"ခလေး... ကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား..."
ပေါတောတောနဲ့..... ဘာကိုစိတ်ဆိုးရမွာလဲ....
"ဟိုလေ သူ့နာမည်က Nanaတဲ့ ကိုယ်နဲ့လုပ်ငန်းတူတူလုပ်တဲ့ သူဌေးရဲ့ သမီးလေးပါ...."
"ခင်ဗျားကိုဘယ်သူက မေးနေလို့လဲ"
အလကား မလုံလို့လာဖုံးနေတာ......
"အမ်..."
အဲ့တာဆို မျက်နှာလေးကဘာလို့နီရဲတင်းမာနေတာလဲ
"ကိုယ်ကျောင်းလိုက်ပို့မယ်လေ..."
ဒ်ီလူပဲမ်ားနေသလိုပဲ....
အရင်ကလို ခပ်ရိုးရိုးအဝတ်အစားပါပဲ...
ဒါမဲ့ မျက်လုံးထဲမှာ ပိုချောနေတာ...
ကြွေရောင်တောတ်ပနေသော ရှပ်အဖြူကို
ကြယ်သီးအစုံတပ်ပီး ဝတ်ထားတဲ့ သူ့ပုံစံက
အရင်ကထပ် ရှင်းသန့်ချောမောနေတာတော့
အမှန်ပဲ.......
ကားတံခါးကို Chanyeolက ဆောင့်ပိတ်တာမို့
သူ တုန်သွားသည်....
"ဘယ်ဝင်အုံးမလဲ..."
"ကျောင်းသြားမွာလေ ဘယ်ကိုဝင်ရအုံးမှာလဲ..."
အင်း ဟုတ်သား....
စိတ်ဆိုးနေသလိုဖြစ်နေတာမို့ လျှောက်ပြောမိနေတာ အဓိပ္ပါယ် မရှိတာတွေ ဖြစ်နေတာပဲ.....
ဟမ် လုပ်ပြန်ပီ...
ဒီတိုင်းပြန်လို့ရတာကို ကားပေါ်ကဆင်းပီး
လူကို စိတ်မခ်သလို ငေးကြည့်နေပြန်တာ....
သူငယ်ချင်းတွေကတောင် သူ့ကို ငေးကြည့်နေကြတာ....
တခိျု့ကာင်မလေးတွေဆိ်ု ပြောမနေနဲ့တော့...
သားရေတွေတောင်က်နေကြမှာ....
"Chanyeol အဲ့တာဘယ်သူလဲ...."
သဘောတကျဖြစ်နေသော အရည်တဖျတ်ဖျတ်လက်နေသည့် မျက်ဝန်းတွေနဲ့မေးသော Sehunက်ို စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ဖြေမိလိုက်တာက....
"အဲ့တာလား... ငါ့ယောကျားလေ..."
"အမ် တကယ်ပြောနေတာလား..."
"အော ဟုတ်လို့လိုက်ပို့တာပေါ့ လက်မထပ်ရသေးဘူး ဒါမဲ့ တူတူနေတာ...."
အံ့ျသစြာဟနေသည့် Sehun ပါးစပ်ကို မေးဖျားကနေပင့်ရိုက်ပိ်း ပိတ်ပေးလိုက်ကာ လှည့်ထွက်လာခဲ့မိသည်.....
ဘာမှန်းကို မသိဘူး.... မုန်းစရာကောင်းတဲ့ Wu Fan....
အလကား ဝက်ဖိန် ဂျီးကိုများ
လာငေးနေကြတယ်.......
