Draco Malfoy/Harry Potter: You're Special To Me #1 [VOLTOOID ]

2 K special hoofdstuk 37

Ik word wakker.
Het eerste wat ik denk is dat ik vandaag weer naar Hogwarts ga.
Ik moet nog een weekje...

Ik kleed me aan, poets mijn tanden en doe mijn haar.
Ik ga tevreden naar beneden.
Edward, Bella en Renesmee zitten er al.
"Goedemorgen." zei ik.
"Goedemorgen." zeggen ze in koor.
Bella legde een bord met een broodje ei voor me Neer.
Ik bedankte haar en begon samen met Renesmee te eten.
Edward en Bella keken alleen toe.
"Ehm hoelaat moet ik weer gaan?" vroeg ik

"Als je klaar bent met alles." zei Edward.
Ik knikte een beetje teleurgesteld.
"Hey, nog even en je bent hier de hele vakantie." zei Bella.
Ik glimlachte en knikte.

_________
Weer op Hogwarts ging ik gelijk naar mijn Common room.
Ik pakte mijn spullen en ging naar mijn les.
Ik kwam Draco tegen die tegen een boom aan leunde.
We hadden verzorging van fabel dieren.
Hij vond het nooit wat.
"We gaan vandaag naar het meer." zei Hagrid.
Iedereen liep hem achter na.
"Pak je potlood en je veer en maak het mooiste ding of dier dat je ziet." zei Hagrid.
Ik deed wat hij vroeg.
Draco ging schuin voor me zitten.
Ik tekende Draco die aan het tekenen was op de voor grond.
Op de achtergrond zag je het zwarte meer.
Na een tijdje zei Hagrid dat we mochten stoppen en laten zien wat we hadden.
"Mrs Rain, u eerst." zei Hagrid.
Ik liet mijn tekening met een rood hoofd zien.
Heel veel mensen grinnikte.
Draco kreeg blosjes op zijn wangen maar grijnsde toch.
Na alle lessen ging ik nog even wandelen.
Het begon te schemeren.
Ik hoorde een schreeuw om hulp uit het bos komen.
Ik rende het bos in zonder er over na te denken.
Ik rende en rende maar ik kon het niet vinden.
Fijn.... Nu ben ik verdwaald.
Ik hoor een hele hoge gil.
Ik ren zo snel als ik kan, op vampieren snelheid, naar het geluid.
Ik kwam terrecht op een open plek.
De maan stond hoog aan de hemel.
Ik keek rond maar ik zag niks.
Nog een ijzige gil klonk vlak achter me.
Ik draaide me vliegensvlug om.
Daar stond ze.
Bellatrix lestrange, de gek die uit Azkaban is ontsnapt samen met vele andere dooddoeners.
Ze grijnsde vies naar me.
"Het liefje van mijn geliefde neefje." lachtte ze.
"Laat me met rust!" riep ik.
Ze lachte krankzinnig.
Ik kwam er net te laat achter dat zij deed alsof ze in nood zat.
Ze richtte haar staf op me.
Ik ontweek de groene straal die uit haar staf schoot.
Ik werd opeens vast gepakt door meer Deatheaters.
"Laat me los!" schreeuwde ik.
Ze luisterde.
"Slaap lekker..." zei Bellatrix toen ze haar staf op me richtte.
Ze sprak een spreuk uit en alles werd zwart.

~PAAR UUR LATER ~

Ik werd wakker met een bonkend hoofd.
Waar ben ik?
Ik deed mijn ogen open en kwam er achter dat ik op een hele donkere plek was.
Dit was Hogwarts sowieso niet....
" Ze is eindelijk wakker..." zei een kille stem.
Ik herken de stem totaal niet.
Uit de schaduw komt een man.
Hij heeft lang blond haar en ijs blauwe ogen.
Hij kijkt me kil maar ook deels bezorgd aan.
"Het vriendinnetje van Draco, het meisje hij moest vermoorden maar toen verliefd op werd." zei hij spottend.
"Succes met the Dark Lord zometeen." lachte Hij.
Zijn ogen lachte niet mee.
Ik zei niks, ik deed niks.
Ik wist dat het geen zin had.
Even later werd de deur weer geopend .
Ik zat vast aan een stoel, mijn handen en voeten waren gewikkeld in touw.
Voldemord kwam binnen.
"Wel wel wel..." zei hij.
"Als we daar Emma niet hebben." zei hij.
"Je wou me zelf hier hebben.." zei ik bod.
"Niet zo brutaal." zei hij geamuseerd.
"En waarom dan niet?" vroeg ik spottend.
Hij deed net alsof hij aan het denken was.
"Avan, Simeon kom onze nieuwe gast eens begroeten." zei Voldemord.
Avan en een jongen die mijn broer moet voorstellen komen de kamer in gelopen met een grijns op hun gezicht.
"Als we daar mijn zusje niet hebben." lachte Simeon schor.
"Ik hoorde over moeder en vader... Jammer hoor." grijnsde hij.
"Je bent mijn broer niet mislukkeling." gromde ik.
"Tut tut tut, pappie en mammie zouden het niet leuk vinden als je je zo gedroeg tegen me." zei hij.
Mijn ogen waren gegarandeerd neon groen.
Ik veranderde in mijn faunaat vorm.
De touwen brandde in mijn huid, maar ik raakte wel los.
Ik sprong op Simeon af en beet hem in zijn arm.
Zijn ogen lichtte blauw op en hij veranderde in een andere Wolf met neon blauwe ogen.

