Revenge To My Sister's Ex (COMPLETED)

Kabanata 32

I went to the office..





Bawat co-worker ko, lahat sila tinanungan ko..






Its been 2 hours ng umalis ako ng hospital...






Natataranta nako...





Please Lord, send me someone to save my daughter...







Nasa mga kapitbahay ako nang puntahan ako ni Liz..






"Bessie.." tawag niya sakin







Napalingon ako..




"Liz., ano na? kamusta si Alexis?.. may nacontact ka na ba?" tanong ko.. still may luha padin..namumuo sa mga mata ko..







She looked at me so serious...






"Why?.." tanong ko agad







"Bessie, the doctor said kailangan na siyang maoperahan sa lalong madaling panahon.. or else.." napahinto siya..








"Or else what??!" sigaw ko







"Or else hindi na niya kakayanin.." napayuko na siya..






Ako tuluyan nang umiyak..






"Hindi pwede yun..!huhuhu.. dipwde!.." napasalampak nako sa lupa..








Nilapitan niya ko.. at itinayo..






"Lapitan mo na si Ed.. isantabi mo muna yung iba.. isipin mo yun anak mo...please.." Pakiusap niya sakin






Kung yun lang ang makakapagligtas sa anak ko bakit hindi...







Iniwan ko liz.. at pumunta sa lugar ni Ed...







Umakyat agad ako sa building..






"Umm miss.. andito ba si Mr.Guevarra?" tanong ko agad







"Im sorry Mam, he's not here, wala po siyang pasok ngayon hanggang bukas..." sabi nung babae







"Do you know where can i find him? or any contact number na pwede kong makuha?" tanong ko pa








"Im sorry Mam, we are not allowed to give any info about our employees..sorry" sagot niya..








"Ehh.. kailangan na kailangan kasi please.. baka pwede mo siyang kontakin?.." nakiusap na talaga ko







"Sige po, mag-antay napo muna kayo sa lobby, tawagin ko kayo pag natawagan ko napo siya.." sabi niya






Kaya ayun napaupo ako..at napayuko...





Malas ko naman!! emergency to.. hayss.. Ed nasan ka na ba?..!!






Napaiyak na naman ako, knowing that my daughter is 50-50...





"Baby hold on ha... gagawa ng paraan si Mommy promise.." iyak nako ng iyak







"Alex?"





Napatingala ako.. si Ed!!!






Tumayo ako agad... nakita kong nag-alala siya..





Nilapitan niya agad ako..





"Are you okay? why are you crying?" tanong niya agad







"Umm Ed.. i need you please.. please.." sabi ko lang..







"Umm wait.. tara muna sa office ko.. dun tayo mag-usap okay?" sabi naman niya saka ako inalalayan papuntang office niya






Nung nasa office na kami...





"What happen?" tanong niya






"Ehh si ano.. si ano kasi, si Alexis.. naaksidente.." di paki makapagsalita ng maayos..







"What?!.. how is she? is she alright?" nakita kong parang kinabahan din siya








"She's not okay... she's 50-50 right now" tuluyan na namang tumulo ang luha ko







"Its okay.. inooperahan na ba siya?"







"No, not yet.. kailangan muna naming makakuha ng blood donor.. and i cant find any.. kaya andito ko.. i need you, please.." sabi ko lang







"Wait... why are searching for one, ikaw ba hindi pwede?..i mean your the mother" tanong niya..







"Hindi kasi kami magkatype ehh.." nakatingin lang ako sakanya







"Then her dad.." sabi niya.. nakatitig lang ako sakanya..






Di ako umimik... siya naman tumingin lang sakin..





Medyo naguguluhan siya..





Pero parang nakukuha na niya..





"Wait.. dont.. dont tell me.--" napalakad lakad siya






"Dont tell-- wait.. thats why.. thats why you---" napahinto siya bigla..





Tumingin sakin ng seryoso..ako naman napayuko nalang..






"Wait.." napahawak siya sa noo niya at umupo.. yumuko at nag-isip isip







"Alex.. Please tell me na mali ang naiisip ko.." his voice is so serious








"Tama..." yun lang nasabi ko






Napatingin siya sakin.. at parang namula siya..





Napapikit siya...






"Alex.. why.."
Sabi niya habang nakayuko







Di na ko nakasagot..





Matapos ang ilang segundong katahimikan.. tumayo siya..






"Alex.. bakit? please tell me.. why?" sabi niya nung lapitan niya ko








"Sorry.."
Yan lang yung nasambit ko








"Bakit Alex?!! ipinagkait mo sakin ang anak ko ng limang taon!..." simula na siyang sumigaw..





Napaiyak na naman ako..






