ʄօʋռɨҡʟɛʀ| Ürkek Kahraman (Düzenleniyor)

9. ɮöʟüʍ | Gaddar Bizon

Multi:Şaşkınlıkla ve hayretle Evren'e bakan Funda
------------------------------------------------------------

------ Kader bir lütuftur. Kimileri sessiz, koca bir ömür geçirir; çaresizliklerle dolu... Ve bizlere, bizi aşağı çeken birer yükmüş gibi görünen şeylerin, aslında bizi, daha da yüksek yerlere taşıyan belli bir amaç olduğunu bilmeden yaşarlar. Asla unutma ki, korku; yiğitliğin bir habercisidir aslında... Ve korku karşısında hayatta kalıp galip gelmek de; kahraman olmak demektir. --------

Ayaz çıplak kollarımı sarmış, soğuk bacaklarımdan yukarı tırmanıp vücudumu ısırırcasına yol alırken vücudum zangır zangır titriyordu. Yürümek artık bir işkenceydi. Duraksamak ölümdü. Değişip vücudumla beraber beynimi de uyuşturan havaya anlam veremiyor yürümek için kendimi sonuna kadar zorluyordum.

"Evren?" Soğuktan birbirine çarpan dişlerim konuşmamı zorlaştırmış, odağımı Evren'den çekip düşünmemi engelliyordu.
"Neden hava bu kadar kötüleşti?" Dedim duraksayan Evren'e titreyerek bakarken.

Evren soğuktan kasılan bedenini dik tutmak istercesine çenesini birbirine geçirmiş, başını yukarıya kaldırıyordu. Kasılan bedenini zorlayarak bana yaklaştı ve zihnime doğru konuştu.
'Cadılar küçük fare!' Kaşları çatılmış, burun delikleri genişlemişti.
'Cadıların hainliğinden beridir Yakamoz eski gücünü kaybetti. Ansızın hava durumu değişiyor. Yakamoz eski ihtişamını kaybediyor...'
Kafasını iki yana şiddetle sallayıp dudaklarını yaladı.
'Yakamoz'un gücü gittikçe azalıyor ve eğer cadılara galip gelmezsek Dünya'nın da sonu geliyor.'

Başımı zorlukla aşağı yukarı salladım. Cadıların yaptıklarını artık aklım almıyor, kalplerindeki kötülüğün nedeni her geçen gün daha da meraklanmama neden oluyordu.

Umutsuzca tekrar yürüyen Evren'in ardından bakarken yürüyemeyecek kadar halsiz, yorgun ve üşüyordum. Ama durdukça da soğuğun damarlarıma işleyip kanımın donmaya başladığını hissediyordum.

'Evren! Yürüyemiyor, konuşamıyor, hareket edemiyorum. ' Her bir kipriğimin ucundan birer kişi asılıyor, karanlık bana bir lütuf gibi kucak açıyordu.

Bacaklarım dizlerimden kırılıp vücudum yerle buluşurken hiçbir şey hissetmiyor kendimi karanlığa teslim ediyordum.

----------------------------------

Evren kaskatı kesilmiş, yerde hareketsiz yatan Funda'yı şok olmuş gözlerle izliyor kıza bir şey olacağı, Fortest'e vereceği hesapları düşünürken beyni durmuştu.

Hemen vampir hızını kullanarak yanında dizlerini kırıp ayaklarını altına alarak oturur pozisyona geçti. Kızın başını kucağına alarak vampir duyusuyla kalp atışlarını dinledi.

Çok yavaş atan kalbin sesi Evren'in korktuğunun başına gelmeyeceğini haykırırken; benzi atmış suratı çok da dayanamayacağını ikaz ediyordu. Hemen bir şeyler yapmalıydı.

Kızın bedenini sarmalarken neden bu kadar aptal olduğunu soguluyordu. Ona seçilmişlerin güçlerini öğretmesine rağmen neden kullanmıyordu?! Sıcak bir şeyler hayal etmek bu kadar mı zordu?

Gözlerini kapatıp etraflarında çember halinde yanan bir ateş hayal etti. Alevlerin yükselip boylarını geçtiğini hayal etti. Yüzüne vuran sıcaklıkla dudakları mükemmel bir kavisle yukarı kıvrıldı. Gözlerini açıp etraflarında ateşe memnun bir bakış atıp kızın soğuk ellerini yakaladı.