» Jeszcze rok temu nie pomyślałbym, że przyjdzie mi brać ślub w wieku dwudziestu czterech lat z facetem, który podczas wizyty swoich przyszłych teściów sprowadza sobie do domu dziwki.
Mamo... dlaczego mnie w to wpakowałaś?!
❝W końcu nasza nienawiść...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
L U H A N
Jęknąłem przeciągle, gdy obudził mnie dzwonek do drzwi. Niechętnie się przeciągnąłem, po czym zapaliłem lampkę nocną i spojrzałem na zegarek. Dochodziła trzecia w nocy i ktoś właśnie o tej godzinie postanowił zacząć się dobijać do mojego ukochanego mieszkanka.
Mamrocząc pod nosem przekleństwa, wygrzebałem się z łóżka i gdy szedłem długim, pogrążonym w ciemności korytarzem przypadkowo ustałem na Mrau, który od razu zaczął syczeć, przez co przewróciłem oczami. I tak wiedziałem, że mnie kocha ponad życie, ale nie potrafi tego okazywać.
Pocierając oczy odkluczyłem i nieznacznie uchyliłem drzwi, które po chwili otworzyłem na rozcież.
— Boże, Baekhyun! — pisnąłem, a on jedynie blado się uśmiechnął i wszedł do środka.
Zamknąłem za nim i bez ani chwili zwłoki odszukałem włącznik światła. Gdy w pomieszczeniu zrobiło się jasno, od razu oblał mnie zimny pot.
— Mogę przespać się na kanapie? — zapytał, spuszczając wzrok, po czym dodał: — Tylko cztery godziny. Potem i tak muszę gnać do szpitala, o ile szybciej nie zadzwonią.
— Zwariowałeś?! — wydarłem się ze złością, marszcząc brwi i patrząc na niego z niedowierzaniem. — Widzisz, w jakim ty jesteś stanie?!
Podszedłem do niego i pokazałem na rozcięty łuk brwiowy, z którego jakąś chwile temu ciekła teraz już zaschnięta krew. Następnie chwyciłem kraniec jego koszulki, który był cały ubrudzony czerwoną cieczą i najwyraźniej ziemią, nie mówiąc już o przetarciach i dziurach. Ponadto siniaki. Wszędzie siniaki.
Baekhyun głośno westchnął, po czym rzucił torbę, którą trzymał, jak dotąd w dłoni, i udał się do salonu, aby usiąść na sofie. Mrau niemalże natychmiastowo wparował na jego kolana i zaczął lizać jego pokaleczone ręce. Nawet nie zdążyłem zająć miejsca obok niego, gdy ten zaczął żałośnie śmiać się przez łzy.
— Przysięgam, że jak go dorwę, to będzie martwy — obiecał, mówiąc do siebie i wierzchem dłoni ocierając swoje łzy. — Ten skończony dupek, Yixing, znowu się najebał, kurwa. Zabiję go, gdy wytrzeźwieje.
Zagryzłem wargę, patrząc na niego spod byka, jakby nie wiedząc, jak się zachować, choć doskonale zdawałem sobie sprawę z tego, co powinienem zrobić – zabić tego przećpanego idiotę.
Nigdy nie lubiłem Yixinga i Byun o tym doskonale wiedział. Więc gdy na horyzoncie pojawił się Chanyeol i rozbił ich związek, stał się moim faworytem, który dodatkowo kochał dokuczać mojemu przyjacielowi. Może on tego nie zauważał, ale odkąd zaczął być z tym doktorkiem, nagle stał się bardziej... ludzki. Wcześniej nie widział niczego innego z wyjątkiem imprez i używek.
— Zadzwonię po karetkę — westchnąłem, mierzwiąc swoje włosy przez bezsilność w tej sytuacji, ponieważ wiedziałem, że wcześniej, czy później, Baekhyun znowu do niego wróci.
