled sweetly "I'm sorry honey.." pagkasabi niya nun lumuwag yung pakiramdam ko. 

tumayo ako malapit sa kanya at ngumiti, at biglang nagbago yung emotion sa mukha niya "...I really don't know what you're talking about. Yeah maybe we've met before like what you're saying, but I can't hardly remember. I love to play around, if you know what I mean. Well let me clear this to you dear, if I'm really your so called GIRLFRIEND well it ends here darling. ... 

.... We're OVER." then she walked away at may hinatak siyang lalake, like hell!? Hindi ko ma-explain ang nararamdaman ko, gusto kong magwala pero parang ayaw gumalaw ng katawan ko, bakit? Ganun nalang ba yun? 

Jamella Kaye Morisette, my first love turned out to be my first heartbeak. 

Akala ko ikaw na yung sinasabi nilang THE ONE, but, yea, I guess not.

(A/n: it's my first time writing and my first story. Some scenes are not suitable for young readers, young minds, innocent mind, etc. or anything related to that. This story contains lots of typographic errors, grammatical errors and foul languages. So if you don't want to encounter those, I'm suggesting na wag niyo na lang basahin ung story. I'm not showcasing my writing skill or anything, I'm just writing for my own pleasure. Have fun reading guys and I hope that you all gonna bear with me until the final chapter. -xoxoiah <3)

The OneDonde viven las historias. Descúbrelo ahora