"Hindi ko alam.. na ama na pala ko... limang taon Alex.. limang taon..! bakit?!!!"








"Im just doing you a favor!" napasigaw nadin ako






Tumingin siya sakin...




"What?.. favor?.. what favor?tell me!! what favor?!!" sagot niya







"Please.. saka mo nalang ako sermonan.. Please help me save my daughter Ed.. please.." pakiusap ko






"She's my daughter too!!" sigaw din niya







"Sorry!.. please Ed.. ill do anything, kahit ano basta isave mo lang siya, i just need your blood..." lumuhod nako sa harapan niya






Nagulat siya at bigla akong itinayo..






"You dont have to do that... ill save her kasi anak ko siya..." sabi niya







Dinala ko na siya sa ospital...





At naiwan ako sa waiting area.. while yung mag-ama nandun sa loob...






Napasandal ako.. at nakatulala..






Sana hindi pa huli ang lahat..







Nakayuko ako..





Diko napansing nakalabas na pala si Ed...






Umupo siya sa tabi ko..






Hinawakan niya ung likod ko... at hinagod...






"She's gonna be alright.." sabi niya na lalo kong ikinaiyak






I dont know, bigla nalang akong napayakap sakanya..




And he hugged me back..







"Sorry.." nasambit ko habang nakayakap sakanya







"Sssshhh.." sabi niya






I felt sudden comfort that moment... hayss.. siya padin pala talaga si Ed na nakilala ko dati...







After many hours...





Lumabas na ang doctor...






Napatayo kaming dalawa..





"Doc, kamusta napo si Alexis..?" sabi ko agad








"Misis, makakahinga napo kayo ng maluwag.. she's safe now..." sagot ng doctor..







Dun ako nakahinga ng sobrang luwag...






Ngumiti nako..





"Thank you doc... maraming maraming salamat talaga.." sabi ko naman








Pinuntahan ko na ang anak ko sa room niya... my gad...







Niyakap ko siya ng mahigpit...





"Baby, pasaway ka talaga.. tinakot mo si mommy.." habang yakap ko siya.. wala padin siyang malay








"So she's safe now.. mind explaining to me something?" nagulat ako kay Ed...









Napapikit ako... oo nga pala, di pa kami tapos mag-usap..








"Sorry.." yan lang ata ang kayang sabihin sakanya








"Thats it? what favor are talking about?" tanong ulit niya









"Hayss Ed naman, nung gabing may nangyari satin, i never planned na magpabuntis sayo... I dont know, all i know is.. your happy with someone else and im not that bad to ruin a happy relationship.." sagot ko







Napatawa siya...





"Your not that bad?.. but you just ruin my life... taking away yung limang taon na pagigng ama ko kay Alexis.." Medyo parang nagagalit na naman siya









"Sa tingin mo ba ginusto ko yung nangyari? kung alam mo lang Ed... Kahit alam kong mahirap magpalaki ng anak ng mag-isa ginawa ko, kasi nga ayokong masira ang kaligayahan mo...at ayoko din na mapilitan kang akuin ang responsibilidad... masakit sakin yun.." medyo napaluha nako









"Who says na mapipilitan ako?.. tsk" sagot naman niya








"Basta.. that was past, and after all nakalimutan ko nadin yun dahil kay Alexis..." sagot ko bigla









"So ganon nalang?.. hayss, Alex ang selfish mo..." sabi niya saka siya nagwalk-out








Napapikit ako at napayuko...






Yeah Ed.. Im so selfish.. selfish enough para di masaktan..








...................




The doctor said na dapat magstay si Alexis ng two weeks in the hospital... para tuluyan na siyang gumaling..







Nung magising siya.. grabe, talagang halos 10minutes ko siyang hindi binitawan sa pagkakayakap..muntik na siyang mawala sakin kaya sobra akong natakot..








Halos 3days nadin gising si Alexis pero hindi man lang dumalaw si Ed sakanya... which hurts me a little knowing na alam na niyang anak niya to...







Iniwan ko muna saglit si Alexis kay Liz.. kasi kukuha ako ng mga gamit niya at bibili nadin ng food.. nagleave muna ako sa work ko para maalagaan ng mabuti ang anak ko..







On the way nako pabalik ng hospital ng magtext si liz...







"Bessie, umalis nako ng hospital... iniwan ko sa Daddy niya si Alexis..."







"Wait, daddy?" reply ko







"Her dad... si Ed.." sagot niya








"What?! bakit mo siya iniwan sakanya?!" reply ko agad








"Hayss bessie naman, anak niya din si Alexis.. let them bond naman ng sila lang dalawa..and for sure naman hindi niya pababayaan si Alexis.. " sagot niya







"Hays.. okay.. im on the way nadin naman.. thanks" reply ko agad








Kinakabahan ako.. paano ko ba sasabihin kay Alexis na si Ed ang ama niya..? hays, naipakilala ko pa naman na siyang kaibigan ko lang.. ano ba yan...







