Kayıp

Kayıp / 20

# Frances - Don't Worry About Me #

*******

☟Kayıp Videosu☟

*******

"Şimdi değil."

Açelya'yı konuşması bitene dek, bölmeden dinledikten sonra ondan gelen teklifi düşünmeden erteledi Andaç. Başını iki yana sallarken tereddütlü görünmüyordu.

Özgür kalmak istediği doğruydu, yeniden. Bu sahte evliliğin prangasından da içinde yaşamaktan tek bir gün dahi memnun olmadığı bu yalının kasvetli ortamından da kaçmak, uzaklaşmak istiyordu. Eskiden yaşadığı gibi bir hayat sürmek isteğiyle yanıp tutuşuyordu. Yeniden özgürleşmek, nefes almak istiyordu, hele ki Defne geldikten ve son olanlar seyri değiştirdikten sonra bu isteğinin içinde harlanmasını engelleyemiyordu.

Yakın zamanda yıllardır kanıt peşinde koştuğu davanın açılacağı ve bunun sonunda bu evliliğin doğal olarak biteceği belliydi ki gerektiği kadar bilgi almıştı, artık o evde kalmaya, sadakat yeminlerine ihtiyacı yoktu.

Fakat yıllar boyunca kendisinin yanında olan, tek bir durumda bile fedakarlığını, dostluğunu esirgemeyen Açelya'yı; sanki ondan bir an önce, önüne çıkan ilk fırsatta, kurtulmak istiyormuşçasına bir kenara atmak bencilliğini göstermeye de niyeti yoktu.

Üstelik bu gece Açelya'nın Defne ile ilgili konuşması bu niyetin haklılığını gösteriyordu, onun bu yaklaşımını karşılıksız bırakamazdı. Düşünceleri ve duyguları birbirini pekiştirirken Andaç iyi niyetinin göstergesi olarak bu teklifi ertelemekten yana bir tavır takındı, Açelya'ya baktı.

Onun az önce kendisininkinden geri çektiği elinin üzerine bu kez o elini uzattı ve dostane bir tavırla Açelya'nın elini tuttu. "Yıllardır yanımdasın," dedi ortamın duygusallığına eklediği ciddi bir sesle. "Kendi hayatından çalıp benimkine kattın Açelya, kimsenin yapmayacaklarını yaptın benim için ve şimdi bunları hiçe sayıp sana; ben gidiyorum sen başının çaresine bak diyemem."

"Diyebilirsin." Açelya her ne kadar bu cevaba gülümser olsa da onu rahatlatmak isteyen bir tavır takındı. Sesi fısıltılı ama emindi. "Babama benim bitirmek istediğimi söyleriz, seninle ilgisi olmadığını hatta senin sürdürmek istediğini düşünürse bu boşanmayı kabullenebilir. Senin sadakatsizlik etmediğine, bu kararın tek sebebinin ben olduğuma ikna olması yeter olaysız bitirmek için."

"Hayır." Andaç, net bir sesle böldü onun konuşmasını. Açelya'nın gözlerine dikkatle baktı ve "Ne olursa olsun," dedi. "Bu boşanma aniden olursa boşluğa düşeceksin, biliyorum." Açelya kendi düşüncesini sesli söyleyen Andaç'ın karşısında suskun kalarak onu farkında olmadan onayladı. Andaç ise "Bu yüzden," diye devam etti hala net çıkan kelimeleriyle. "Sana yeni bir gelecek kuracağız önce; bu şehirde kalmak istemediğini, senin de bu hayattan bunaldığını biliyorum. Bu konu kapandığı zaman nereye gitmek istiyorsan, şimdiden birlikte ayarlayacağız. Orada bir ev, bir hastane... neyse istediğin birlikte uğraşıp yapacağız geleceğini, bu iş bitene kadar."

Açelya'nın gülümsemesini fark ettiğinde kendisi de gülümser gibi oldu. "Sonra da... kendi yollarımıza gideceğiz." Dedi ve bir an duraksadı Andaç. "Tabii ne olursa olsun birbirimizden kopmadan." Omuz silkti. "Çünkü ben senin dostluğunu kaybetmek istemiyorum. Asla."