Vampire Academy (Completed)

Chapter 18

Chapter 18

GERARD BLANCO

"It's none of your business, tss." sabi ko kay Ciera at umalis na nakapamulsa.

Ayokong pag-usapan ang nakaraan ko. Ayoko ng aalahanin pa.

Ayokong maalala ang mapait na sinapit ko nuon.

*FLASHBACK*

[Note: Past po ito ni Gerard]

20 YEARS AGO.

"Wala ka namang silbi! Pabigat ka lang sa angkan natin!" inabot ni Papa ang kwel

yo ng polo ko at saka ako sinuntok. Napahiga naman kaagad ako. Paano kasi, hindi

ko sinunod ang utos niya. Inutusan kasi niya ako na patayin ang nag-iisang anak

ni Tita Kendra, si Matthew Spencer. Sila kasi ang pinakamakapangyarihan sa laha

t ng Spencer.

Okay lang naman. Panandaliang sakit lang naman ang mararamdaman ko, pagkatapos n

un wala na. Mabuti na nga lang na pinanganak akong bampira dahil kung naging tao

ako, malamang, kanina pa ako sumusuka ng dugo.

Lumapit naman sa kin si Papa at pinagsisipa ako. "Buwisit ka! Wala kang kwenta!"

sigaw nito.

Hindi ko siya pinansin at tinitiis lang ang mga sakit na naramdaman ko sa pagsis

ipa niya sa tagiliran ko, tutal, panandaliang sakit lang naman ito.

Hinawakan niya ulit ang kwelyo ko, ngayon, ramdam ko ang mainit niyang hininga s

a mukha ko. "Mamatay ka na!" sinuntok niya ako ulit sa mukha.

Napaatras naman ako sa ginawa niya. Nagulat ako nang may bigla siyang inilabas n

a espada. Spencers revolves unto witchcrafts kaya nagagawa namin ito.

"Papatayin kita!" sigaw nito at mabilis na lumapit sa kin.

"Hindi!" nilabas ko rin ang espada ko at pareho naming itinusok ang mga espada n

amin sa isa't-isa.

Natamaan ng espada ko ang puso ni Papa habang siya naman ay sa tiyan ko lang.

"Magbabayad ka.." huling mga katagang sinabi sa kin ni Papa hanggang sa naging a

bo na siya.

"Renji!" napalingon naman ako kay Mama nang isinambit nito ang pangalan ng gagun

g iyon. Nakita kong mas nag-aalala pa siya sa sinapit ng walang kwenta kong ama.

Palibhasa kasi, ang gusto nila, kapangyarihan lang.

"Ikaw." pinuntahan ko siya habang hawak-hawak pa rin ang espada ko na may tumutu

long dugo galing kay Papa.

Napaatras naman siya. "T-teka, Gerard! Anong gagawin mo?" natataranta niyang tan

ong sa kin.

Walang pagdadalawang-isip at itinusok ko rin ang espada ko sa kanya--sa puso.

"Hindi ko kayo kailangan." sabi ko sa kanya at unting-unti na siya naging abo.

"Anak.. Patawarin mo kami.." sabi niya pero huli na ang lahat. Abo na siya.

"A-aray.." napahawak naman ako sa tiyan ko. Pagtingin ko sa kamay ko, may dugo.