Draco Malfoy/Harry Potter: You're Special To Me #1 [VOLTOOID ]

hoofdstuk 22

ER IS EEN FOUTJE GEMAAKT.
DIT IS HOOFDSTUK 22 GEEN IDEE HOE HET HIER KOMT, MAAR IK KAN ER NIKS AAN VERANDEREN.
SLA HET OVER ALS JE HET AL HEBT GELEZEN

POV EMMA
Ik trek me terug uit de knuffel.
"Laat me gewoon met rust." fluister ik.
"Emma ik geef om je." zei hij.
"Ik heb nu geen zin in dat gesprek Harry." zei ik.
"Emma, wil je er over praten?" vroeg Benno.
"Misschien later Benno." zei ik.
"Emma, het spijt me zo erg, ik deed het in een opdracht..." huilde Draco.
"DUS JE WILT ZOMAAR IEMAND VERMOORDEN DIE JE VERDOMME NIET KENT!?" riep ik.
"Emma luister, ik hou van je." snikte hij.
"Je mag me echt gestolen worden Draco Malfoy." zei ik.
Ik liep langs het drietal naar mijn kamer toe.
Ik plof op mijn bank.
Jongens zijn ongelooflijk, ze denken alleen maar aan hun zelf. Alleen Benno is een uitzondering.
Ik kijk op de klok en zie tijd het tijd is voor het eten.
"Kom op, ik lig net." mompel ik.
Ik sjok naar de uitgang van mijn kamer.
Ik loop op mijn dooie gemak naar de grote zaal.
Ik sta weer in het midden van de gangpaden.
Ik ga niet bij Griffyndor of Slytherin.
Ik zie Nick Bluebarry zitten en loop naar hem toe.
"Hey nick." zeg ik als ik naast hem ga zitten.
"Hey Emma, lang niet gesproken." zei hij.
Ik glimlachte zwakjes.
"Inderdaad." zei ik.
"Hoe gaat het nu met je?"
"Het gaat wel." lieg ik.
"Waarom huil je dan?" vroeg hij.
Ik wreef over mijn wang, ik huil inderdaad.
"Jongens problemen." mompel ik.
"Dat kan je verwachten met zo iemand als jij." grinnikte hij.
"Hoe bedoel je?" vroeg ik.
"Je bent,knap, lief, slim, dapper en soms ook heel sluw. Maar volgens mij ben je ook heel erg loyaal aan de mensen van wie je houdt." zei hij.
Ik bloosde.
"Dankje." zei ik verlegen.
"Wil je vertellen wat er aan de hand is?" vroeg hij.
"Misschien later,.ik moet het zelf nog verwerken." zei ik.
"Natuurlijk, zeg het maar als jij er klaar voor bent." zei hij.
Ik knikte dankbaar en begon te eten.
Toen ik klaar was, ging ik gelijk weer naar mijn kamer. Althans dat was het plan.
Harry hield me halverwege tege.
"Emma alsjeblieft, zij kuste mij." probeerde hij nog.
"Harry als je me met rust laatte, was het nu waarschijnlijk weer goed tussen ons, maar Inplaats daarvan STALK je me zowat. Laat het voor nu Harry. Als we bij elkaar horen, komen we ooit samen." zei ik vermoeid.
Er welde weer tranen in zijn ogen op.
"Ik snap het." zei hij.
Ik veegde een ontsnapte traan weg.
Hij pakte mijn hand en hield hem tegen zijn wang aan.
"Emma, wat je ook beslist. Ik hou van je." zei hij.
Ik glimlach zwakjes.
Ik gaf hem een kleine knuffel en liep mijn kamer in.
Wat een hectische dag.
Ik zak huilend op de bank. Waar is dit alles goed voor?
Ik besluit een uil te sturen aan Sirius.
Ik loop naar het uilen nest en zoek een schooluil uit. Als ik het met mijn eigen ga doen, kan hij herkent worden.
Ik ga zitten in een soort raam opening en begin aan mijn brief.
Ik heb gelukkig een pen meegenomen uit de Muggle wereld.

Lieve Padfoot,
Ik hoop dat alles goed met je gaat.
Ik beloof zo snel mogelijk langs te komen.
Ik heb een klein probleempje met jongens, maar daar vertel ik je later over als we elkaar zien.
Toevallig hoort Harry ook bij die jongens.
Hij lijkt sprekend op Ome James.
Maar hij heeft wel de ogen van tante Lily.
Qua versiertrucjes lijkt hij echter niet zo op James.
Het replica van Lucius Malfoy, zit ook achter me aan. En ook Ron weasley, de beste vriend van Harry. Alleen Ron die kent zijn grenzen. Ik vertel je hier ooit meer over.
Ik kom morgen bij je langs.
Veel liefs,
E.Rain.
(p.s stuur een bericht terug op de achterkant van deze brief.)

Ik keek goedkeurend naar mijn brief en gaf het aan de uil.
"Sirius Black" Fluisterde ik.
Het beest krijste en vloog weg.
Nu maar afwachten.
Ik liep de uilenvleugel uit en liep een beetje rond in het kasteel.
Na een tijdje vind ik het mooi geweest en loop richting mijn kamer.
Ik hoor schreeuwen en spreuken.
Ik ren naar het geluid toe en zie Harry en Draco tegenover elkaar vechten.
Net zoals in mijn droom.
"Stupefy!" riep Harry. Draco kon het nog net ontwijken.
"Paralitis!" schreeuwde Malfoy.
"Expelliarmus!" riep ik tegen beide.
Hun toverstokken vlogen mijn richting op. Ik ving ze op en keek de twee jongens woedend aan.
"WAAR ZIJN JULLIE MEE BEZIG?!"riep ik.