Gewoon Mij

Laat me

Mijn shirt trek ik
Met enig geritsel
Zachtjes over mijn hoofd,
Mijn rug strakgespannen,
Mijn rokje glijdt
Langzaam van mijn benen
Strak gestrekt
Ik stap in mijn pyjama,
maar,
Mijn schouders hoog opgetrokken,
En ik krijg ze niet omlaag,
Want ik
Moet nog zoveel
Het is nooit
Dat ik me overdag verveel want
Engels Frans en Wiskunde
Maar ook nog papa en mama en broertje die allemaal
Wel willen spelen of praten
En lezen en schrijven
Problemen van vriendinnen
En
Ik moet er nu iets op verzinnen,
En laat me
Ook soms mijn eigen gang maar gaan,
Ik heb het altijd willen doen,
Maar nooit zo gedaan
En
Ik moet nog zoveel
Laat me
Aan de drukte komt geen einde
Dit gedicht draait eeuwig rondjes in mijn hoofd
Zal ik dan ook ooit kunnen zeggen
Dat mijn leven rustig verder deinde,
Of komt er aan die drukte
Echt nooit een einde
Mijn hersenratel ratelt
Rustig verder in mijn hoofd,
Maar ik word wel van de drukte, (en ik weet niet zeker, maar) Aangenaam verdoofd,
Laat me
Mijn gang maar rustig even gaan,
Ik heb het altijd zo willen doen,
Maar nooit gekund
En ook
Nooit zo gedaan

Opgedragen aan KimmBoo