Habang naglalakad ako sa corridor ng hospital.. kinakabahan at nahihirapan akong mag-isip ng explanation sa anak ko... hayss..








Andito nako sa tapat ng room niya.. anong sasabihin ko?..tsk




Bahala na nga...







Pagbukas ko...






"Mommy!" sigaw niya ng makita ako..





Nakita ko si Ed nakaupo sa gilid ng bed niya...








Lumapit ako sakanya at humalik...






"Mommy.. thank you.." sabi ni Alexis..








"For what?.." sagot ko








"Cos you brought me my real dad.." sabi niya na ikinagulat ko...







Alam na niya?..







Hindi ako nakasagot..at tumingin ako kay Ed..








"Mom.. siya pala ang daddy ko.. bakit di mo po sinabi dati?" tanong niya ..







My gad.. anong isasagot ko?.. hindi ko alam..







"Baby... cos me and your mom were planning to surprise you on your birthday... thats why, hindi pa namin sinabi agad sayo... ehh bigla kang nagkasakit kaya we decided to tell you na para mabilis kang gumaling.." sambit ni ed..







Grabe buti nalang sinalo niya ko..







"Sana lagi nalang po ako may sakit para andito ka palagi.." sabi ni Alexis habang nakakandong sa ama niya








"Ssh... baby dont say that, okay..." saway ko sakanya







"Why po?.. im so happy mommy.." sagot niya








"Kasi baby.. si mommy at si daddy magwoworry pag nagkasakit ka... okay?.." Paliwanag ni Ed..








"Okay po.." saka siya yumakap ng mahigpit sa daddy niya..







Kung makikita niyo lang ang mga mata ni Alexis kung gaano kasaya...







Masaya din ako kasi sobrang saya ng anak ko...








"Mommy, tama ka nga po, si daddy ang the most handsome man in the world.." biglang sabi ni lexis.. my gad namula ko dun..








Napangiti si Ed..





"Mommy told you that?.." sabi niya habang nakangiti








"Yes po.." sagot naman ng bata





Tapos tumingin sakin si Ed.. ako naman napaiwas nalang ng tingin.. shoot naman!.. ang awkward...









...................



After two weeks.. she totally recovered and nakauwi na kami...







Nagulat ako nung dumating sa bahay si Ed..






May dalang maleta?..






"Daddy!" saka tumakbo kay ed








"Hello baby...how are you?" niyakap naman niya at binuhat..







"Im so good... kasi andito ka na po.." nakangiting sagot ng bata







Ako? confused...






"Umm baby.. akyat ka muna sa taas at magpapalit ka na kay yaya ng damit okay?" sabi ko kay Alexis






Sumimangot at bumaba sa daddy niya...






"Okay.." sagot lang niya..







Nung makaayat na si Lexis..








"What's this?" tanong ko agad kay Ed








"Umm.. im living here.." sagot niya na ikinagulat ko







"What?!.." Tanong ko







"Alex.. when you came to my office asking for my help, didnt you say that youll do anything?.. then here.. titira ako dito para makasama ang anak ko..." sabi niya







"But she-- she's... hayss Ed naman.. di pwede" sagot ko








"Bakit hindi?.. ikaw tong may kasalanan sakin kaya mapapatwad kita kung hahayaan mokong makasama ang anak ko.." --ed








"Pero pwede mo din siyang makasama ng hindi tumitira dito... pwede mo siya dalawin.." sabi ko nalang








"Gusto mo ba, kuhanin ko si Alexis sa bahay ko?.. Alex dont make this a big deal.." sabi naman niya






Bakit ba parang feeling ko binablackmail ako?..








"Okay fine!.. dun ka sa guest room!.." sabi ko nalang..







Siya naman ngumiti..






"Dont worry Alex, hindi kita guguluhin, andito ko para sa anak ko lang..." sabi niya pa







Umirap lang ako...





"Yeah.. sa taas sa left side na pinakadulo ang guest room.." sabi ko nalang saka ako pumunta ng kusina..







Is this right? hays.. para sa baby ko...siguro tama to..




Ano ba yan Alex bakit ka nag-aalala? eh diba totally get over him ka na?.. okay.. fine, tumira siya dito para mapasaya ang anak ko.. kaya papayag ako..








.......<<<<~~>>>>...........




End of Chapter32:))






Yieh.. thank God alexis is okay na.. :))





Abangan next chapter.. Ano na bang mangyayari ngayong na sa iisang bubong nalang si Ed at Alex..?