Siyahı Görebilir Misin?

25.Bölüm

   İçimde bir korku vardı. Sebebi Michael mı yoksa başka bir şey mi bilmiyorum. Trafikte yavaş ilerliyorum. Sanki sonu ölüm olan bir yolculukta tehlikelerden kaçarcasına trafikte dikkatliyim. Düşünceler içinde önüme bakarken bir kamyon kornası beni kendime getirdi. Saatte 10 km hızla gittiğimi ancak yeni farkettim. Hemen gaza yüklendim. Motor uğuldamaya başlamıştı. Tüm tedirginliğim sanki uçuvermişti. Saatte 120 km hıza ulaşmıştım. Şapele yaklaşıyordum. Bu yeri aslında hiç sevmiyor olsam da içerisinin sessizliği hoşuma gidiyor. Uykumu getiriyor.
   Biraz ileride şapel görünüyor. Arabamı park edip hemen içeri girdim. Birkaç tanıdık yüz gördükten sonra sonunda Jack' in yanına ulaştım. Jack gözünün altındaki çiziğin de etkisiyle bir an için bana ürkütücü göründü. Oldukça düşünceli olduğu önündeki kitabın sadece öylesine açık olduğundan da belliydi. Elimi hafifçe tuttu ve bıraktı. Kesinlikle bir şey onu etkilemişti.

- Neyin var dostum?
- Bilmiyorum Janberk, bu nasıl olur?
- Ne, neden bahsediyorsun?
- Sen, sen demiştin ki...
- Ne hakkında, nasıl?
- Anlayamadığım bir şey var.
- Michael mı, ne oldu?
- O sanki...
- Söylesene! Hadi!
- ...

   Jack yavaşça başını sallıyordu. Sanki Michael hakkında her şeyi öğrenmiş gibiydi.

- Jack, lütfen anlat artık!
- Anlatacağım Janberk.
- Eğer ortam sorun olacaksa...
- Hayır, zaten birazdan kalkacağız.
- Peki neden, nereye gideceğiz?

   Jack beni umursamadan kalktı ve arabasına doğru gitti. Hemen arkasından ona yetiştim ve çektim.

- Neler oluyor? Şimdi, şimdi anlat bana!

   Jack arkasını döndü ve arabasına bindi. Beni bekliyordu. Motoru çalıştırmamıştı. Bana söyleyecekleri kesinlikle önemli olmalıydı. Ama içim yine korkuyla dolmuştu. Sanki kötü, karanlık bir güç bunu içime yayıyordu. Bedenim arabaya yönelmişti. Ama zihnim korkunun da etkisiyle gitmemem gerektiğini söylüyordu. Ama bedenim devam ediyordu. Ruhumun emirlerini dinlemiyorcasına arabanın kapısını açıyordu. Sanki o da bir şeyin etkisindeydi. Kendime gelemiyordum. Artık arabanın içindeydim. Jack hala bekliyordu. Sanki... Bilemiyorum. Kendime gelmeliyim. Devreye kalbim girmişti. O ne başkasından, ne de benden emir alıyordu. Kendi bildiğini okuyordu. Şimdi de böyle yapacaktı. Yapabilecek miydi?