The One

Chapter 11- Hot seat

Jam's POV 

"Here's your order sir." sabi nung waitress. Binaba niya ang order namin sa table. 

Uminom ako ng kaunti, tahimik pa rin si Lester. Namiss ko ung ganito kami, noong mga bata pa kami naalala ko si Lester na gustong gusto niyang uminom ng kape, kaya lang ayaw ng papa niya kasi bawal daw un sa bata kaya hot chocolate nalang daw ang inumin namin.  

"Bakit ka nga pala napunta dito sa Pilipinas?" nacurious kasi ako, maganda naman ang buhay niya sa america. 

Napatingin siya sa akin "Long story." pag iwas niya sa tanong ko. 

"Then make it short." pagpupumilit ko sakanya. 

Napabuntong hininga siya "I got broken Ella." 

"Huh? With whom?" nakakabigla ang dahilan nya. 

"Janela." lalo akong nagulat noong sinabi niya ang pangalan ng babae. 

"Si Janela? Paano?" 

Uminom muna siya bago mag salita "After my high school graduation I went in LA for vacation, and there it all started." 

"Elaborate." demanding ung tono ko. 

"Haay" uminom siya uli ng kape "I went in LA for vacation and Janela was there too with her friends, we accidentally met down streets then I recognize her and get her phone number so that I can get in touch with the both of you again. Happy?" halata na ayaw niyang pag usapan ang bagay na to. 

Classmate namin ni Janela si Lester hanggang 6th grade, kaya lang noong 7th grade namin lumipat na kami ng place pati school kaya nawalan na kami ng contact kay Lester at sa iba pa naming mga classmate noon. 

"Not yet." nilapit ko ang mukha ko sakanya "How did the both of you ended up together?" pangungulit ko pa sakanya. 

"We didn't ended up together Ella, kaya nga ako nandito di ba?" naiinis na ung tono niya pero hindi parin ako titigil. 

"Sorry naman, sabi ko nga eh. So anu ba kasing nangyari?" 

"Ok it seems like I really have no choice but to tell you." napahinto siya saglit. "After that incident we keep in touch, and that is the same time I learned that you walked away. We used to go out, then started dating, then before we knew it , we fall for each other." nakatitig siya sa baso ng kape niya.  

"At first I doubted her, you know your sister well Ella. But as time goes by she proved to me that she's worth it and she really do love me." kumikintab ang mga mata niya dahil sa mga luha na naiipon s mata niya. "At first we were ok, it turn out really well. Even though we have problems as individuals, we get through a lot of it. But the last one was the worst someone could ever imagine, even our love for each other never make it to hold still." Pumatak ang luha niya. "And after that I came here for me to forget, but I can't, I still love her. That's why I've been here for almost 3years now." ngumiti siya, pero makikita mo na may pait sa mga ngiti niya. 

Tumabi ako sakanya at inilagay ang ulo niya sa balikat ko. Nakakalungkot lang na habang may problema sila, wala ako. At lalo na wala ako sa tabi ng kapatid ko, malamang nasaktan din siya ng sobra. Dati wala siyang pakielam sa mga lalaki, hindi siya marunong magseryoso, pero sa narinig ko kay Lester naniniwala ako na minahal talaga siya ni Janela, hindi naman siguro siya magkakaganyan kung hindi di ba?  

"I'm sorry to hear that, and I'm sorry if I'm not there nung kailangan niyo akong dalawa." un nalang ang nasabi ko. Ayoko nang magtanong uli, mukhang mahirap para kay Lester. 

"When do you plan on going back?" mukhang ok na siya at nagawa na niyang magtanong. Siguro para ibahin na rin ung atmosphere. 

"I don't know. Parang ayoko nang bumalik dun." ako naman ata ang malalagay sa hot seat, tss. 

"Why? Don't you missed them? Don't you miss your life? The fame? The glamour? The money?" bumabawi si Lester, kainis. 

"Syempre namimiss ko sila, pero hindi ung buhay ko dati." yan na ang pinaka safe pero honest na naisip kong isagot. 

Napakain tuloy ako sa cheesecake ko dahil sa mga nakakastress na tanong ni Lester, hindi pa kasi ako ready na pag usapan ang mga bagay na yan. 

"When we we're young you always tell me that your biggest dream is to become a supermodel. So nung nakuha mo na ayaw mo na?" may halong pangaasar na yung tono niya, bumabawi talaga siya sakin, psh. 

"It's not that Les. Yea that was used to be my biggest dream, i really thought it was until I realize it's not. It's exhausting." uminom ako ng kape "People always have that expectations you have to meet, you always have to be glamorous, always have to be proper, to do the right thing. I go out and there are bodyguards who's always following you wherever you go. That's not the kind of life that I want. I felt like a puppet slash prisoner. I'm tired of it, I'm only human."  

Nakakagaan din pala ng pakiramdam kapag may nalalabasan ka ng sama ng loob. Ang sarap huminga! 

Nakatingin lang si Lester sakin habang umiinom ng kape niya. 

"I want to go to college, experience the life of a teenager, I wanna go out on friday nights, I wanna go to the mall without anybody at your side or back. I want to be normal and have a normal life." patuloy ko. Totoo naman eh, mas mahirap ang buhay ko dati kahit na saakin na ang Fame at Money noon, hinding hindi nun mabibili ang freedom na nararanasan ko ngayon. Siguro sasabihin nila na ang tanga ko dahil iniwan ko pa ang magandang buhay ko dati, pero para sa akin wala nang mas gaganda pa sa buhay ko ngayon, kahit medyo mahirap. 

Pumalakpak at ngumiti ng nakakaloko si Lester "Very well said." nag pout naman ako, pikon ako halata ba? :) Kinurot niya nag cheeks ko "You really deserve a break, susuportahan kita sa gusto mo." napangiti naman ako sa sinabi niya. 

"Thank you Les." niyakap ko siya, halo halo na ang tuwa, saya, at pagkamiss ko sakanya. Super close kasi kami dati noong mga bata pa kami. 

Nagkwentuhan pa kami ng kung anu anu, pero iniwasan na namin ung mga malulungkot, puro kulitan nalang ang naganap. Pag tapos namin magbonding sa coffee shop hinatid niya na ako pauwi, gabi na rin kasi at hindi namin napansin ang oras dahil sa kakulitan ng isa't isa. I just really missed him the hell much. 

Pagpasok ko nga kwarto ko napatingin ako sa calendar sa Monday na pala ang enrollment namin.