Draco Malfoy/Harry Potter: You're Special To Me #1 [VOLTOOID ]

hoofdstuk 21

POV EMMA
"N-nee je liegt! JE LIEGT! DAT KAN NIET!" roep ik boos.
"JE BENT EEN LEUGENAAR POTTER!"schreeuwde ik.
"Emma, ik wou het je vertellen, maar ik ben van je gaan houden." zei de stem van Draco achter mij.
Ik draai me met tranen in mijn ogen om.
"Ik haat je." zeg ik.
Mijn ogen worden groen.
Ik ren zo snel als ik kan naar het verboden bos toe.
Ik ren zo ver mogelijk weg van alles en iedereen.
Ik zak tegen een boom aan en begin te huilen.
Waarom doen ze dit? Waarom moest hij mij vermoorden?
Allemaal onbeantwoorde vragen spoken in mijn hoofd.
"Wat doet zo'n lief meisje zo als jij hier alleen in het bos?" vroeg een schorre stem.
Ik schrok en keek hem recht in de ogen aan. SIRIUS BLACK.

POV HARRY.
"We moeten achter haar aan gaan." mompel ik.
"Goed idee laten we lekker onbeschermd het bos in rennen als twee idioten."  zei Draco sarcastisch.
"Je houdt toch zogenaamd van haar, nou pak je staf en gedraag je als een man en niet als een mietje." zeg ik geïrriteerd.
Hij gromt maar rent toch achter me aan.
"EMMA!?" roep ik door het hele bos.
We horen wolven gehuil.
"Wat was dat?" vroeg Malfoy bang.
"Een wolf." zeg ik zuchtend. Is hij nou echt zó dom?
"Kom verder rennen misschien is die wolf wel bij Emma." zei ik haastig.
Malfoy leek er niet echt blij mee te zijn, maar hij deed het toch.

POV EMMA.
"Hallo Emma." zei SIRIUS.
"PADFOOT!"  Roep ik enthousiast.
Ik spring hem in zijn armen.
"Dus je bent echt ontsnapt."  zeg ik vol bewondering.
Hij knikt.
"Ik heb je zo gemist, ik wist dat je onschuldig bent." zei ik.
"Ik ben blij dat je in me geloofde."  zei hij.
"Altijd alles voor jou oom Siri."  zei ik.
Ik veranderde in mijn faunaat vorm, PADFOOT volgde mijn voorbeeld.
Ja ik ben inderdaad een faunaat.
Ik ben een wolf.
Mijn moeder was een faunaat, zij was een vos.
Mijn vader was een weerwolf. Daardoor is mijn faunaat vorm een wolf.

Ik huil naar de hemel.
We springen op elkaar, net als vroeger voordat hij in Azkaban werd opgesloten.
Ik miste hem zo erg.
We horen snelle voetstappen en opeens staan Harry en Malfoy voor ons.

POV HARRY.
De zwarte hond rent snel weg nadat hij een waarschuwing heeft gekregen van de wolf.
De Wolf komt grommend naar Malfoy toe.
Die ogen... Ze zijn net zo groen als die van Emma als ze boos is.
Het lijkt wel of de wolf langer word.
Hij begint een menselijke vorm te krijgen. Even later veranderd de wolf in Emma.
"Ga weg." sist ze. Malfoy kijkt haar bang aan.
"Ga weg." zegt ze vol pijn.
"Emma, hou je rustig." zei ik.
Ze schud haar hoofd huilend.
Ze veranderd weer in een wolf en rent weg.
"Ik heb het verpest." Fluisterde Malfoy.
"Dat heb je zeker." zei ik.
Hij vertrok het bos uit.
Ik rende achter Emma aan.
Ik zie een huilende wolf bij een meertje zitten, Emma.
"Emma." zei ik langzaam.
Ze keek me aan.
Ze veranderde weer in een mens.
"Hoi Harry." zei ze.
Ik ga naast haar zitte en sla een arm om haar heen.

POV EMMA
Harry slaat een arm om me heen.
Ik rol me op in zijn armen, ik heb hem echt gemist.
Het is zwaar om er achter te komen dat je vriendje je op de eerste ontmoeting wou vermoorden.
"Emma, ik wou niet dat hij je pijn deed." zei hij.
"Weet ik, maar omdat jij me pijn hebt gedaan dacht ik niet meer helder. Ik zocht iemand die me steunde, en ik begon van hem te houden." zei ik.
"Emma, dat meisje was een fout. Geloof me, ik hou alleen van jou."  zei hij.
"Ben je daarom hier? Om me duidelijk te maken dat je fout zat en dat je van me houdt?" vroeg ik boos.
"Nee nee ik wil er juist voor je zijn." zei hij half in paniek.
"Stik in je bezorgdheid."  zei ik.
Ik veranderde weer in een wolf en rende weg.
Ik was op weg naar PADFOOT.
Ik trof hem een eindje verderop.
"Kom we gaan naar het krijsende Krot."  zei ik tegen hem in wolven taal.
Hij knikte instemmend.
We rende als twee gekken naar het Krijsende Krot.
We veranderde beide in mensen.
"Ik denk dat dit een goede verstopplek is voor je Padfoot."  zei ik
"Ja je hebt gelijk." zei hij.
" Ik moet maar weer eens naar school." zei ik sip.
"Ik beloof dat ik je hier op kom zoeken." zei ik.
"Dat is goed kleine." zei hij.
Ik gaf hem een knuffel en rende in mijn wolven vorm naar Hogwarts.
Aan het rand van het verboden bos verander ik weer in een mens.
"Op naar mijn kamer." mompel ik.
Ik ren zo hard als ik kan het kasteel in om iedereen te ontlopen.
Maar jammer genoeg voor mij zie ik Benno, Draco en Harry mijn kant op rennen.
Ik ren zo hard als ik kan naar de kamer van hoge nood.
De deur verscheen te langzaam.
Harry rende naar me toe en trok me in een knuffel.
"Doe me dit nooit meer aan." Fluisterde hij in mijn oor.

Er is een foutje.
Een paar hoofdstukken verder staat hoofdstuk 22 pas. Geen idee hoe dat komt maar oké...