Draco Malfoy/Harry Potter: You're Special To Me #1 [VOLTOOID ]

hoofdstuk 39

Ik open mijn ogen.
Ik kijk de kamer rond en concludeer dat ik niet meer in Forks ben...
Ik zit waarschijnlijk in een kelder.
Ik wil net opstaan, maar word terug getrokken door silveren kettingen.
Wouw...denken ze dat ik een weerwolf ben ofzo?
Ik haal een stuk steen uit de grond met mijn krachten.
Ik probeer de kettingen te laten breken, spoiler Allert... Niet gelukt.
"Man die dingen zijn sterk." mompel ik.
De deur gaat open en Fenrir Grayback staat in de deur opening.
"Mee komen." zei hij.
"Dat gaat Niet." zei ik.
"Hoezo niet?" gromde hij.
"Ik zou het niet weten... Misschien Kut kettingen die aan mijn polsen vast zitten domme koe." zei ik boos.
Hij gromde.
"Correctie, domme weerwolf." snauwde ik.
"Als ik je in mijn klauwen krijg..." begon hij.
"GRAYBACK! BRENG HAAR HIER NÚ!" hoorde je de stem van Voldemord roepen.
Ik keek Fenrir grijnzend aan.
"Woef." grijnsde ik.
Hij liep mopperend naar mijn kettingen om ze los te maken.
"Was dat nou zo moeilijk?" vroeg ik sarcastisch.
Hij negeerde me en trok me mee naar een grote zaal, waarschijnlijk de eet kamer.
Voldemord zat aan het hoofd, bij zijn andere Deatheaters.
"Nou, vertel me wat je te zeggen hebt." zei ik verveeld.
Ik lijk ontspannen maar dat is alleen schijn.
Ik schijt in mijn broek van angst.
Voldemord kuchte even.
"Je bent ontsnapt, daar ga je voor boeten." zei hij.
Ik keek hem grijnzend aan.
"Je doet maar." zei ik.
Hij richtte zijn staf op mij.
Ik ga in zijn hoofd en zie dat hij de vloek des doods wilt uitspreken...
Niet vandaag meneertje.
"AVADA KEDAVRA!" riep hij.
Ik blaasde met mijn wind kracht de straal naar een Random Deatheater.
Hij viel dood neer.
"Nog iets te zeggen?" vroeg ik.
"Fenrir." zei hij kortaf.
Fenrir zette zijn klauwen in mijn vel.
Ik keek woest naar de klauw die in mijn arm zat.
"Je krijgt 1 kans, laat me los." bedeelde ik.
"Hmmm Nee." grijnsde Fenrir.
Narcissa keek me bezorgd aan.
Ik glimlachte geruststellend.
Ik legde mijn hand op de borst van Fenrir.
"Ik heb je gewaarschuwd." mompelde ik.
Ik zette zijn borst in de fik.
Hij schreeuwde het uit en liet me los.
Ik veranderde in een wolf.
Natuurlijk moest Simeon het weer verpesten.
Hij veranderde weer in zijn zwarte wolf.
"Niet zo snel zusje." zei hij.
"Niet zo sloom uilskuiken." snauwde ik.
Ik rende in mijn wolf vorm weg met vampieren snelheid.
Ik stond recht achter Voldemord.
"Je bent nog dommer dan ik dacht." lachte ik voordat ik achter Bellatrix verscheen.
Ik beet haar in haar nek.
Ze schreeuwde het uit.
Ik wou haar nek net doorbijten maar er schoot een vloek langs me.
Ik liet haar Los en rende naar een man die er niet Engels uitzag.
Meer Russisch ofzo.
Ik gromde naar hem.
Ik veranderde weer in een mens.
"Jij vind dit zeker grappig?" vroeg ik.
Hij grijnsde maar ik zou niet weten waarom.
Ik voelde opeens een steek in mijn nek.
Ik ging er met mijn hand naartoe en voelde een verdovings pijltje.
"Damn das slim." antwoordde ik dronken.
Ik viel neer op tafel.

{ even later }

Ik werd wakker in een soort kooi.
Ja je leest het goed, een kooi.
Een kooi gemaakt van hout.
Ik lachte schamper.
"Alsof dit me tegen houdt." mompelde ik.
"Hmm misschien wel misschien niet." zei een bekende ijzige stem.
Ik draaide me om en zag Lucius.
"Emma, als je je gewoon overgeeft, gebeurt er niks ergs." zei hij.
"Wat zou hij kunnen doen?" lachte ik.
"Dierbaren van je Afpakken." zei hij ernstig.
"Waarom help je me?" vroeg ik.
Hij keek de andere kant op.
Ik ging in zijn hoofd.
Ik heb veel fouten gemaakt, vooral met Draco. Ik wil haar niet van hem Afpakken. " hoorde ik hem denken.
Ik kreeg medelijden met die man.

"Oké, ik zie wel wat ik doe." zei ik.
Hij keek me dankbaar aan en vertrok.
Ik zat neer op de grond.
Ik probeerde contact te maken met Seth via de link die wolven hebben.
"Seth.... Seth hoor je me?" vroeg ik.
"EMMA?!" hoorde ik hem in mijn hoofd schreeuwen.
"Ja ik ben het." zei ik.
"Iedereen maakt zich zorgen om je, waar ben je?" vroeg hij.
"Malfoy manor." zei ik.
"Malfoy wat?" vroeg hij.
"Zeg het tegen Edward, dan kan hij het aan Dumbledore vertellen." zei ik.
"Ja natuurlijk, gaat alles goed met je?" vroeg hij.
"Ja hoor ben zojuist voor de tweede keer ontvoerd door Voldemord, het gaat geweldig." zei ik sarcastisch.
"Oh sorry." zei hij beschaamd.
"Ga nou maar gouw naar Edward." zei ik.
"Hou vol Em." zei hij.
Hij vertrok.
Einde gesprek.
Alsof ik een keuze heb...