H Νεκροφιλημένη

Κεφάλαιο 5 -Νεκροφιλημένη

Η Κάλιντα άφησε ένα βαθύ αναστεναγμό. "Κάποιος που ξέρει το όνομά μου; Πόσο ενδιαφέρον...Από που είπες ότι έρχεσαι, αγοράκι;"

Ο Λαχάρ πίεσε το χέρι του στο λαιμό της και η Κάλιντα έσφιξε τα δόντια. Όχι από πόνο, αλλά από ευχαρίστηση. Έκλεισε τα μάτια και έγλυψε τα χείλη της αργά, προκλητικά.

"Από την Ινάλ", γρύλισε εκείνος.

Αυτή, άνοιξε απότομα τα μάτια της. "Από την Ινάλ; Ααααα...πέρασα υπέροχα εκεί. Η πόλη έχει τόσο γλυκό αίμα. Είχε....πλάκα."

Ο Λαχάρ έχασε την αυτοσυγκράτησή του και αφού την τράβηξε μπροστά, την έσπρωξε με δύναμη ξανά στον τοίχο. Η Κάλιντα μόρφασε από τον πόνο, αλλά πάντα με καρφωμένο ένα χαμόγελο στα σαρκώδη χείλη της.

"Να σου υπενθυμίσω ότι το σώμα αυτό δεν είναι δικό μου", γουργούρισε.

Ο Λαχάρι δεν χαλάρωσε καθόλου το κράτημα του. "Νομίζεις πως με ενδιαφέρει; Το μόνο που θέλω είναι να σε σκοτώσω. Ακόμη και αν χρειαστεί να πάρεις και κάποιον αθώο μαζί. Τι τύχη, όμως! Οι φρουροί κουτσομπολεύουν χειρότερα από τις γυναίκες. Τούτη εδώ είναι δολοφόνος. Πραγματικά βρήκες το απόλυτο ταίρι σου, Κάλιντα. Ένα σιχαμένο πλάσμα να σου κρατά συντροφιά."

Η Κάλιντα ίσιωσε τον κορμό της και με μια γρήγορη κίνηση τίναξε το σπαθί από το λαιμό της σα να ήταν πούπουλο. Ευθύς έστρεψε τον Λαχάρ στον τοίχο, κρατώντας κόντρα τους καρπούς του πάνω στη γυαλιστερή πέτρα. Έφερε το πρόσωπό της κοντά στο δικό του, ώστε να τους χωρίζουν λίγες μόνο ανάσες.

"Μιλάς πολύ, πρίγκιπα. Επίσης, να σου θυμίσω ότι η δολοφόνος, γλίτωσε το όμορφο τομάρι σου από την φυλακή. Την δολοφόνο που πλήρωσες.", μουρμούρισε απειλητικά.

Το πρόσωπο του Λαχάρ συσπάστηκε από την οργή και το μίσος. Ξαφνικά πίσω τους ακούστηκαν βήματα και ήχησε ξανά η καμπάνα. Και άλλοι φρουροί. Η Κάλιντα έστρεψε το βλέμμα της προς τα δεξιά, χωρίς να αφήσει τον Λαχάρ ελεύθερο.

"Ήρθε η ώρα να αποχωρήσω, αγαπητέ!" ψιθύρισε στ' αυτί του πριν του κλοτσήσει τα γόνατα και τον αφήσει να πέσει στο έδαφος. Πλησίασε την βαριά ξύλινη πόρτα και την άνοιξε κάνοντας ένα βήμα προς τον κρύο βραδινό αέρα.

"Γιατί...!" αναφώνησε ο Λαχάρ, ενώ προσπαθούσε να σηκωθεί όρθιος. "Γιατί....τι έφταιξε η μητέρα μου!"

Η Κάλιντα τον κοίταξε απαξιωτικά. "Η μητέρα σου;"

Εκείνος σηκώθηκε και έπιασε ξανά το σπαθί, κρατώντας το γερά στην τρεμάμενη γροθιά του.