Chace's POV
"Good afternoon Chief!"
"Good afternoon Flores. Any updates about the syndicate?" tanong ko.
"Yes Chief! Nasa table niyo na po yung folder. Nandon na po lahat ng details." sagot niya habang kasabay kong nag lalakad palabas ng station.
"Good. check ko na lang later." sabi ko.
Nauna akong lumabas ng gate, may malapit kasing mall sa station. Christmas na the day after tomorrow pero wala pa kong maisip na gift para kay Mommy. Na alala ko pa yung sinabi niya noong dumalaw kami kala dad nung isang araw.
-FLASHBACK-
"I'm sorry son." sabi niya habang hinihimas ang balikat ko.
Nasa harap kami nang puntod ng daddy at asawa ko.
Death anniversary nila ngayon at sa tatlong taon na lumipas, dala ko pa din yung sakit nang pag kawala nila. I lost my dad. He's my brother, best friend and teacher. He did everything for me. Namatay siya para sa mag ina ko. I'm such an idiot! Wala akong nagawa para sa kanila.
"Mom, ilang beses ko ng sinabi sa inyo, it's not your fault. Hindi ko kayo sinisisi sa nangyari, dahil ako ang may kasalanan. " sabi ko at umupo sa harap ng puntod ng asawa at anak ko.
"Anak wa----
"Mom please." pigil ko sa sasabihin niya.
"Okay, I understand. Hihintayin kita sa kotse." sabi niya.
Nag sindi ako ng kandila at nilagay sa harap ng puntod ni Danielle.
"Hi wife, it's been a while sinc-----" napatingala ako ng maramdaman kong nag iinit na naman ang mata ko. Everytime na lang na kakausapin ko siya hindi ko mapigilan ang luha ko. Hanggang ngayon siya pa din ang kahinaan ko.
"I missed you Elle. Every day I have to wake up without you by my side, acting like nothing's wrong when I'm dying inside. I'm still in pain wife." hinayaan ko lang tumulo ang luhang kanina ko pa pinipigilan. The memories of the past...
"Sorry kung ngayon lang ako naka dalaw ulit, pero kahit minsan hindi ka na wala sa isip ko. Kayo ng anak natin. Is he a boy? Sabi mo noon kung magiging lalaki ang anak natin, i susunod mo siya sa pangalan ko. At kung babae naman gusto mo kamukha ko. Mahal na mahal mo talaga ko no?" sinubukan kong tumawa pero hindi ko kinaya. Hanggang ngayon hindi ko pa din kaya nang wala siya.
"P-paki sabi sa kanya na mahal na mahal siya ni d-daddy, hindi ko man siya nakita o nahawakan----pero sa puso ko ramdam ko siya Elle. I'm really s-sorry." sabi ko habang nakahawak sa lapida niya.
Ilang minuto din akong nag dasal para sa kanila at bumalik na sa kotse. Nakita ko si Mommy na nag pupunas ng luha niya sa loob. Sumakay ako sa driver's seat at hinawakan ang kamay niya.
"I'm really sorry son, kung hindi niya ko niligtas, ako sana ang nawala at hindi sila ng apo ko. Sana kasama ko na ang daddy mo." umiiyak na sabi niya at yumakap sakin.
"Sssh, tahan na mom, sabi ng doktor bawal kang ma stress remember? Let's go, okay?" sabi ko at hinalikan ang noo niya.
-ENDOFFLASHBACK-
