Bijles van Draco

Hoofdstuk 2 - Chantage

Mijn hart slaat een paar slagen over als Draco de lege kamer inkomt met een nieuwe stapel boeken onder zijn arm. Hij lijkt mij niet op te merken, maar legt de boeken op een tafel bij het raam neer en gaat in een groene leunstoel zitten. Hij wil net het bovenste boek pakken als ik mijn keel schraap.
'Draco...'
Draco kijkt verstoord op.
'Modderbloedje' antwoordt hij koeltjes.
Ik voel mijn wangen rood worden bij deze benaming, maar besluit het te negeren.
'Ik wil je wat vragen' ga ik moedig verder, al trillen mijn handen. Ik knijp ze stevig samen om het trillen te verbergen.
Draco slaat ongeïnteresseerd zijn boek open en bladert erin.
'Ik kan me niet voorstellen dat je iets te zeggen hebt wat mij interesseert' antwoordt hij arrogant, 'maar als je me dan per se moet storen, doe het dan snel alsjeblieft.'
Ik bloos nog dieper en klap volledig dicht. In mijn hoofd had ik deze scene wel honderd keer geoefend, maar nooit had ik mij voorgesteld dat het zo zou gaan. Mijn perfect voorbereide plan valt in duigen en het enige wat ik er nog uit krijg is: 'Ik wil dat je mij leert om een faunaat te worden.'
Draco kijkt mij ongelovig aan. 'En waarom kom je daarvoor naar mij toe?'
'Omdat jij een faunaat bent' antwoord ik beverig.
Ik zie een spiertje in zijn kaak trekken en zijn lippen knijpen samen.
'Dat heb je mis' antwoordt hij met fonkelende ogen, 'ik moet nu aan het werk. Ik heb geen tijd voor deze onzin.'
Aandachtig buigt hij zich over zijn boek en begint te lezen, of doet alsof. Ik zie dat hij van top tot teen gespannen is. Ik aarzel een ogenblik. Als Draco kwaad kijkt, is het heel moeilijk om tegen hem in te gaan. Ik voel mijn benen trillen en ik zoek steun bij de tafel. Toch houd ik vol.
'Ik heb het zelf gezien! Je kan jezelf veranderen in een dier.'
Draco gromt alleen, maar ik zie zijn wangen rood worden.
'Rot op leugenaar voor ik je vervloek' sist hij onheilspellend, zonder mijn kant op te kijken.
Ik voel de tranen in mijn ogen springen van frustratie.
'Dus als het niet waar is, maakt het ook niet uit als ik het tegen iemand vertel?' vraag ik met de moed der wanhoop.
Draco's gezicht vertrekt, maar ik kan de uitdrukking niet aflezen.
'Als je niks beters te doen hebt, ga vooral je gang' antwoordt hij koeltjes.
Een ogenblik blijf ik hem ongelovig aanstaren, maar hij volhardt in het lezen van zijn boek en keurt me geen blik meer waardig.
'Prima!' bluf ik en ik loop het portret dat opzij zwaait. Achter me vloekt Draco zacht. Ik hoor snelle voetstappen en voel dan de koude druk van zijn hand om mijn pols. Met een ruk draait hij me om. Draco staat achter me. Zijn mond is een harde streep en zijn grijze ogen lijken bijna zwart van woede.
'Wie ben jij om mij te chanteren, modderbloedje?' sist hij.
'Leer het me' smeek ik, 'ik kan je ervoor betalen. Ik kan je huiswerk maken of je toverdrankjes brouwen of je bezem poetsen, of...'
'Als ik een nieuwe huiself wil, kies ik er een die minder irritant is' grauwt hij. 'Ik weet een betere deal: Jij houdt je mond anders oefen ik de verboden vloeken op jou'.
'Daar heb ik al rekening mee gehouden' grauw ik terug, nu ook woedend, 'als mij iets overkomt, komt mijn dagboek openbaar voor iedereen. En in mijn dagboek staat dat jij een faunaat bent!'
Draco wordt wit en zijn ogen straalde zoveel woede uit dat ik mijn knieën voel knikken. Maar dan, onverwacht, zegt hij de magische woorden.
'Vannacht, in de kerker van Sneep.'
Draco draait zich met een ruk om en ploft weer in de fauteuil, mij trillend achterlatend. Half opgelucht maar ook doodsbang. Ik weet dat hij dit niet zomaar over zijn kant zal laten gaan.