En ik zwem, zwem,
Maar ik raak buiten adem,
En ik beweeg mijn armen
Maar mijn benen zinken
En zij die voor mij liggen,
Zwemmen en zwemmen,
Sterke slagen,
Zij lachen me toe,
Terwijl ze grijnzend een
Nonchalante smiley typen
Ik stik,
Het water berooft,
Verstikt en verdooft me
Of zijn het de mensen,
Die me lachend beroven,
Verdoven en niet geloven
En ik weet niet,
Duik me op,
Help me dan,
Zwem niet verder, nee
Ik ben niet de stille muis
Die eens in de twee jaar piept
Duik me op,
Als een reddingspop,
Die vanzelfsprekend zinkt
En laat me een papegaai zijn
Die zijn woord voert
Waar uitbundig om gelachen wordt
आप पढ़ रहे हैं
Gewoon Mij
कविताLieve lezers, Welkom in mijn hoofd. Mijn hersenspinsels, vaak verwerkt in gedichten, vind je hier terug. Gewoon Mij. Xx.
