Κεφάλαιο 33

12K 1K 95
                                    

"Βουαλά! Πως σου φαίνονται οι καινούριες μου κουρτίνες;" τον ρώτησα ενθουσιασμένη.

"Γιατί έπρεπε να βάλεις τόσα χρώματα; Σαν τεστ αχρωματοψίας είναι το σπίτι." σχολίασε ο γλυκός μου, ο χρυσός μου, ο Θάνος μου. Που να του βαφτεί το αμάξι τρικολόρε, Θεέ μου.


"Μην είσαι τόσο αρνητικός. Βάλε λίγο χρώμα στη ζωή σου, λίγη λάμψη." του είπα όσο συνέχισα να τακτοποιώ τα πράγματα μου στο καινούριο μου διαμέρισμα. Ο Θάνος, για να μην το 'χετε και απορία, φυσικά και δεν βοηθούσε. Είχε κάτσει σε μια γωνιά και έδινε οδηγίες. 

Αλλά αγαπητοί μου αναγνώστες, τι να σας πω για τον καινούριο διαμέρισμα μου, τα λόγια είναι περιττά. Ευτυχώς ήταν μικρό γιατί αν ήταν μεγαλύτερο ποιος θα το καθάριζε. Άνετο, φωτεινό και σε καλή γειτονιά. Δεν είχα κανένα παράπονο, ο Θάνος, ο διοικητής και γενικότερα το τμήμα με βοήθησαν να ξανά φτιάξω τη ζωή μου. Αυτή την Ελλάδα θέλουμε Κυρίες και Κύριοι!

Βέβαια, μέχρι να κάνω το σπίτι το παλατάκι που ονειρευόμουν είχα ξεπατωθεί να σκουπίζω, σφουγγαρίζω και να ξεσκονίζω. Αλλά αυτό που με έφερνε ένα βήμα πιο κοντά στα όρια της τρέλα είναι να ακούω τον Θάνο να λέει 'Σου ξέφυγε ένα σημείο, θέλει κι άλλο καθάρισμα αυτό...'

Αν συνέχιζε, θα κάθαριζα αυτόν, μια και καλή. Με χλωρίνη. 

"Αχ, τελείωσα." είπα εξαντλημένη και κάθισα στον καινούριο μου καναπέ. "Επιτέλους, το δικό μου σπίτι." έλεγα φουσκωμένη από υπερηφάνεια. 

Ο Θάνος έκατσε δίπλα μου, πέρασε το χέρι του στους ώμους μου και με τράβηξε στην αγκαλιά του. 

"Θέλω να δω σε πόσο καιρό θα το γκρεμίσεις." 

"Τώρα γιατί γίνεσαι κακός;" 
"Έτσι." είπε και μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί. 


"Πότε φεύγεις;" τον ρώτησα κάποια στιγμή. 

"Σύντομα." απάντησε ξερά και γύρισε το βλέμμα του αλλού. 

"Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι δεν προλάβαμε να ζήσουμε τίποτα μαζί..." 

"Τι θα έλεγες να τα ζήσουμε όλα πριν φύγω;" 

Πετάχτηκα όρθια και τον κοιτούσα με ένα τεράστιο χαμόγελο. 

"Τι εννοείς;" 

Ο Θάνος έβγαλε από τη τσέπη του μερικά τσαλακωμένα χαρτιά. 

"Το θυμάσαι αυτό;" μου είπε δείχνοντας τα χαρτιά. Άνοιξα τα μάτια μου διάπλατα όταν είδα ότι πάνω στα χαρτιά υπήρχε η υπογραφή μου. 

Να με ΠροσέχειςΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα