SUSKUN 1. (Tamamlandı)

25. Bölüm.

Her kelimeyi tek tek okuyarak paragrafları yavaş bitirin,

Albümü açmayı unutmayın,

iyi okumalar.

-

Ustalıkla kavradığım kalemimin ucunda insanlar arkalarda bir yerlerdeydi, tüm dikkatim gözlerimin önünde bir şaheser gibi duran Urağan'ın bana her baktığımda içime bir keman gibi dokunan okyanuslarını çiziyordu.

Birine ait olmak...

Zamanı durdurmak isteyen düşüncelerim yelkovana asılırken sanki kafamın içinde ki dünyanın gökyüzünü üzerlerine devirmişti.

Bana ait olan ne varsa kaybetmiş gibi hissediyordum.

Motorlardan boğuk sesler yükselmeye devam ediyordu, hemen arkamda hissettiğim kalabalığın rahatsız edici sessizliği sinir hücrelerimi tetiklerken avucumda bir gezegenin ağırlığı kadar ateş topu yanmaya başladı.

"Son yirmi saniye!!!"

Sırtıma çarparak kulaklarıma dökülen ses beni kendime getirdi.
Kirpiklerimi kırpıştırıp bana uzanan elin üzerine elimi koydum. İnsanların Urağan'a ait olduğumu varsaymaları umurumda değildi, tamam belki bunu daha sonra düşünüp ondan hesap sorabilirdim fakat şuanda tek amacım bizi burada görenlerin beklediğimiz kişilere haber vermesiydi.

Eymen'e yapılanlar yanlarına kalmayacaktı.

"Acele et." dedi Bars.

Elimi kavrayarak beni üzerinde olduğu Kawasaki'ye çektiğinde saniyelerle yarışarak kaskı kafamdan geçirdim ardından arka koltuğa yerleştim.

"Camı indir."

Tek elimle camı indirip kollarımı Bars'ın karnında birleştirirken göğsüm hava boşluğunu ezerek onun sırtına yapışmıştı. Yere düşen bayrakla beraber gidonları iten parmaklar gazı tetikledi ve motorlar öne atılarak pistte akmaya başladı.

Bir anda oluşan gürültüye yüzüm buruşsada dikkatimi dağıtan Bars'ın yarışa başlamaması olmuştu, elini bana doğru uzattı ve iki yana attığım bacağımda kumaşı geriye kıvrılan eteğimi iki parmağının arasına kıstırarak çekiştirdi.

"N'apıyorsun!" diye çemkirdim fakat şuanda yaptığı daha önemliymiş gibi duymazdan geldi.

"Otuz erkeğin yarışı değil de seni izlemesini istiyorsan buyur, pist senin. Kazanan da seyirci olur."

"Ne saçmalıyorsun." deyip eteğimi kapatmaya çalıştım, cevap vermek yerine önüne dönüp sakin bir tavırla anahtarı çevirdi, zamanını hesaplamaya kalmadan motoru inleterek yarış pistine dalmıştı.

O kadar hızlı sürüyordu ki çevrede ki bütün nesneler ayırt edilmeye kalmadan rüzgar gibi geçip gidiyordu. Rakiplerine ulaştığında motorların arasından zikzak çizerek geçmeye başladı.

"Bars." diye bağırdım korkuyla.

Tam o anda motoru zemine doğru yatırarak virajı geçmişti.

"Sıkı tutun!"

Gücümü zorlayarak Bars'a tutundum. Rüzgar meydan okurcasına üzerimize atlıyordu. Kasklı olan başımı Bars'ın sağ omzunun arkasına sakladığım sırada Güney bize ulaşmış ve geçmeyi başarmıştı. Arkamızdan yükselen motorların yaklaştığını duyuran sesle beraber Bars gazı yeniden kökledi.

Bir motorlu daha fırlayıp gitmişti.

Her an devrilme korkusuyla kalbim ağzımın içinde atıyordu. Fazla hızlıydık. Ufacık bir direksiyon hatasında sert zeminin kurbanı olabilirdik fakat bir yandan da kendime Bars'ın profesyonel bir sürücü olduğunu hatırlatıyordum.