Gewoon Mij

Luister naar mijn verhaal

Borrelend en bruisend
Ben boos, denk ik
En luister niet naar jou
Kijkend naar alle kleuren
die me verhalen vertellen
fluisterend door de wind
Vertel, vertel
Ik wil je verhaal horen
zodat het zich verspreidt,
herfstbladeren in de wind
Als ik een van die blaadjes ben
Doe ik er dan toe?

Maar zij schreeuwt
En uit haar mond spuwt een regenboog van het mooiste dat je ooit had gezien
Haar pen, stift, kwast krast hard
over het papier, het kladblok, de ezel
Zag je mij maar,
maar je zag de schreeuwende, krijsende, gillende woorden, klanken, inkt
en haar lichaam
Handen over mijn oren
Water sluit mijn ogen
Maar je zag mij niet,
de druppel inkt
of de traan?