Να με Προσέχεις

Κεφάλαιο 8

"Πρέπει να επιστρέψεις ξανά στο Πανεπιστήμιο στη γνωστή θέση σου. Η έρευνα έχει βρεθεί σε πλήρες αδιέξοδο. Εδώ και μέρες δεν έχουμε κανένα στοιχείο στα χέρια μας."

"Μάλιστα κύριε Διοικητά!" είπε ο Θάνος όσο εγώ καθόμουν σε μια καρέκλα μπροστά στο γραφείο του διοικητή και έπαιζα με ένα πιστόλι αναπτήρα. 

"Και δεσποινίς.." Ο διοικητής πήρε από τα χέρια μου τον αναπτήρα με συγκρατημένο ύφος,προφανώς και του είχα σπάσει τα νεύρα τόση ώρα που ασχολούμουν με αυτό. "Φοβάμαι πως θα πρέπει να επιστρέψετε και εσείς."
Γύρισα και τον κοίταξα με γουρλωμένα μάτια.

"Εγώ λέω να κανονίσετε και συνάντηση μαζί με το δολοφόνο, δεν έχω κανένα πρόβλημα." απάντησα με θράσος. Αμέσως ένιωσα ένα χτύπησα στην πλάτη. Φυσικά και ήταν ο Θάνος. Δεν μπήκα καν στον κόπο να τον κοιτάξω σίγουρα θα έβραζε από το θυμό του που τόλμησα να υψώσω φωνή στο "αφεντικό" του. 
Αυτός ο διοικητής θα μπει σίγουρα στη λίστα με τα άτομα που θα σκοτώσω στο κοντινό μέλλον. 

"Δεν έχετε να φοβάστε τίποτα. Ο αστυνομικός Καραγιάννης θα βρίσκεται συνεχώς κοντά σας. Εσείς το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να φέρεστε φυσιολογικά." προσπάθησε να με καθησυχάσει. 

"Ουσιαστικά, από ότι κατάλαβα με θέλετε ως δόλωμα;"  Οι δύο άντρες δεν απάντησαν. Ο διοικητής έβγαλε έναν φάκελο από το γραφείο του και μου τον έδωσε. 

"Ο άντρας που είδες να σκοτώνεται τόσο βάναυσα ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο σου." Άνοιξα το φάκελο και έκλεισα με την παλάμη μου το στόμα από το σοκ, όταν είδα το όνομα και την φωτογραφία.

"Έχει οικογένεια.." είπα στεναχωρημένη.  

 Ο διοικητής έβγαλε μια στοίβα από φακέλους και τους άφησε μπροστά μου. "Όπως και τόσοι άλλοι."

"Είσαι η μοναδική μας ευκαιρία, ώστε να βάλουμε τέλος σε αυτή την κτηνωδία." 

Είχα χαθεί πλέον μέσα στις σκέψεις μου. Το δίλημμα ήταν μεγάλο, δεν μπορούσα να κάτσω απαθής, ενώ μπορώ να βοηθήσω. Εξάλλου, όσο και αν παγο-κολόνα  να θεωρώ τον Θάνο, τον εμπιστευόμουν, ακόμα και αν έπρεπε να γυρίσω στο στόμα του λύκου. 

"Θα το κάνω..Υπό έναν όρο." είπα με μικρό γελάκι. 
  
*'*'*'*'**'*'*'*'**'*'*'*'**'*'*'*'**'*'*'*'*
Ο Θάνος έκλεισε με δύναμη την πόρτα του σπιτιού και εγώ έτρεξα να κλειδωθώ στο δωμάτιο. 

"Δεν έχεις να πας πουθενά. " φώναξε επιβλητικά από πίσω μου. Τον είδα που μπήκε έξαλλος στο δωμάτιο και αμέσως αναγνώρισε τα πόδια μου που φαινόντουσαν πίσω από την κουρτίνα,όπου και κρύφτηκα για να μην με σκοτώσει ο ψυχοπαθάκιας αστυνομικός. 

"Μην επιβαρύνεις άλλο τον εαυτό σου." 

"Δεν είμαι εδώ! Ψάξε στην κουζίνα." είπα με τσιριχτή φωνή. 

Με μια κίνηση ο Θάνος τράβηξε απότομα την κουρτίνα και έσκυψε προς το μέρος μου.
"Θα το πω για μία και τελευταία φορά και βάλτο καλά στο μυαλό σου. Ποτέ, μα ποτέ δεν πρόκειται να πάρω μέρος σε θεατρική ομάδα και ειδικά μαζί σου!" γρύλισε μέσα από τα δόντια του. 

"Μα γιατί;!" κλαψούρισα. "Θα είναι μια υπέροχη ευκαιρία να ξεδιπλώσεις το..ταλέντο σου;" είπα διστακτικά. 

"Δεν με αφορά δεν πρόκειται να συμμετάσχω σε κάτι τόσο γελοίο." απάντησε και απομακρύνθηκε από κοντά μου. 

"Γελοίος είσαι και φαίνεσαι." μουρμούρισα και σταύρωσα τα χέρια μου στο στήθος θιγμένη. 

"Τι είπες;" φώναξε θυμωμένος.

"Λέω αν δεν δεχτείς, πιστεύω ότι ο διοικητής σου θα στεναχωρηθεί που δεν θα ξανά πάω στο Πανεπιστήμιο. Αλλά εντάξει δεν πειράζει, θα βρω κάποιον καλύτερο."   είπα αδιάφορη. 

Ξεφύσηξε αγανακτισμένος, ξέροντας πλέον ότι έχει ηττηθεί. 

"Χαίρομαι που συμφωνείς." πήγα προς την τσάντα μου και έβγαλα μερικές φωτοτυπίες. "Ορίστε. Να ξεκινήσεις να τις μαθαίνεις γιατί από αύριο ξεκινάμε πρόβες.Πρέπει να το παρουσιάσω στην τελική παράσταση της ομάδας." 

Ο Θάνος κοίταζε και ξανά κοίταζε τις φωτοτυπίες. Εγώ απομακρύνθηκα για καλό και για κακό.
Με κοίταξε με μάτια που πετούσαν φλόγες. 

"Θες να κάνω μονόλογο;! Ερωτικό μονόλογο;!" φώναξε έτοιμος να εκραγεί. 

"Δεν είναι τόσο τραγικό όσο το νομίζεις! Εμείς θα το κάνουμε διάλογο! Θα τα λες υποτίθεται σε μένα!" Ο Θάνος πέταξε τις φωτοτυπίες στο πάτωμα και έφυγε βρίζοντας με λέξεις που καλύτερα να μην αναφέρω.

Ναι.. Μου φαίνεται δεν τον έπεισα..

#hamo_hamo