Draco Malfoy/Harry Potter: You're Special To Me #1 [VOLTOOID ]

hoofdstuk 31

We zaten heel erg lang zo, gewoon in stilte, dicht bij elkaar.
"Em, ben je nog boos op me?" vroeg hij.
"Nee." zei ik kortaf.
"Het meisje stelde echt niks voor." zei hij.
"Harry verpest het nou niet weer." zei ik vermoeid.
Dat drankje van Snape... Ik weet niet wat het was, maar ik voel me echt niet goed. Ik voel mezelf langzaam weg zakken.
"Ik heb het je al vergeven." zei ik Voordat alles zwart werd.
POV HARRY

"Bedankt Em" zei ik.
Ze reageerde niet.
"Emma?" vroeg ik.
Geen reactie.
Ik tikte zacht op haar wang maar ze werd niet wakker.
Ik pakte mijn staf.
"Aquamenti." zei ik.
Een straal water belande op haar gezicht.
Het werkte niet.
Ze word met de seconde bleker.
Ik til haar op en ren met haar naar Madame Pomfrey.
Eenmaal binnen zei Madame Pomfrey gelijk dat ik haar op een bed moest leggen, dat deed ik ook.
Madame Pomfrey zei dat het beter was als ik Headmaster Dumbledore ging halen.
Ik rende zo snel als ik kon naar zijn kantoor.
Ik zei het wachtwoord dat Madame Pomfrey me gegeven had.
"Pumpkin desert." zei ik hijgend.
De trap kwam tevoorschijn en ik stapte er op.
Ik klopte op de deur en hoorde 'binnen'.
"Hallo Headmaster, er is iets met Emma, ze licht op de ziekenzaal." zei ik gehaast.
Hij stond gelijk op en ik liep met hem naar de ziekenzaal.
We hielden halt voor de deur.
"Harry je kan beter hier wachten." zei Headmaster Dumbledore.
"Ja Headmaster."
Hij liep naar binnen.
Ik liet mezelf tegen de muur zakken.
De tranen liepen in volle vaart over mijn wangen.
Wat als ze niet meer wakker word?

POV EMMA
Verdomme ik zit weer in die verrekte tussen wereld..
Ik kijk om me heen en ik zie dat ik vlak bij een waterval sta.
Ik zie een gewonde slang.
Ik kom dichterbij en zie dat het een wurgslang is.
Ik mompel helende spreuken met mijn staf.
De slang word langzaam beter.
Ik wil net weg lopen, maar een kille en zwakke stem achter me, zegt iets tegen mij.
"Hallo Emma." zei de stem.
Ik weet gelijk wie het is.
Ik draai me snel om.
"Voldemord." siste ik.
Hij lachte kil.
Twee handen pakken mijn armen beet.
"Fijn om jou hier te zien Emma." zei een andere kille stem.
"Avan laat me los. Wat wil je van me?" vroeg ik.
"Ik wil zoveel van je." zei hij.
"Laat me gaan." siste ik.
"Nee."zei hij kil en beet opnieuw in mijn nek.
Ik gilde het uit van de pijn.
Toen hij me los liet viel ik weer in een zwart gat.
Ik had geen idee wat Er in mijn lichaam gebeurde.
Ik voelde iets puntigs in mijn mond.
Het zou toch niet?...

POV HARRY.

"Meneer Potter, u mag binnen Komen." zei Madame Pomfrey.
Met betraande ogen liep ik achter haar aan.
Voor het bed van Emma stopte we.
Ze zag er lijk bleek uit.
"Emma." snikte ik.
Ik ging naast haar zitten en pakte haar hand vast.
Er sijpelt bloed uit haar nek.
"Meneer Potter, het kan zijn dat als ze wakker word, ze nooit meer hetzelfde word." zei Headmaster Dumbledore.
"H-hoezo?" snikte ik.
"Ze is gebeten door een vampier." zei hij spijtig.
"We hebben het proces kunnen vertragen, maar het is dezelfde vampier weer gelukt om haar te bijten." zei hij.
"Maar u was toch al die tijd hier?" vroeg ik.
"Soms kunnen er dingen in de tussen wereld gebeuren, die ook invloed hebben in de realiteit." zei Dumbledore.
Twee tranen belande op de hand van Emma.
Ze gilde het uit van de pijn.
Ik heb nog nooit Zo'n oorverdovende gil gehoord.
Opeens stopte ze en de monitor stopte met piepen.
"Nee..." Fluisterde ik.
Haar hart heeft het begeven.
Ik barste in tranen uit.

GEEN ZORGEN DIT IS HET EINDE NOG NIET!