Mixed DNA | Kidnapped {Niam} {Hybrid!Niall} {Dutch}

Chapter 6

Verbaast kijk ik naar de man voor me. Ed Sheeran. 'Jullie kennen elkaar?' vraagt Liam verbaast. Ed knikt verbaast. 'Ja, maar is hij die hybride waar je het over had?' vraagt hij verbaast aan Liam. Hij haalt zijn blik niet van me af. 'Ehm ja' zegt Liam. 'O-okay. Kom binnen' zegt Ed en hij stapt aan de kant. Liam loopt naar binnen en trekt mij achter zich aan. Binnen maakt hij de riem los en gebaart dat ik mijn beanie en staart los mag laten. Ik haal de beanie af en maak mijn staart ook los. 'Kom verder' zegt Ed tegen Liam. Liam knikt en loopt de woonkamer in. Ed pakt mijn arm en neemt me mee naar de keuken. 'Hoe?' fluistert hij. Ik haal mijn schouders op. 'Geen idee. Hij ontvoerde me en maakte me zo bij een experiment' fluister ik terug. 'Ik wist dat Liam gek is maar zo gek?!' zegt hij vol ongeloof. Ik haal mijn schouders op. 'Ik verzin wel iets om je terug te krijgen' zegt hij. Een glimlach breekt door op mijn gezicht en ik trek hem in een knuffel. 'Bedankt' fluister ik. Hij knikt en laat me los. 'Wil je helpen drinken in te schenken?' Ik knik en schenk wat drinken in terwijl hij wat chips pakt. Hij zet de schaaltjes op een dienblad en ik zet het drinken er ook bij. Hij neemt het dienblad mee naar de woonkamer en ik loop achter hem aan. Liam klopt naast zich op de bank als hij ons ziet. Ik ga naast hem zitten en Ed tegen over ons nadat hij het dienblad op tafel heeft gezet. 'Hoe kennen jullie elkaar?' vraagt Liam. 'Ehm we hebben wel eens wat rond gehangen met wat vrienden' zegt Ed. Ik knik instemmend. 'Ah' zegt Liam en hij neemt een slok van zijn drinken.

'Ik heb je hulp nodig' zegt hij als hij het glas leeg heeft. 'Waarmee?' vraagt Ed verbaast. 'Ik moet een paar weken weg. Het gaat niet goed met mijn moeder en dus moet ik tijdelijk voor haar zorgen. Zou jij op Niall kunnen letten tot ik terug ben?' vraagt hij. 'Je wilt dat ik op Niall let? Hij is volwassen' zegt Ed verbaasd. 'I know maar ik wil niet dat hem iets overkomt of dat hij weg is.' 'Oh' zegt Ed. Ik kijk naar de grond. Hij vertrouwd me niet. Ik weet niet waarom maar toch doet het zeer als hij dat zegt. 'Ehm is goed' zegt hij dan uiteindelijk. 'Ik vertrek morgen ochtend. Om 8 uur zet ik Niall af en dan ben ik er met twee weken ongeveer wel weer' zegt Liam waardoor ik op kijk. Ed knikt en Liam staat op. 'Dan gaan wij weer. Ik zie je morgen' zegt hij en hij trekt me omhoog. Ed staat ook op en we lopen naar de gang. Liam zet mijn beanie weer op en ik maak mijn staart vast. Hij maakt de riem vast aan mijn halsband en neemt me mee de deur uit. 'Tot morgen!' zegt Ed als Liam me mee trekt naar de auto. Hij maakt de achterdeur weer open en duwt me weer in de kooi. De deur klapt dicht en dan gaat de auto weer rijden. Ik zucht en doe mijn beanie af. Mijn oren springen omhoog. Na een tijdje stopt de auto weer en ik hoor de voordeur open en dicht gaan. Vreemd genoeg lopen zijn voetstappen weg en dan is het stil. Als ze na een paar minuten nog niet terug zijn begin ik toch wel bang te worden. Laat hij me gewoon hier in zitten? 'Hallo!? Liam?' roep ik. Ik krijg geen reactie. Wel dus... Ik zucht en maak mijn staart los. Als ik hier toch moet blijven dan maar een beetje comfortabel. Ik schuif iets naar voren en trek aan de tralies van de kooi. Jammer genoeg gaat hij niet open door een groot hangslot wat eraan hangt. Ik zucht weer en kruip weer naar achter. Ik trek mijn benen op en luister naar de geluiden van buiten. Zacht neurie ik mee met een liedje die in me op komt. Misschien All Time Low?

Volgens mij zijn er nu al een aantal uur voorbij want door de geblindeerde ramen zie ik helemaal geen licht meer. Moe sluit ik mijn ogen en ik hoor mijn maag knorren. Ik wrijf zachtjes over mijn buik en probeer goed te gaan liggen. Als dat eindelijk is gelukt sluit ik mijn ogen en val langzaam in een onrustige slaap.