Όσο Και Αν Θέλω ΣΕ - Υπο Διόρθωση

Πες πως με θες

Όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε, ήμουν πολύ χαρούμενη. Δεν είχα ξανάρθει ποτέ μου στην Ρόδο και σήμερα ήταν η πρώτη φορά! Όταν κατέβηκαμε χαμογέλασα και κοίταξα τριγύρω. Ο αέρας ανακάτευε τα μαλλιά μου και ένιωσα δυο χέρια να με σηκώνουν. Γούρλωσα τα μάτια μου και τσίριξα ελαφρά.

"ΠΑΜΕ"φώναξε ο Γιώργος και πάλευα να κατέβω. "Γιώργο άσε με κάτω!"γκρίνιαζα και τον χτυπούσα στην πλάτη. "Όχι γιατί μέχρι να κουνηθείς έχει αλλάξει ο χρόνος!"είπε και η Νίκη με τον Κώστα γέλασαν. "Ρε Νίκη, πες του κάτι!"της είπα και σούφρωσα τα χείλη μου από το παράπονο. "Σορρυ φιλενάδα, αλλά έχει δίκιο!"είπε και την αγριοκοίταξα. "ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΙΑΣΩ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ"φώναξα και οι άνθρωποι μας κοιτούσαν. "Πιο σιγά μωρή!"μου είπε. "Εσύ δεν λες τίποτα ρε βόδι;"απευθύνθηκε στον Κώστα. "Λίγα τα λόγια σου μωρή"την προειδοποίησα και μου έβγαλε την γλώσσα της έξω.

"Όταν πάμε σπίτι, σε παρακαλώ κανόνισέ την"είπα χαμηλά στον Γιώργο για να με ακούσει μόνο αυτός. Εκείνος κρυφογέλασε. "Βέβαια"απάντησε πονηρά και εγώ χαχάνισα. "Τι να πω και εγώ; Εμένα μου αρέσει έτσι τρελή που είναι. Τι να κάνω; Αφού την αγαπάω"άκουσα τον Κώστα να λέει και τον κοίταξα με ένα χαζοχαρούμενο βλέμμα.

"Αχόχι πάλι"άκουσα την Νίκη και την κοίταξα. "Τι έγινε;"την ρώτησα με απορία. "Πάλι έχεις αυτό το ηλίθιο ύφος"είπε και γέλασε. Στριφογύρισα τα μάτια μου και αναστέναξα.

(..)

Όταν φτάσαμε σπίτι, μετά από ώρες τακτοποιηθείκαμε και κάτσαμε να ξεκουραστούμε. "Τι θα κάνουμε σήμερα το βράδυ;"ρώτησα και ήπια μια γουλιά από την κόκα μου. "Τι λες για μια βόλτα;"μου ψιθύρισε ο Κώστας και με φίλησε πίσω από το αυτί. Ανατρίχιασα. "Ορεξούλες έχουμε;"του είπα και τον έσπρωξα ελαφρά προς τα πίσω.

"Πάμε παραλία;"πετάχτηκε η Νίκη και την κοιτάξαμε όλοι μας. "Δεν είναι κακή ιδέα!"είπε ο Γιώργος και χαμογέλασε. "Μιας και είναι καλοκαίρι, μπορούμε να πάμε και σε κανένα μπαρ."συμπλήρωσα. "Όχι, η ησυχία είναι καλύτερη."είπε ο Κώστας και εγώ ανασήκωσα τους ώμους μου δείχνοντας ότι το αφήνω απάνω τους, που θα πάμε.

Σηκώθηκα από τον καναπέ και μάζεψα τα πιάτα όλων. Βαριόμουνα τόσο να στρώσω στην κουζίνα που τους είπα να φάμε σαλόνι. Εε, τι να κάνω;!

Καθώς έπλενα τα ποτήρια ένιωσα δυο κρύα χέρια να τυλίγονται γύρω μου και τρόμαξα με αποτέλεσμα να γλιστρήσει το ένα μέσα από τα χέρια. Γούρλωσα τα μάτια μου και τσίριξα. Ελαφρά. "Ευτυχώς που δεν έσπασε" μουρμούρισα και άφησα μια ανάσα να βγει. "Δεν ήθελα να σε τρομάξω"είπε ο Κώστας και γύρισα τον κεφάλι μου για να τον κοιτάξω.Το έκανες όμως σκέφτηκα."Δεν πειράζει μωρό μου"είπα και του έβγαλα την γλώσσα έξω. Πρόλαβε να με φιλήσει με πάθος βάζοντας την δική του γλώσσα απάνω στην δικιά μου. Με γύρισε και τύλιξα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του χωρίς να ακουμπάνε οι παλάμες μου. "Κώστα"ψέλλισα για να με ακούσει αλλά τα χέρια του έκαναν βόλτες στην πλάτη μου με αποτέλεσμα να μην τελειώνω την πρότασή μου. Όταν απομακρυνθήκαμε για να πάρουμε ανάσα τον κοίταξα. "Είσαι ηλίθιος"τον έσπρωξα προς τα πίσω με τον αγκώνα μου. Εκείνος γέλασε. "Ωραίος ηλίθιος!"είπε και ήρθε δίπλα μου. Στριφογύρισα τα μάτια μου και συνέχισα το πλύσιμο των ποτηριών.