We cirkelen om elkaar heen.
Klaar voor de aanval, maar die kwam niet.
"Zo is het genoeg Simeon, begroet de nieuwe Deatheater ook maar even Emma." zei Voldemord.
"DRACO!" Riep Voldemord.
Draco liep met een staal gezicht de kamer binnen.
Toen hij mij zag, leek hij geschokt.
Ik gromde naar hem.
Ik veranderde terug, net als Simeon.
"Verrader." siste ik tegen Draco.
"Ach Emma, hij wist hier niks van." zei Voldemord.
"Hou toch op, natuurlijk wist hij er van Tom." zei ik.
Voldemord keek me verbaasd aan.
"Ja je echte naam is ook niet echt een geheim meer." siste ik.
Hij kreeg een grijns op zijn gezicht.
"We kunnen iemand zoals jij wel gebruiken..." mompelde hij.
"Nee joh eerst wil je me vermoorden en nu besef je dat ik handig kan zijn.." zei ik boos.
Hij lachte, natuurlijk lachte Hij nep.
"Word een Deatheater en we laten je met rust." zei hij.
"Als ik een Deatheater word, laten jullie je juist niet met rust Kale bloempot." mopperde ik.
Hij keek me geamuseerd aan en richtte zijn staf op Draco.
"Dat durf je niet..." siste ik.
"Oh nee?" vroeg hij.
Het ergste was is dat de moeder en vader van Draco ook de kamer binnen kwamen.
"Ah net op tijd voor de show." zei Voldemord.
"Laat Draco met rust Tom." zei ik boos.
"Hmmm alleen als jij Deatheater word..." zei hij.
"IK GA JOU NOOIT DIENEN!" riep ik.
"Ah wat jammer nou." zei hij.
"Crucio." zei hij koelbloedig.
Draco gilde en kronkelde van de pijn.
"Laat het stoppen!" riep Draco in paniek.
"STOP DAAR MEE JE DOET HEM PIJN!!" riep ik naar Voldemord.
Hij stopte even.
"Hebben we een deal? Als jij Deatheater word, laat ik hem en je ouders met rust." zei hij.
"Zo niet... Word het zijn dood." ging hij verder.
"Martel mij maar.." zei ik vastberaden.
Hij lachtte vreugdeloos.
"Wat zijn verliefde mensen toch naïef." zei hij spottend.
"Crucio." siste hij.
Ik blaasde met mijn vindkracht de straal naar Avan.
Avan kronkelde van de pijn en Voldemord was ziedend.
Hij stopte de spreuk.
Ik probeerde bloed te sturen, best dom want ik kon water niet eens beheersen.
Maar het lukte toch.
Ik nam alle lucht uit de longen van Voldemord.
"Als je me nu met rust laat, laat ik je gaan." dreigde ik.
Hij lachte kwaad aardig.
Opeens kwam Bellatrix de kamer binnen en richtte haar staf weer op me.
Ze mompelde de zelfde spreuk als eerst maar ik kon die net op tijd ontwijken.
Daardoor was ik mijn concentratie verloren en kreeg Voldemord weer Lucht.
Ik keek nog snel naar Draco die op de grond lag, waarschijnlijk was hij aan het bij komen.
Ik liet mijn vampieren tanden zien en rende op vampieren snelheid naar Draco.
Ik pakte hem op en rende met hem zo snel als ik kon naar buiten.
Jullie zouden vast denken, je brengt hem naar Hogwarts of St. Holisto.
Dan heb je het mis.
Ik weet de perfecte plek om hem te verzorgen.
Hij mag dan misschien een Deatheater zijn, maar ik weet hoe hij echt is.
Toen ik in zijn hoofd ging, zag ik dat hij gedwongen werd om er een te worden.
Ik rende door de bossen, op naar Forks.
Ik rende het huis van mijn familie binnen met Draco nog steeds in mijn armen.
"Carlisle!" riep ik door het hele huis.
Carlisle kwam op vampieren snelheid naar me toe rennen.
Hij zag Draco in mijn armen.
"Zieken kamer nu." zei hij snel.
We rende naar boven en ik legde hem neer op het ziekenhuis bed.
Carlisle onderzocht hem.
"Wat is er gebeurt?" vroeg hij.
"Martel spreuk." zei ik.
Hij knikte.
"Hij moet zo weer bij komen." zei Carlisle.
Ik knikte dankbaar en zat de komende 3 uur naast Draco te wachten tot hij wakker werd.

Sorry dat ik zo lang niet aan het uppen was X Natalia ❤