The One That Got Away [On - Going]

• THREE •

Savannah's POV

Omg! Why now??!

(O_O)

Nung nakita ko ang mukha ng lalaking nasa harapan ko ay bigla lumakas ang tibok ng puso ko.. Tulala, gulat, kaba. Mixed emotions ang naramdaman ko ng makita ko ang lalaking ito. Ilang years ko hinintay ang araw na ito. Ang araw na magkita kaming muli. And now, we're looking at each other's eyes. Still, nangangatog ang mga tuhod ko. Kabang-kaba. Parang gustong sampalin ang sariling kong mukha at baka sakaling magising ako dahil iniisip ko na baka isa lang itong panaginip. Pero hindi. Totoo talaga ito. Magkaharap na kami ng lalaking napakawalan ko dati. Ang lalaking mahal ko... Pa. Ang lalaking miss na miss ko na. After years of waiting, na-kaharap ko na ulit si Alexander James Andréson.

"I'm sorry, miss." Hinging paumanhin niya dahil natapon niya sa damit ko ang frappé na in-order niya kaning pagharap ko. Pagkatapos nun ay wala na akong nasabi dahil sa bilis ng mga pangyayari at nagawa ko na lang ang tumakbo palabas ng coffee shop.

Habang papunta sa sarili naming room nila Samantha at Athena para mag-shower at mag-palit ng damit, ay di na kinaya ng sarili ko na pigilan pa ang mga luha na gustong kumawala mula sa mga mata ko.

-

Pagkatapos ko mag-shower at magpalit ng damit sa sarili naming room sa SU, ay kaagad akong nagpasundo sa driver at umuwi na ako. Di ko kaya ang makita pa siya ng biglaan. Masakit. Kahit nasa mood ako kanina habang kaharap siya ay di ko mapigilan na maramdaman ang panghihina ng katawan ko. Pangangatog ng mga tuhod ko. Mabilis na tibok ng puso ko.

Di ko alam kung anong dapat kong maramdaman ngayong isa sa si Xander sa mga new transferees sa school. Di ko alam kung dapat ba akong matuwa, o malungkot. Humiga ako sa kama ko dito sa kwarto ko at nagpa-kawala ng luha. Sa tingin ko ay dapat ko muna itong ipahinga. Nag-text ako kela Sam and Athena na nag-pasundo na ako sa driver kanina sa school at ngayo'y nasa bahay na.

Kailangang ko yata 'tong itulog. Baka mamayang paggising ko o bukas pagpasok ko, ay wala na ang panghihina ko ng bigla. Dahil siguro ito sa mga biglang pangyayari na nangyari kanina.

---

Alexander's POV

We saw each other earlier. I saw the loneliness and longing in her eyes. Bigla bigla ang mga nangyari kanina sa may coffee shop. I don't even have an idea na dun ko pala siya sa coffee shop makikita ulit. While looking at her earlier, gusto ko siyang yakapin at humingi ng tawad sa kanya dahil alam kong naparamdam ko sa kanya na wala na akong pakielam. Pero wala akong karapatan para gawin 'yun.

Pakiramdam ko naging duwag ako ng iwan ko siya dati. At ayaw ko na ulit na maramdaman pa yun ngayon. Pero hahanap pa ako ng tamang tiyempo para makausap ko siya. Alam kong siya ay nabigla kanina nang magkita kami. Iniisip ko na baka mag-kaklase kami. Pero kahit hindi kami maging mag-kaklase, alam kong magkikita at magkikita pa rin kaming dalawa sa SU. Is it already this time? Oras na ba para mag-kalinawan na na kaming dalawa after 3 years? Tch. 'Wag ko na muna dapat isipin 'yun. Dahil bukas, paniguradong magkikita kami sa campus.

