Korku Vakti (Kısa Korku Hikayleri) #Wattys2017

Yaratıkla Aynı Odada

Yaratıkla Aynı Odada

Saatlerdir yatağımda uzanıyorum. Saat gece 3:30 ve yapacağım hiçbir şey yok. Şuanki durumumun en kötü tarafı ise ne biliyor musunuz? Ailemle aynı odadayım. Bana bakmaya devam ediyorlar. Ve onlara geri bakmaktan kendimi alıkoyamıyorum. Ağlamamak ya da çıglık atmamak için kendimi zor tutuyorum.

İkisininde gözleri bana odaklı ve ağızları sonuna kadar açık. Güclü bir kan kokusu var ve korku içimi kaplamıs durumda. Şöyle bir durum var, şu an uyanık olduğumu gösteren herhangi bir hareket yaptığım anda kelimenin gerçek anlamıyla boku yemiş olacağımı biliyorum. Öleceğim ve etrafta beni kurtaracak kimse yok. Bir kaçış yolu bulmaya çalışıyorum. Ama bulabildiğim tek yol kapıya doğru koşup dışarı çıkmak ve yardım için bağırarak birinin beni duyması için dua etmek. Riskli olduğunu biliyorum ama daha fazla burada durursam öleceğim. Benim uyumamı ve benim için bıraktıgı şaheseri görmemi bekliyor.

Muhtemelen şuan neler olduğunu merak ediyorsunuz... Yaklaşık üç saat önce evin diğer tarafında çığlık sesleri duydum. Ayağa kalktım ve gidip sesin ne olduğunu kontrol etmeden önce banyoya gitmeye ihtiyacım olduğunu farkettim. Yapılacak en mantıklı şeyi yapıp hemen gidip sesi kontrol etmek yerine banyoya gittim. Banyoda işim bittikten sonra banyonun kapısıni aralayıp dışarı baktım. Halıda kan vardı. Diğer her insanın yapacağı şeyi yapıp odama döndüm,arkama bakmadım. Ve direk yatağıma yatıp örtüleri üzerime çektim. Kendimi hemen uykuya geri dönmemi, şuan olan her şeyi garip bir rüya ya da onun gibi birşey olduğuna inandırmaya çalıştım. Yatak odamın kapısının açıldığını duydum. Ve örtülerimin arasından bakış atarak neler olduğunu görmeye çalıştım. Bir şeyin ailemin ölü bedenlerini odama sürükleyişini görebiliyordum. O şey kesinlikle insan değildi, o kadarını söyleyebilirim. Saçsız, gözsüz ve kıyafetsizdi. Sırtındaki kamburla bir mağara adamı gibi yürüyordu. Ama bu şey herhangi bir mağara adamından daha akıllıydı.

Babamı yatağın ucuna oturttu. Sonra annemi sandalyeye oturttu ve vücüdunu bana doğru döndürdü. Sonra ellerini duvara sürtmeye başladı, daireler çizerek şeytan figürleri yapıyordu. Şuan yaptığı sey muhtemelen bir şaheser denilebilirdi.

Bitirmek için duvara benim karanlıkta okuyamadığım bir mesaj yazdı. Sonra yatağımın altına girdi.

En korkunç şey ise şuan gözlerim karanlığa alıştı ve baktığım anda mesajı okuyabileceğimi biliyorum. Bakmak istemiyorum. Çünkü düşünmesi bile çok korkunç. Ama ölmeden önce duvarda yazan şeyleri görmek istiyorum.

Canavarın yazdığı şahesere göz atıyorum ve okuyorum...

"Uyanık Olduğunu Biliyorum"