𝓼𝓵𝓮𝓮𝓹

Κεφάλαιο 14

Πλευρά Μάνου (μην τον αγαπάτε τοσο ρε 'σεις)

"Πλάκα μου κάνεις!" Είπε τελικά ο Μιχάλης, ο τρίτος της παρέας μας

"Όχι καθόλου. Σου λέω έχει κολλήσει άσχημα και θα κάνω τα πάντα για να τον ξεκολλήσω" είπα μειδιάζοντας

"Έλα ρε, εντάξει μπορείς να αποδεχτείς ότι έχασες το στοίχημα" είπε εκείνος γελώντας σατανικά

"Δεν χάνω τα τριάντα ευρώ με τίποτα. Ηδη μίλησα στην άλλη" είπα

"Αλήθεια; Και τι της είπες; Κάτσε να φανταστώ, το γνωστό ο Ορέστης δεν είναι για εσενα και θα σε πληγώσει;" Ρώτησε εκείνος ρολλάροντας τα μάτια του στο δωμάτιο μου

"Μπορείς να το πεις κι έτσι. Μαλάκα, έπρεπε να δεις τη φάτσα της, ήταν λες και κατέρρευσε. Ρε είναι κάτι τέτοιες που με κάνουν να μη θέλω να ξανασταυρώσω γκόμενα" είπα έντονα και σηκώνοντας τα χέρια

"Σε καταλαβαινω. Τελευταία είχα μπλέξει με μία, από αλλο σχολείο, Ναυσικά την έλεγαν νομίζω, εντελώς καμμένη, περίμενε πως θα συνεχίζαμε σε σχέση" είπε γελώντας δυνατά

"Όντως; Τέλος παντων, θα πάρω αυτά τα τριάντα ευρώ από τον Ορέστη" αποκρίθηκα

"Όχι αν τα φτιάξει μαζί της" είπε σηκώνοντας το ένα φρύδι

"Ρε είναι τραγικοί. Όταν είναι κι οι δυο μαζί είναι λες και ζει ο ένας για τον άλλον. Η θεραπεία κάποια ασθένειας ή κατι παρόμοιο. Γιατί ο Ορεστης δε μπορει να καταλάβει πως όλες αυτές είμαι για ένα γερό πήδημα;" Ρώτησα νευριασμένος

"Αφού δεν εχει ρίξει καμιά, πως να το καταλάβει;" Απάντησε με ερώτηση και διαπίστωσα πως εχει δίκιο

"Το στοίχημα ήταν ξεκάθαρο, θα της μιλούσε κι ύστερα θα την έκανε να του κολλάει, αν δεν τα κατάφερνε θα μας έδινε τα λεφτά. Μόνο που είναι τόσο ηλίθιος, που την καψουρευτηκε ο ίδιος" είπα σχεδόν απελπισμένος

"Αλήθεια εε; Είστε απλά μαλάκες." Ρωτούσε ο Ορέστης που βρισκόταν καλοστεκούμενος στην πόρτα

"Ορέστη;" Ρώτησε ο Μιχάλης

Πλευρά Θωμαής

Φοβόμουν να πάρω την τελική απόφαση. Οι διαταγές κι όχι τόσο η πρόταση ηταν ξεκάθαρες.

Είχα μια βάση, κάπου να πατάω, μα πλέον είχε διαλυθεί. Δεν ήξερα εάν και που έπρεπε να μιλήσω. Σε μερικές φίλες που δε θα νοιάζονταν καν, σε ένα αγόρι που δεν εμπιστεύομαι, σε έναν αδερφό που δε θα καταλάβει ή στους γονείς που απλά δεν κατανοούν τι καταστρέφουν και τι χάνω;