Mixed DNA | Kidnapped {Niam} {Hybrid!Niall} {Dutch}

Chapter 12

Ik word wakker van harde stemmen die mijn naam roepen. Ze klinken bezorgt en angstig. Ik frons en kruip onder het bed vandaan. Ik focus me op mijn katgedaante en ik verander weer in een kat. Ik kruip door het gat in de muur en loop de kamer uit. Ik zie dat Louis bezorgt door de gang loopt en mijn naam roept. Ik verander weer naar mijn mens en loop naar hem toe. 'Wat Lou?' vraag ik. Hij draait zich snel om en trekt me in een knuffel. Verbaast knuffel ik terug. 'Jongens ik heb hem!' roept Louis hard als hij los laat. Ik jank zacht en bedek mijn oren van het harde geluid. 'Sorry Ni' zegt hij. Snelle voetstappen rennen de trap op en dan verschijnen Liam en Harry. 'Je bent terug!' roept Harry voor hij me in een knuffel trekt. Ik knik en hij laat los. 'Kom we gaan hier weg' zegt Liam en hij trekt me mee met de jongens achter ons aan. Hij knijpt in mijn boven arm. Volgens mij is hij boos op me. Ik jank zacht en probeer los te komen. Hij schud zijn hoofd en kijkt me vernietigend aan. Ik slik en laat me meetrekken. Harry en Louis zijn te druk met elkaar bezig om mij op te merken. We lopen naar buiten en Liam duwt me achter in. Harry komt naast me zitten en Louis en Liam gaan voorin zitten. Liam rijd weg en ik staar naar buiten. Ik mis het nu al om kat te zijn. 'Wat is er Niall?' vraagt Harry na een tijdje. Ik kijk hem aan en zucht. Ook Louis kijkt om. 'What's up Niall?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Ik wou kat blijven' mompel ik. 'Niall, je weet dat dat niet kan' zegt Liam streng en hij kijkt me even aan via de spiegel. Ik knik en zucht. Mijn oren vallen triest onder mijn haar en ik kijk weer naar buiten.

De jongens proberen met me te praten maar ik negeer ze. Toen ik nog kat was voelde het alsof ik eindelijk mezelf kon zijn, nu voelt het alsof ik niet mezelf ben. Ik weet niet hoe je het moet omschrijven maar het is geen fijn gevoel. Ik denk dat het ongeveer voelt zoals een schuldgevoel maar dan erger. Liam stopt de auto en ik stap gelijk uit. Zodra Louis de voordeur open maakt ren ik naar mijn kamer en plof op mijn bed. Ik voel mezelf weer veranderen in kat en ik rol over het bed heen. Ik kruip onder de dekens en ga daar liggen. Ik spin van de warmte en val bijna in slaap als mijn deur open gaat. 'Niall?' hoor ik Liam vragen. Ik negeer hem en rol heen en weer onder de deken. De deken vliegt van me af en met grote ogen kijk ik Liam aan. Hij zucht en komt naast me zitten. 'Niall, we hebben zo een interview weet je nog' zegt hij en hij tilt me op. Ik sluit mijn ogen en krul me op in zijn armen. Hij staat op en loopt naar beneden. 'Jongens' zegt hij als hij de woonkamer in loopt. Louis en Harry kijken om en zuchten als ze mij zien. 'Niall' zucht Harry als Liam naast hem gaat zitten. Hij pakt me van Liam over en krabt achter mijn oor. 'We hebben een interview over 5 minuten hier. Kan je niet even mens blijven?' vraagt hij. Ik kijk hem vreemd aan. Ik deed niet eens mijn best om te veranderen, het ging vanzelf. Hij zucht en zet me op de grond. 'Ga maar naar boven dan. We zeggen wel dat je ziek bent' zucht hij. Ik jank verdrietig en loop de kamer uit. Mijn oren liggen plat op mijn hoofd en mijn staart sleept levenloos over de grond. Ik loop naar de kamer onder de trap en ga in de hoek liggen. Geen een van de jongens komt hier maar de deur staat eigenlijk altijd open. Het is er donker en rustig. Ik krul me zo klein mogelijk op en luister naar de jongens in de kamer. 'Straks wil hij helemaal geen mens meer zijn!' hoor ik Louis zeggen. 'We kunnen hem niks dwingen' antwoord Liam. 'Maar hij luistert niet naar ons' zegt Harry. 'Vind je het gek? Je stuurt hem weg' gaat Louis op hem in. 'Ik ga hem zoeken en dan heb ik een verassing voor hem' zegt Louis. Ik hoor gestommel en Louis zegt nog iets maar dat kan ik niet verstaan. 'Niall?' hoor ik hem vragen en voetstappen komen dichterbij. Ik hoor hem voor de deur stil staan en hij loopt naar binnen. Het licht word aangedaan en dan word ik bij mijn nekvel opgepakt. Ik kan me niet bewegen, ik weet niet waarom maar ik ben verlamd door zijn greep. Hij draagt me de kast uit en loopt naar de achterkamer. In de hoek van de kamer zie ik een kooi staan. Mijn ogen worden groot als hij me er heen draagt. Hij opent de kooi en zet me erin. Hij doet gelijk de kooi dicht en kijkt me aan. Mijn ogen zijn groot en waterig en mijn oren liggen plat op mijn hoofd. 'Sorry Niall maar als je kat wil zijn gaan we je ook zo behandelen' zegt hij voor hij de kamer verlaat. Ik miauw en jank hard. Ik spring tegen de kooi op maar er gebeurt niks. Ik kan ook niet in mijn mens veranderen, daar is de kooi te klein voor. Het is gewoon een reismandje. Ik hoor de deurbel gaan en spring nog een keer tegen de kooi aan. Dat is vast het interview. Ik hoor stemmen in de woonkamer maar ik kan niet verstaan wat ze zeggen.

