Revenge To My Sister's Ex (COMPLETED)

Kabanata 24

Sobrang namimiss ko na siya... haysss..








"Te' sa tingin mo mapapatawad pa ba niya ko?.." tanong ko kay ate habang nagpapasalon kami







"Sa tingin mo?... alam mo Alex.. kung gusto mong mapatawad ka.. matuto ka munang magpatawad, there for sure mahahanap mo ang sagot.." sagot niya..





Talagang naisingit pa nga niya, alam ko naman si Papa ang tinutukoy niya...




Pero narealize ko na tama din si ate... gusto ko.. .ako patawarin pero ako mismo hindi magpatawad...







"Alex.. look at me, madami ka ng dinadala dyan sa puso mo, maglet go ka naman, okay? loosen up..." sabi niya pa..







Ngumiti lang ako sakanya... not that easy to forgive... mahirap..







When we got home andun pala si Kuya J...





"Hi hon...!" bati ni ate saka nagkiss.. iwww, hehehe







"Kanina ka pa ba dito?" tanong ulit ni ate sa loves niya







"Hindi naman masyado," sagot nito..








"Ohhh bat ka nga pala napapunta dito?.. wag mo sabihing namiss mo agad ako?.." pagbibiro ni ate...







"Yeah.. thats my first reason.. and the second one is, i want to tell Alex na si James..." Nung marinig ko yun... napatingin agad ako...






"Ano po kuya?..." binitin pa kasi..








"He's in America right now..." nung madinig ko yun... unti unti na namang parang nadurog ang puso ko...







Hindi padin ako makapaniwala sa narinig ko...






"Kagabi ko lang din nalaman when my mom called, sabi niya sumama sakanya si James last week.." dagdag pa niya







Umiling-iling lang ako...




Ni hindi pa nga ako nakakahingi ng tawad sakanya ehhh!... hindi ko pa naeexplain skanya lahat lahat.. bakit kailangan niyang umalis???!!!...






Nawala lahat ng pag-asa ko...

"Ganon ba kasama ang ginawa ko para iwan nalang niya basta?.." Sabi ng isip ko...hayss..





"Ganon po ba kuya... Well thats good, plano nadin naman po niya talaga sumama sa Mama niyo, dati sabi niya...ummm sige po ate, kuya iwan ko na muna kayo, may gagawin lang ako sa taas.." nagkunwari akong hindi nasaktan...







But when i got in my room...


Dun nako umiyak ng umiyak... i cant even imagine him.. na wala na sakin, kahit sandali palang kaming nagkasama every moment.. lahat yun masaya.. kaya paano ko haharapin ang katotohanan na.. wala na siya??.. wala na si Ed??.. wala na yung taong mahal ko...!! haysss.. Ni hindi ko alam kung babalik pa ba siya, or kung magkikita pa kami..







Siya lang ang lalaking minahal ko... But he's gone, and left me...






.................


That night.. tumakas ako at nagpunta sa isang bar.. gusto kong uminom ng uminom hanggang sa malasing...





I went to the nearest bar na nadaan ko...






"Two beer please.." order ko sa bartender...






"Are you sure? you want beer?.." tanong pa niya







"Just give me what i want!" pagtataray ko naman..






Wala ako sa mood..




Dun talaga nilaklak ko yung beer...







Hays.. it kills me knowing na hindi ko na siya makikita bukas.. o sa isang bukas.. or sa isang linggo..!! hayss!!





I started to cry again... wala akong pake sa sasabihin ng mga andun...






"Hindi ganyan magpakamatay.." sambit ng nasa likod ko..






Nagulat pako ng makita ko si Sander...






Ngumiti siya ng tingnan ko siya, ako naman bigla kong pinahid ang luha ko...






Umupo siya sa tabi ko...





"Isang beer nga.." order pa niya..






"Anong ginagawa mo dito?" tanong ko naman






"Aba.. bakit ikaw lang ba marunong uminom?" saka ngumisi..







"Siguro nagbreak na kayo ng girlfriend mo no??.." asar ko pa sakanya






Napatawa naman siya..




"Hindi pa.. wala pakong nagugustuhan, kaya hindi pa kami magbbreak.." sagot naman niya..







"Buti ka pa..." sambit ko lang saka ako nagshot ulit..






"Huh?.. buti pako? bakit?" tanong naman niya






"Oo ang swerte mo, kasi.. kahit anong gawin mo, hinding hindi ka iiwan ng girlfriend mo... ehh ako? iniwan na niya.... Kkasalanan ko din naman..." shot ulit...







"Paano mo naman nalaman na hindi ako iiwan ng girlfriend ko?.." tanong niya






"Kasi mahal ka niya, at mabuti kang tao,. hindi ka niya iiwan dahil hindi mo siya lolokohin... di tulad ko, masama ako.. kasi niloko ko siya!" tumulo na naman ang luha ko.. shot ulit








"Bakit nag-timer ka ba?" tanong pa niya..






