Vampire Academy (Completed)

Chapter 49

Chapter 49

MATTHEW SPENCER

"AHHHHHHHH!!!" hinagis ko yung mga gamit na nasa mesa kaya nagkabasag-basag ito

sa sahig. Nandito ako ngayon sa kwarto ko sa bahay.

Nagwawala.

"ARGHHHH!!" kinuha ko yung lampshade sa gilid at hinagis sa pader.

Magulong-magulo na ngayon ang kwarto ko.

Hindi ko na alam..

Hindi ko alam kung ano ng nangyayari sa sarili ko ngayon..

.. galit.. pagkamuhi.. kasamaan..

"AHHH!!" sinuntok ko ang salamin sa harapan ko ng kalakas-lakas kaya nabasag din

ito.

Nasugatan ang kamay ko pero kaagad rin itong naghilom.

***FLASHBACK***

"Anong ginagawa mo rito, Vivien?" halatang naguguluhan ako nang sumulpot siya at

niyakap ako.

"Hmm.." bumuntong hininga siya. "Matthew, please... tigilan mo na 'to."

Kumunot ang noo ko nang sabihin niya iyon.

Pumunta siya para sabihin lang ang mga katagang yun?

Parehas lang pala silang lahat.

"I thought you were different. Pero parehas lang pala kayo. Hindi niyo ako naiin

tindihan." nakayuko kong sabi sa kanya at iniiwisan na magtama ang mga mata nami

n.

Looks like I expected too much.

Akala ko may kakampi na ako.

"Matthew.. Bakit ka ba nagkaganyan?" medyo tinaasan niya ang boses niya.

"Nagbago ka na.. Hindi na ikaw yung Matthew na masayahin at mabait.. Simula nung

namata sina Tita Kendra, nawala ka na sarili mo. Unting-unti ka ng nilalamon ng

galit sa puso mo, Matthew!" puno niya.

"Nababaliw ka na, Matthew!"

Naikuyom ko ang mga kamay ko at tumingin sa kanya ng direcho.

"TUMIGIL KA!" singhal ko na ikinagulat naman niya.

"Hindi mo alam kung ano pinagdadaanan ko.. lahat ng mahal ko sa buhay, namatay..

ang pamilya ko.. si Yuno.. si.. Nicole.. pati ba naman ikaw Vivien?! I treated

you all as my friend! I treated you as if you are my little sister!" sinigawan k

o siya.

Hindi ko alam pero mas lalo akong naiinis sa sinasabi niya.

Natahimik siya sa sinabi ko.

"Sa tingin mo ba, sinong hindi mababaliw sa kalagayan ko ha?! Naging mabait ako

sa inyo lahat.. Tinuring ko kayong mga kaibigan ko.. Tinutulungan ko kayo pero a

no.. ito! Ito ang naging kapalit! Ang pagkawala ng mga mahal ko!" may namumuong

luha na sa mata ko.

I can still feel the pain.

Bumuntong hininga ako para mapigilan ang sarili kong magwala.

"Tutal, wala na akong rason para mabuhay pa ng matagal.. maghihigante ako sa kan

ila." sabi ko at tumalikod.