Badboy or the Nerd

Badboy or the Nerd - Hoofdstuk 12

Verdomme. Ik ren de trap op naar boven. Achter me hoor ik voetstappen op de trap.

'Laat haar maar' hoor ik Harry zeggen. Ik moet weg hier. Wat is dit? Er ligt een metaal gereedschap op de grond. Ik pak het op en bekijk het voorwerp. Zou de ze dit hebben gebruikt om Marcels zuurstof draadje door te knippen? Ik pak het stuk metaal en stop het in me jaszak. Misschien is het bewijs voor later. Rustig loop ik over de tweede verdieping.

Ik ga op het bed zitten en kijk in de laatjes naast het bed. Niks bijzonders, alleen een pakje sigaretten. Waarschijnlijk zijn die van Justin. Aan de andere kant van de kamer staat nog een bed. Ik loop naar het bed toe. Ook deze laatjes zijn leeg, maar op het kastje staat een foto. Ik bekijk de foto goed en tot mijn schrik zie ik wie er op staan. Het is een oude foto van Harry, Marcel en mij. De foto is geel verkleurd. Ik herken de foto nog goed. Harry en ik stonden naast elkaar, hand in hand. We hadden net verkering. Marcel stond er wat sullig naast en had een klein lachje op zijn mond getoverd. Zijn bril hing een beetje scheef en zijn haar zat door de war.

Net als ik de foto terug wil zetten valt er een briefje uit. Ik herken mijn handschrift direkt. Hardop begin ik het te lezen.

'Lieve Harry, we hebben nu al een maand verkering en ik hou dood veel van je. Je bent super lief, knap en de beste. Ik zou je voor geen goud willen ruilen, want je bent mijn lieve prinsje. Wij voor altijd, beloof je dat? Hele dikke kus, je vriendinnetje.' Onderaan de brief stond nog een datum met wanneer we kregen en de datum van onze eerste kus. Even lachte ik in mezelf. Ik was toen smoorverliefd op Harry. Hij was anders toen.

Ik plak het briefje terug. Als ik me omdraai zie ik Harry tegen de deuropening leunen. 'Hoelang sta je daar al?' Harry komt naar me toe lopen en gaat tegenover me zitten op het andere bed.

'Niet zo lang, maar wel lang genoeg' antwoord hij. Ik frons mijn wenkbrauw. 'Wat vond je van de brief?' vraagt Harry. Ik kijk hem verbaasd aan. 'Hoezo?'

'Oh gewoon' Ik pak het briefje er weer bij en lees het nog een keer door. 'Wel lief' zeg ik. Harry trekt zijn wenkbrauw omhoog. 'Wel lief?' vraagt Harry geïrriteerd.

'Ja ik bedoel kijk we waren kinderen' 'Wel lief?' schreeuwd Harry nu boos. Ik voel me bedreigd en schuif wat naar achter. 'Je had me beloofd in de brief dat we altijd samen zouden blijven, maar nu ga je eerst met me broer, dan met mij en daarna dump je me weer?!' schreeuwt Harry nog bozer.

'Harry we waren nog jong, wist ik veel' schreeuw ik nu ook boos. Harry zegt niks en ademt weer wat rustiger.

Ineens snap ik het. Ik snap waarom hij dit allemaal doet. 'Wacht even,' begin ik 'Ik snap waarom je dit doet' Harry kijkt me wat glazig aan.

'Jij vind me nog leuk' grinnik ik.

'Niet' zegt Harry kortaf. 'Wel'

'Niet' probeert hij koeltjes te zeggen. Harry wordt langzaam rood.

'Gast, je moet echt normaal gaan doen. Je vermoord zowat je broer. Denk je soms dat ik je zo leuk ga vinden?' Ratel ik aan een stuk door.

'Maar Kim' probeert Harry er tussen te komen. 'Dude dit is echt te zielig voor woorden. Je sluit me op in dit huis, je doet alsof je van niks weet. Vindt jij dit soms grappig?'

'Kim wees eens stil!' schreeuwt Harry er boven uit.

'Wat' zeg ik geschrokken.

'Denk je dat ik dit leuk vindt?' Ik schud van nee. 'Zou ik dit Marcel ooit expres aan willen doen?' weer schud ik nee.

'Kim, ik doe dit heus niet voor de gein. Ik heb afspraken met mensen die ik moet nakomen, doe ik dat niet? Dan gebeuren er nog ergere dingen dan dit allemaal'

'Wat is erger voor jou?' Vraag ik bot.

'Ik weet niet'

'Weet je wat Harry, volgens mij is dit gewoon allemaal een act. In ben weg hier' Ik wil de kamer uitlopen maar Harry pakt mijn pols beet. 'Ik lieg niet, geloof me' Ik trek me los en loop verder, maar alweer houdt Harry me tegen. 'Wacht nou'

'Wat wil je nog?' Snauw ik. Harry weet niks te zeggen. 'Nou' weer trek ik me los en bijna ben ik bij de trap.

Harry pakt me bij mijn hand, trekt me terug en drukt zijn lippen tegen de mijne. Iets in deze zoen voelt vertrouwd en ik laat het toe. Harry gaat wild tekeer en wilt me mee nemen naar zijn slaapkamer. Dit is niet goed.

'Sorry maar dit kan niet, ik moet gaan' ik duw me van hem af en sprint de trap af. Harry rent achter me aan en fluisterd iets in mijn oor. 'Help me' hij kijkt me diep in mijn ogen aan. Ik wend mijn blik af ga weg.

De deur gooi ik dicht en ik ren naar me fiets. Snel naar huis. Ik blijf maar denken aan daarnet. Iets in Harry's ogen zei dat hij gelijk had. Dat hij dit niet voor zichzelf deed maar voor anderen. Maar waarom? Ik moet daar achter gaan komen. En wat heeft Justin ermee te maken. Ik kijk nog een keer achterom en zie Harry voor het raam staan. Het vreemde gevoel is terug in mijn buik. Die zoen voelde ook wel heel vertrouwd. Zou ik nog verder willen met Harry na alles wat hij heeft gedaan?

Ik heb diep gegraven maar ik vond wat inspiratie. Ik hoop zo dat ik er verder mee kan. En ohja ik zit met een probleem....

Ik twijfel of ik Marcel moet laten leven of dat hij sterft. Het klinkt heel zielig maar ik weet nu 2 verhalen. Ik zeg nog niet wat er gebeurd bij optie 1 en bij optie 2. daar kom je vanzelf achter.

Dus stem :

Optie 1. Marcel gaat dood ....

Of

Optie 2. Marcel blijft leven.

Meeste stemmen gelden ;p