"Hahaha! baliw!.. hindi no, hindi ganon ang panloloko ko sakanya... alam mo ba, nung una.. paghihiganti lang talaga lahat.. pero malay ko bang maiinlove ako sakanya.. Bwisit na buhay to!!! kung alam ko lang na ganito ang mangyayari sa huli,.." saka ako dumukdok na sa table..








"Tsk... ikaw pala naman, well thats life, maybe your not meant to each other, makakahanap ka din ng iba dyan..." sinabi niya pa







"Paano ko yun gagawin kung nasakanya pa yung puso ko?!!.." umiyak na talaga ko sa harapan niya...






"Sabihin mo Sander, paano ko babawiin yun?! paano??!!! huhuhu.."







"Gusto ko lang naman mahalin siya, at makasama siya eh.. pero iniwan na niya ko!!!" iyak na ng iyak... i dont care if theyre all looking at me... Nilaklak ko na naman ang alak...






Nabigla ako ng yakapin niya ko...




First time ko siyang makayakapan ng ganon, i never even had a handshake on him pero eto niyakap niya ko..






"You dont have to control it, ilabas mo lang, mas maginhawa pag nilabas mo lahat..." habang hinihimas himas ang likod ko...





I felt so comfort habang yakap niya ko...







"Alam mo Sander, atleast sana man lang pinakinggan niya ang side ko... sana naman pinagexplain niya ko, but he never did, hindi niya ko binigyan ng chance, instead he left without any notice... i just cant imagine my life without him..." sambit ko habang nakdukdok sa dibdib ni sander...







"Ehhh di hintayin mo siyang bumalik.. Alex, nasaktan siya cos he loves you, kailangan niya din yung ginawa niya para magheal ang puso niya, kasi hindi basta basta na mawawala ang sakit, sabi nga nila diba.. ang makakasakit lang sayo ng sobra ehh yung sobrang minamahal mo.. wait for him,okay?".. he touched my face...





He's right... i need to wait for him to heal...




Tumango ako...



Siya naman ngumiti...






"Madali ka naman palang kausap ehh.. hehehe, tara na, tigilan mo na ang pagpapakamatay.." Saka ako hinila..







Hindi nako umangal kasi sa totoo lang komportable talaga ako pag siya ang kasama ko, ewan ko ba...








Isinakay niya ko sa car niya..




"San tayo pupunta?.." tanong ko







"Basta.." saka siya ngumiti..








Then, bigla kaming huminto sa isang tulay...






"Ohhh, anong gagawin natin dito?.. wag mong sabihing dito moko uudyukan magpakamatay?" pagbibiro ko pa






Tumawa naman siya...






"Humarap ka sa tubigan na yan... dyan mo sabihin lahat ng gusto mong gawin.. gusto ko sabihin mo dyan lahat lahat kung ano ang nasa puso mo.." sabi niya..







"Huh? bakit?" tanong ko pa, ang weird kasi








"Basta gawin mo nalang, promise... giginhawa ang pakiramdam mo.." sabi pa niya






Anong sasabihin ko...






Wala akong masabi talaga..





"Just tell everything na gusto mong gawin in the near future... para sa lalaking mahal mo..." dagdag niya







"Pag umuwi na si Ed.. yayakapin ko agad siya, saka ako hihingi ng tawad, kahit matagal pa bago siya umuwi dito, maghihintay ako dahil mahal ko siya... hinding hindi ako susuko..." sabi ko






Naiiyak na naman ako...




"Pag nakita ko ulit siya... hinding hindi nako papayag na mawala pa siya... mahirap man maghintay ng walang kasiguraduhan, gagawin ko dahil mahal ko siya... magsisikap ako, aayusin ko ang buhay para pag umuwi na siya... maging proud siya sakin..." tumutulo na ang luha ko..







..."Gagawin ko ang lahat para sumaya siya, babawi ako sa mga naging kasalanan ko, at ibabalik ko ang dating kami... pangako!!! gagawin ko lahat yan!!! ill wait for you Ed!! kahit gaano katagal!!!" napasigaw nako.. And Sander is so right, gumaan ang pakiramdam ko...






"You just made your dream.. ang isang dream mahirap matupad kung hindi mo pagsusumikapan, kaya't kung gusto mong matupad lahat yun, magsikap at magtiis ka... mahirap man, alam kong makakaya mo, kung mapanghinaan ka man ng loob, bumalik ka dito, saka mo ulitin lahat ng sinabi mo kanina... ng sa gayon magkaroon ka ulit ng lakas ng loob..." sabi niya... napangiti ako, kasi parang bagong pag-asa ang ibinigay niya sakin...






Niyakap ko siya...



"Sander... i never thought na magkakaroon ako ng isang kaibigan na gaya mo... thank you...for sharing this bridge..." sabi ko naman







"Mahaba at malaki ang bridge nato kaya dapat lang ishare ko...." sabi pa niya







Natawa ko...




"Adik... tara na nga, ihatid mo nako pauwi," sabi ko...







