Draco Malfoy/Harry Potter: You're Special To Me #1 [VOLTOOID ]

hoofdstuk 36

Alice keek weer normaal en keek Draco onderzoekend aan.
Ik trok Draco mee naar de gang.
"Draco ik weet niet of ik je kan vergeven." zei ik.
Hij keek teleurgesteld.
"Kijk me aan." zei ik.
Hij deed wat ik vroeg.
Ik keek hem diep in de ogen aan en ging 'in zijn hoofd.'
Ik zag dromen van hem.
Ik zag hem die met mij zoende.
Ik zag dat hij een vrije jongen was.
Ik zag dat hij gelukkig was met mij.
Zou ik hem maar vergeven?
Ik ging ' uit zijn hoofd '.
"Draco, ik denk dat ik het je vergeef, maar het heeft tijd nodig."  zei ik.
Hij glunderde van blijdschap en nam me in een omhelzing.
"Maar ik denk niet Dat je er mee zou kunnen leven dat ik een half vampier ben met krachten, en die in een wolf kan veranderden."  zei ik.
"Ja natuurlijk wel"  zei hij.
Ik las zijn gedachte.
' ik overleef het wel...'
Ik zuchtte.
" Je moet maar weer eens gaan." zei ik.
Hij glimlachte zwakjes.
"Ik zie morgen."  zei hij.
"Ja tot morgen."
Met een knal verdween hij uit de kamer.
Ik liep de huiskamer weer in.
"Ehm Carlisle, kan ik je even spreken?" vroeg ik.
Hij knikte en liep samen met mij naar boven.
"Er is nog iets dat jullie moeten weten." zei ik.
"Je kan me alles vertellen.." zei hij.
"Ikhebspecialekrachtenmaarzezijnnietgoedontwikkeldenikweetzeooknietallemaal." zei ik snel.
"Ik ben een vampier maar iets rustiger mag wel"  lachte Hij.
"Ik heb speciale krachten maar ze zijn niet goed ontwikkeld, en ik weet ook niet hoeveel ik er precies heb." zei ik.
Hij knikte.
"Welke heb je allemaal ontdekt?" vroeg hij.
" Ik kan mensen en voorwerpen laten zweven, mijn ogen geven neon groen licht als ik boos word, ik kan met dieren praten... Het zijn er heel veel. Ik heb geprobeerd om water te sturen maar het lukte niet helemaal. Het zelfde verhaal met vuur en aarde. Lucht gaat nog wel." zei ik.
"Hoe kom je aan die krachten?" vroeg Carlisle.
"Mijn moeder heeft me ooit verteld over een oude stam, de Rohans. Dat zijn tovenaars en heksen met hele speciale krachten, ze zijn allemaal verschillend." zei ik met tranen in mijn ogen.
Ik mis mijn ouders nu al.
Carlisle keek me meelevend aan.
"Maak je geen zorgen over je krachten. Als je wilt, hou ik het zelfs geheim. Maar je zult het ooit aan de rest moeten vertellen." zei Carlisle.
Ik knikte dankbaar.
"Hoe werkt dat hele half vampier zijn eigenlijk,  wat houdt het in?" vroeg ik
"Je kan het vragen aan  Renesmee."  zei hij.
Ik knikte.
"Bedankt Carlisle."  zei ik.
Hij knikte vriendelijk.
We liepen samen de woonkamer in.
"Heey Emma, waar is die jongen?" vroeg Alice.
"Die is al weg" zei ik.
Ze knikte.
"Jullie zijn schattig samen." zei ze.
"We hebben niks." grinnikte ik.
"Nog niet." mompelde ze.
Nooit niet. Dacht ik.
Edward lachte.
"Blijf uit mijn hoofd." zei ik lachend.
Hij keek me geamuseerd aan.
Ik keek in de ogen van Bella maar ik kon niks zien of horen.
Ik keek haar heel lang aan tot dat Edward kuchte.
"Dat gaat je niet lukken". Zei hij.
Ik keek hem grijnzend aan.
Mij lukt alles. Dacht ik.
Hij keek me raar aan.
"Waarom kan ik jou gedachten opeens niet lezen?" vroeg hij.
Ik haalde mijn schouders op en keerde me tot Renesmee.
"Ehm mag ik je een paar dingen vragen over het half vampier gedoe?" vroeg ik.
Ze keek me blij aan en knikte.
" Waarom ben ik warm en de rest koud?" vroeg ik.
" Je bent half dood, dus je hebt nog warmte in je, net als ik." zei ze.
"Er is dus niks veranderd." grinnikte ik.
Iedereen keek me raar aan.
"Ik hoorde van iedereen dat ik meer dood dan levend ben." grinnikte ik.
Nu begreep iedereen het en lachte met me mee.
"Ehm blijf ik er voor altijd als14 uit zien?" vroeg ik.
"Nee, je blijft nog door groeien maar op een gegeven moment stopt het." zei ze.
"Ehm en jullie zeiden dat daar boven mijn kamer is, maar Bella, Edward en Renesmee wonen hier niet. Maar wat doet mijn kamer hier dan?" vroeg ik zacht.
"Dat is je logeer kamer, voor als je een keer bij ons wilt slapen. Je andere kamer is in het huis van Bella, Edward en Renesmee."  zei Esmee.
"Oké dan heb ik geen vragen meer. Dankje wel." zei ik.
"Geen probleem."
" Wij gaan nu jagen, vinden jullie het erg als jullie even alleen blijven?" vroeg Carlisle.
"Nee hoor."  zei ik.
"Wij gaan ook maar eens." zei Jacob.
Hij gaf Renesmee een kus en bij mij bleef hij even staan.
Ik gaf hem gewoon een hand.
Hij knikte ongemakkelijk en mompelde nog een tot ziens.
Leah, de zus van Seth liep gelijk achter hem aan.
Seth gaf Renesmee en mij nog een knuffel en liep toen weg.
"Nessie, jullie gaan alvast naar huis."  zei Bella.
"Ja mam." zei Renesmee.
Renesmee en ik liepen samen naar buiten en ik volgde Renesmee naar mijn nieuwe huis.
" Hier is het" zei ze toen we voor een bos huis kwamen.
"gezellig."  mompelde ik gemeend.
We liepen naar binnen en ze liep gelijk naar boven.
" Hier slaap ik." zei ze toen we bij de eerste deur aan kwamen.
" En hier slaap Jij. " zei ze wijzend naar een mintgroene deur.
Ik opende de deur en liep een gezellige kamer binnen.
"Het is hier geweldig Renesmee."  zei ik.
Ze giechelde.
"Noem me maar Nessie." zei ze.
Ik knikte.
Na nog wat gepraat te hebben, ga ik naar bed.
Gek genoeg kan ik nog steeds slapen.
Het is al 10 uur.
Ik moet morgen weer naar Hogwarts.
Gelukkig hebben we niet veel lessen meer.
Nog maar een week... Denk ik.
Ik kan niet wachten tot de vakantie.
Ik laat me zakken op bed en val in een diepe slaap.
Ik droom over Draco en mij, nouja een oudere versie van ons.
Met een klein jongetje en een klein meisje.
Het meisje lijkt op mij met de ogen van Draco en het Jongetje lijkt op Draco met mijn ogen.

Heey jullie lezen het al, het is bijna het einde van het boek.
Maar geen zorgen er komt een deel 2.
Als er nog vragen zijn, kan je die stellen.
X Natalia ❤