She's So Bad {Dutch}

16.

"Camila Veroniqa Bella Blackheart." De rechter kijkt me strak aan. Ik knik langzaam en kijk vervolgens om me heen. We zijn vanmorge vroeg al afgerezen naar deze rechtbank, de enige rechtbank waar Engelen en Demonen kunnen komen. "Dit is niet je eerste keer hier. Toen je je vader vermoordde was je hier ook, of niet." Opnieuw knik ik. "Goed, laten we maar de exacte reden waarom je hier zit, bekijken."

Ik kijk opzij, naar mevrouw Lightstone. Ze wilde me raar genoeg, maar al te graag door de rechtzaak helpen.

"Je hebt een Engel verteld dat je een Demon bent en je hebt een niet - Engel of Demon laten zien wat je bent. Daarvoor zouden we je nog in leven kunnen houden." Begint de rechter. Ik adem opluchtend uit. "Maar vanwege de moord op je vader, kunnen we dat niet doen." Maakt de rechter zijn zin af. Ik kijk geschrokken naar Irma, ze kijkt mij ook geschrokken aan en staan vervolgens op.

"Meneer de rechter, ik snap uw standpunt, maar ik heb haar een hele week in mijn huis rond laten lopen. Er is niks ergs gebeurd, en zoals Camila en haar pleegmoeder me vertelde: haar zus kwam binnenlopen op het moment dat haar vleugels doorkwamen. Ook waren haar vleugels grijs, niet zwart. Mijn zoon Samuel heeft een goede invloed op haar en dat kun je zien aan de vleugelkleur." legt ze uit.

"Hoe weet je of we ze wel kunnen vertrouwen? Het spijt me, maar ik blijf bij mijn standpunt." Overal in de zaal zie je mensen geschrokken kijken.

"En ze is nog maar zo jong." Hoor ik iemand uit het publiek zeggen. Het klopt, ik ben nog zo jong, té jong voor de tweede doodstraf.

"Bij deze, is de straf die Camila Veroniqa Bella Blackheart krijgt: de tweede doodstraf." Het geluid van het hamertje van de rechter galmt door de zaal.

Dit was het dan.

Korter hoofdstuk weer. Ik ga ze voortaan iets korter maken zodat het boek nog wat langer duurt.

xxx