Hindi ko alam, pero panghahawakan ko lahat ng sinabi ko...




Masaya din ako dahil nadagdagan na naman ng isang treasure ang buhay ko.. si Sander, bagong kaibigan... nagbigay saking ng bagong hope...








..................








Magmula nun... ginawa ko ang lahat para maging okay ang buhay ko, nag-aral ako ng mabuti...






Dinaan ko nalang sa paghahardwork ang lungkot na nadarama mo...







Minsan nga... Si kuya fred nagpapatugtog ehhh.. narinig ko yung kanta.. grabe sobrang nasapol ako... first time kong marinig yun., nalaman ko lang kay kuya Fred yung title..



"Gisingin ang puso.." sabi niya






Dinownload ko pa...




Bawat phrase nun.. parang ako...





"Nadarama ko pa...ang iyong halik na hindi ko mabura, sa isip at diwa tila naririto kapa..


Naririnig mo ba...mga patak ng aking luha.. mananatili bang sugatan ang damdamin sinta...



Sa bawat araw, bawat tibok ng puso.. ikaw ang nasa isip ko...




Alaala mo sa akin ay gumugulo bakit di nalang pawiin ang hapdi sa aking puso, pipilitin kong limutin ang pag-ibig mo..
Kung panaginip lang ito sana'y gisingin ang aking puso..."





Tuwing maririnig ko to.. maiiyak na naman ako kasi lahat ng memories namin together sobrang namimiss ko na... everything about him.. i just missed it...







Nakakaisang buwan palang napanghihinaan nako ng loob, kayat parati akong pumupunta sa bridge na yun, saka ko isisigaw yung sinabi ko dati.. then magkakapag-asa na naman ako...





"Basta Ed.. ill wait for you promise... " sambit ko pa...







...............


And by the way ... as time goes by, i realize na napakahirap pala talaga humingi ng tawad, i thought of my dad...





Nung minsan siyang umuwi, dun ako nagkaroon ng lakas ng loob para patawarin siya...







Nung una, nahihiya siyang iapproach ako...





Alam kong madami siyang dala para samin ni ate, pero pinaaabot lang niya lahat yun kay lola...







I dont know how and why, parang biglang bumukas ang mga mata ko, at naliwanagan ako ... dun ko naintindihan si Papa..







Nung bumaba ako para kumain na, nadatnan ko siyang kumakain...





Nung makita niya ko, bigla siyang tumayo even if he's not done yet eating...






"Pa' tapos ka na?" tanong ko naman







"Umm umm, oo tapos, para makakain ka nadin.." Sabi niya







"Ayaw niyo po akong sabayan?" tanong ko naman






"Ehhh hindi sa ganon anak... ehh baka lang hindi ka komportable na kasabay ako, iniisip ko baka hindi ka makakain ng mabuti kung ganon..."... Sabi niya





I see his concern kaya't nangilid ang luha ko..





"Pa' naman, sa tingin mo ba, mas gaganahan akong kumain ng mag-isa kesa kumain ng may kasabay lalo na ang Papa ko pa..?".. Sabi ko habang maluha luha padin..





..." I dont know Pa' kung bakit nagtanim ako sayo ng sobrang sama ng loob, but then, now i realiZe im wrong... ayoko pong magsisi sa huli na mawala kayo sakin,.. i know the feeling, masakit na hindi ka mapatawad ng taong mahal mo, ... sorry Pa if naging hard ako sa inyo..."







..."Ngayon ko lang po natagpuan yung pag-intindi ng kagaya ni ate sa inyo... sorry talaga Papa..." Sabi ko






Nakita kong nangingilid nadin ang luha ni Papa...





"Alex anak.. patawarin mo rin si Papa ha?... hindi ko na kasi alam ang gagawin ko, magmula ng magalit ka sakin, hindi ko alam kung ano ba dapat ang gawin ko, kung umuwi na bako dito, alam ko naman na ayaw mo nakong makasama or dun nalang ako sa america, natakot naman ako na baka lalong magalit ka.. im so confused what to do, pero ngayon, sobrang masya ako Alex, kasi napatwad mo na si Papa..." niyakap ko nalang siya. kasi hindi ko na matiis ehhh,


Sa totoo lang sobrang miss na miss ko na talaga siya...






"Anak...babawi ako promise, salamat kasi alam kong mabibigyan mo nako ng chance para maipakita na mahal na mahal ko kayong dalawa ng ate mo..." nagiiyakan padin kami








"Mahal na mahal din po kita Papa.." ...






That day, when i forgave my dad.. feeling ko napakagaan na ng buhay ko, tama pala si ate,, ang bigat ng dinala ko, nung ilet go ko na... para naking lumilipad sa gaan...






Pero aminin ko man or hindi, masaya man ako pero may kulang padin.. may butas padin ang puso ko na iisang tao lang ang kayang bumuo...





.....................<<<<<<~~>





End of Chapter24;)))






...Yieh Alex keep it up!!..




Abangan next chapter..
After two years...???