Tinawagan ko sila Timothy, at Edward. Mga kaibigan ko sila dati pa bago ako pumunta ng Amerika. Sa SU rin sila nag-aaral ngayon. Kaklase ko silang tatlo at sinasabi nila na baka kaklase din namin si Savannah. Di ko alam kung gusto kong maging kaklase siya dahil alam kong lagi lang kami magmu-mukhag weird at awkward sa isa't-isa.

"O, napatawag ka? Ano problema?" Tanong sakin ni Timothy. Nag-group call na lang ako sa kanila para isang tawag lang.

"Wala. Ang bilis ng mga pangyayari lalo na kanina. Di ko alam kung matutuwa ako na nagkita na kami o hindi." Paliwanag ko sa kanilang dalawa.

"Eh pare, matuwa ka na lang.. Isipin mo, masasabi mo na lahat sa kanya ang dapat kong sabihin sa kanya na dapat, sinabi ko na dati pa.. Tch. Haha." Isa pang paliwanag galing kay Edward..

"Tch. Ano yun? Instant? Matutuwa ako bigla pagkatapos nung awkward na pagkikita namin kanina? Tch. Kayo talaga. Nako." Sabi ko sa kanilan dalawa..

"Pare, ganito na lang, isipin mo pinagkita kayo ng tadhana dahil may dahilan. Ngayon, kailangan mo lang ma-identify kung ano ang dahilan ng pagkikita niyo." Pangatlong paliwanag galing naman kay Timothy. Lahat sila, may mga punto. Tch. Pero naguguluhan talaga ako. Sana lang mahing maganda ang mga pangyayari bukas.

---

Savannah's POV

It's already midnight and I still can't sleep. Iniisip ko pa din yung pagkikita namin ni Xander kanina sa coffee shop sa may SU.. Tinawagan ko si kuya Kyle and he picked up my call immediately..

"Hey how 'ya doin' there?" He asked me..

"I'm okay.. You??" I asked him back..

"It's alright in here.. What do you want to say?" He said that to me and I decided to tell him about Xander transferred in SU.

"Kuya.. Xander's back. And he's transferred in SU. We saw each other earlier and I can't stop crying earlier and still can't sleep tonight. Tomorrow is already our welcome party for the transferees and he's one of them. I don't knos if I still can see him tomorrow in SU." Paliwanag ko kay kuya Kyle at medyo malumanay na ang boses ko..

"Sh*t. I will come back there ASAP." Sabi niya sakin na parang medyo nagmamadali.

I automatically said: "No. 'Wag na kuya. It's alright. I'll just try to avoid him as long as I can. I can do this." Ayaw ko ma-istorbo si kuya Kyle just because Xander came back.

"Are you sure? I can cancel all my meetings in here." Agad na sabi sakin ni kuya Kyle.

"No, kuya. It's fine. Thank you for your concern kuya. But I'll just have to ask something.. Is it already time for us to explain something at each other? Itatanong ko na yung mga bagay na gusto kong malaman kung bakit niya ginawa?" Pagtatanong ko kay kuya Kyle. Because I'm still not sure if this is the right time for us to talk about our past.

" 'Wag mong pangunahan Savannah. Maybe nagkita na kayo, but still, you have no idea if this is the right time for the both of you to talk. But promise me that you have to be strong enough not to cry anymore. Okay bunso? I'll be back next week." He said and we both said our goodbye and also both end the call. I can't promise not to cry because of Xander again, but I'll try not to.. Because times like seeing him, that's the time I cannot stop from being sad and nervous and just remember our past.

Hays. Sana maging okay na bukas especially it is already our welcome party for the new transferees. I hope that it would be okay and not a sad day for me. Because I still can't afford to see Xander, for now. I'll just hope for the best.

Zzzzzzz... Zzzzz...

--------

A/N: Hey guys! Here is the 3rd chapter. Salamat sa paghihintay ng new story update. And sana patuloy niyong magustuhan itong storyang ito. At sa mga ayaw naman, it's okay :) dahil di rin naman kayo gusto ng mga storya ko eh. Haha. Thank you!! :)) :*

#TheOneThatGotAway #catxxrosesstories