Lucid Dream

Eighteenth Dream

Eighteenth Dream

CALEB

Kailan ko nga ba siya unang nakita?

Bata pa lang ako, kung saan-saang panaginip na ako napapadpad. Nung una, akala ko sariling panaginip ko iyon. Pero nang makilala ko si Dream Goddess, ipinaliwanag niya sa akin ang kakaibang kakayahan ko.

Bukod sa paglu-lucid dream, kaya kong makapag-travel sa iba't-ibang panaginip ng mga tao.

Ako pa lang daw ang kauna-unahang mortal na nakilala niya na may ganoong kakayahan kaya naman tinuruan niya ako. Sa paglalakbay kasi sa panaginip, maari akong maligaw. At kung mapadpad man ako sa lugar na hindi ko dapat puntahan, pwede akong ma-trapped dito.

Binigyan niya ako ng isang kwintas na may star at half moon na pendant. Sa loob ng kwintas na ito ay nakatago ang isang liwanag na laging magbibigay sa akin ng direksyon para hindi ako maligaw.

But the thing is, I want to get lost. I want to be trapped in this wonderful world. My life in reality is hell.

Ayoko na roon. Gusto ko nang takasan.

May isang beses, sa paglalakbay ko sa panaginip, nakakita ako ng isang mahabang tulay. Isang tulay na nasa gitna ng tubig. Sa tubig ay maraming lumulutang na ball of lights.

Tumawid ako sa tulay na 'yun hanggang sa may marating akong pinto na kulay ginto. Binuksan ko ang pinto na 'yun at hindi ko inaasahan ang makikita ko.

Isang kaharian na napapaligiran ng mga lumulutang na bituin. Sa kaharian na ito, puro mga elves at faeries ang nakikita ko.

Alam kong wala ako sa panaginip ng ibang tao. Alam kong tunay ang nakikita ko.

Dahil nandito ako sa Tala. Ang kaharian nina Dream Goddess. Ang reality sa gitna ng mga panaginip.

Dito sa kaharian na ito, kilala si Dream Goddess bilang Princess Celeste. Siya ang nag-iisang anak ng hari nilang si Sirius.

Mabait si Prinsesa Celeste. Gusto siya ng lahat. Matulungin siya. At kahit sa akin ay ang laki na nang naitulong niya.

Ngunit hindi niya magawang pagbigyan ang kaisa-isang kahilingan ko.

Gusto ko nang manirahan sa mundo nila. Gusto ko na nandito na lang ako sa Tala. Pero ayaw niya.

Hindi raw para sa mga mortal ang lugar na ito. Ikamamatay namin ang pamamalagi rito. Maaring manatili kami ng ilang taon pero sa kalaunan ay bigla na lamang mawawala ang existence namin.

At hindi na namin magagawang makabalik sa reality namin.

Pero sa akin, ayos lang 'yun. Parang patay na rin naman ako sa bahay namin eh. Laging sigawan nina Mama at Papa ang naririnig ko. Nakalimutan na nila ang existence ko.

Ano pang saysay na mabuhay ako?

Siguro hindi nila mapapansin na nawala na ako. Masyado kasi silang busy sa trabaho nila at sa pag-aaway nila. Gumawa ako ng paraan. Kung ayaw akong tulungan ni Prinsesa Celeste, ako na ang tutulong sa sarili ko.

May isang faerie na nakapagsabi sa akin na puntahan ko ang isang old elf na naninirahan sa isang kweba sa gitna ng kagubatan. Makakatulong siya sa akin kung ano ang dapat kong gawin.