AŞKIN İZLERİ

Bölüm -11 Hayal

Saat 16:10

Okul zilinin çalmasıyla beraber dışarıya çıktım. Kızlar beni gördüklerinde koşarak yanıma geldiler.

Zeynep;

"Neredeydin sen çok merak ettik"

"Evdeydim biraz kafa dinlemek istedim ama ne yazık ki Sefa geldi tüm huzurumu mahvetti ama mutluyum şuan."

"Boynunda ki kolyeyi de sana o mu taktı?"

"Ha kolye evet evet o taktı çok güzel değil mi?

"O taktıysa tabii güzeldir"

Dedikten sonra uzaktan bana göz kırpan Sefa 'yı gördüm ah bu çocuk beni delirtiyor.

"Kızlar, benim gitmem gerekiyor sonra görüşürüz"

Büşra tatlı bir sesle;

"Ama biz seni özlemiştik"

"Kızlar gerçekten gitmem lazım Sefa'nın bana bir sürprizi var ve çok merak ediyorum"

Ayşe hemen lafa atladı

"Hmm iyiymiş o zaman siz gidin biz beraber bizim evde toplanırız ders çalışırız."

"Evet bence de çalışın hadi ben kaçtım"

Koşarak Sefa'nın yanına gittim.

"Hiç gelmeyeceksin sanmıştım"

"Geldim işte hem sürprizin vardı ya"

"Unutmamışsın" dedikten sonra kapıyı açarak "Hadi arabaya bin" dedi

Sırtımdaki çantayı çıkarttı arka koltuğa koydu. Ne kadar da centilmen değil mi?

Şoför koltuğuna geçtikten sonra gözlerimi bez parçasıyla bağladı.

"Ne yapıyorsun hiçbir şey göremiyorum!"

"Görmeni engelliyorum zaten sürpriz yapacağım."

"Filmlerde ki gibi yani"

"Aynen öyle"

Arabayı çalıştırdı yarım saat boyunca yoldaydık belki de daha fazla...

"Uf ne zaman ineceğiz"

"Geldik kıpırdama sana yardım edeceğim."

Kapımı açtı ve elimden tutarak beni arabadan indirdi ayaklarım toprağı hissediyordu sonunda.

Elimden tuttu beraber yürümeye başladık daha sonra durdu bende durdum. Kalbim her zamankinden daha hızlı çarpıyordu. Arkama geçip gözlerimi açtığında karşımda ki manzaraya kocaman gözlerle ve bir karış açılmış ağzımla bakıyordum. Sefa bir karavan tutmuş ve ormanın içinde meşaleler ağacı ışıklarla süslemişti.

"Hadi gel yanıma"

"İnanmıyorum yani her zaman beni şaşırtmayı nasıl başarıyorsun?"

"Mmm meslek sırrı."

Yanındaki sandalyeye oturdum omzuna yaslandım beraber gökyüzünü seyrediyorduk. Huzurluydum çünkü sadece ben o ve gökyüzü vardı. Kafamı kaldırıp elimle gökyüzünü gösterdim.

"Gördün mü bir yıldız kaydı"

"Hayır görmedim"

"O zaman isteyeceksin"

"Nasıl olacakmış o"

"Öncelikle gözlerini kapat böyle içinden en derinlerden çok iste ve sonra gözlerini açıp gökyüzüne bak."

Sefa gözlerini açtığında bende onunla beraber gökyüzüne baktım.

"İşte işte orada gördün mü hemde iki tane kaydı!"

"Evet gördüm dileklerim kabul olacak o zaman."

"Ne diledin?"

"Hmm sır."

"Bende çok güzel bir dilek tuttum gelecekle alakalı."

"Neymiş o?"

"Hımm sır."

"Kopyacı."

Beraber gülmeye başladık. Biraz durduktan sonra esnemeye başladım o kadar sıcak bir ortam vardı ki uykumun gelmemesi imkansız. 

Sefa;

"Uykun mu geldi senin?"

Sefa'nın Anlatımından...

Yüzümü Melis'e döndüğümde çoktan uyumuştu yavaşça kucaklayıp karavana götürdüm. Üstünü örttüm daha sonra bende koltuğa geçip oturdum ve karşımda Melis, ona bakıyorum hiç usanmadan. Onu izledikten sonra yanına uzandım. Nasıl saplanmışsa kalbime bir türlü çıkmıyor.

09:16

Yorgun gözlerimi ovaladım ve açtığımda Melis'in yatağında olmadığını fark ettim. Dışarıya çıkıp bakmaya başladım ama yoktu nereye gider ki.

"Melis!" 

Hala ses yoktu her tarafa bakmaya karar verdim çok endişeliydim daha sonra sandalyenin üstünde duran kağıdı aldım ve açıp okumaya başladım.

"Sefa çok özür dilerim bütün gece düşündüm ama kendimi ikna edemedim. Seninle benim bir arada olmamız büyük bir yanlış olur. Sevdim sevmedim diyemem. Fakat, kendime bir söz verdim Mimar olacağım diye bu hayalin peşinden gitmem gerekiyor hem annemde benimle hemfikir sayılmaz çünkü beraber olmamıza asıl engel olan annem ve ne ben, ne de sen, bu engeli aşamayız. Ben Bursa'ya gidiyorum belki hiç dönemem yaptıkların için çok minnetarım kalbinde yer edindiğim için özür dilerim ve giderken de kalbinde büyük bir boşluk hissedecek olursan gökyüzüne bak olur mu?"

Kalbimde ki saplantıyı şimdi anlamıştım şimdi uzun uzun bakıyorum yollara uçup gidemem. Gittin tamam da dönüşün yok mu?