Na een paar uur hoor ik de deur dicht gaan en ik hoor de jongens praten. Ik jank hard. Ik heb honger en dorst en ik wil eruit. Ze negeren me dus ik miauw hard en hoog. 'Niall! Stil!'  hoor ik Liam roepen. Ik jank zacht en kruip in het hoekje van de kooi. Zodra ik hier uit ben pak ik mijn spullen en ga naar huis. Blijkbaar willen ze me niet meer. Daarom doen ze ook zo, ik ben gewoon een freak van de natuur. Ik jank zacht en een traan glijd over mijn vacht. De deur gaat open en Liam pakt me eruit. Ik stribbel in zijn greep en krab zijn hand waardoor hij me geschrokken los laat. Ik storm de kamer uit en verander onder tussen terug naar mijn mens. Ik ren de trap op naar mijn kamer en doe de deur achter me op slot. Tranen glijden over mijn wangen als ik een tas pak en er wat kleren in smijt. Ik kleed me om in een joggingbroek en shirt en hang de tas over mijn schouder. Ik stop mijn telefoon in mijn broekzak en loop de kamer uit. Ik sluit de deur achter me en loop naar de keuken. Ik jat wat eten uit de koelkast en eet het op voor ik naar de hal loop en mijn schoenen aan trek. Ik laat mijn oren en staart verdwijnen en trek mijn jas aan. Net op het moment dat ik de deur wil open doen hoor ik Louis' stem. 'Niall? Wat ga je doen?' Ik draai me om en kijk hem aan. 'Weg' antwoord ik. 'Waarheen?' 'Ergens. Ik ben hier duidelijk niet gewenst' zeg ik. 'Kom is' beveelt hij. 'Nee waarom?' vraag ik. 'Kom. Hier' gromt hij. Ik slik en loop naar hem toe. 'Je bent niet ongewenst. En je gaat nergens heen. HARRY!' roept hij. Harry komt aangelopen en Louis draait mijn polsen op mijn rug. 'Wat?!' vraag ik zacht. 'Louis wat doe je?' vraagt Harry verbaast. 'Hij wou weg. Wil je even die handboeien halen uit je nachtkastje?' vraagt Louis. Waarom heeft hij handboeien? En waarom weet Louis dat? Harry rent naar zijn kamer en Louis haalt de tas van mijn schouder af. Als Harry terug is doet hij de handboeien bij me om en duwt me met mijn borst tegen de muur. Mijn ogen zijn groot en mijn ademhaling gaat snel. 'Jij gaat nergens heen Nialler' grijnst hij. Ik slik en word dan over zijn schouder heen gegooid. 'Harry! Zet me neer!' roep ik als hij de trap op loopt. Louis loopt achter ons aan. We lopen ook de trap naar de zolder op en Louis opent de deur. 'Jij blijft hier tot je geen kat meer wilt zijn. Oh en ik zou niet te veel bewegen, de planken zijn erg zwak' grijnst hij als Harry me op een matrasje gooit. Hij maakt mijn handen los en loopt dan snel met Louis de kamer uit en doet hem op slot. Ik trek mijn benen op en begin te snikken. Ik wil hier weg. Ik hou van de jongens maar nu wil ik gewoon even weg, naar mijn familie of gewoon even alleen zijn. Ik zucht en ga op het matrasje liggen. Het is hier pikdonker en ik zie echt helemaal niks. Tranen verlaten mijn ogen weer en mijn staart en oren groeien weer. Mijn oren liggen onder mijn haar en mijn staart zit om mijn middel gewikkeld. Langzaam val ik in een droomloze slaap.

1537 woorden. Niet gecontroleerd op spellings fouten.

Als je van 5SOS houd lees dan alsjeblieft het boek van sxndicate !
Vote? Comment? Tell me what ya think!

Xx Lizzy