Forever with the Bad Boy

Chapter 30

Chapter 30

Help

I disposed my phone after the call. Bibili na lang ako ng bagong phone at sim card.

I just want to be alone. I don't want to be track by anyone.

Nakabalik na rin ako sa hotel. Madilim na at malamang ay nasa alasyete o alasotso na ng gabi.

Agad kong inayos ang lahat ng gamit ko. I'll fly to Italy. Naroon kasi ang mga Saavedra ngayon. I'll book the soonest flight I can get. Ngayon, kailangan ko lang muna makalipat ng hotel.

When I found a hotel that I can stay at for the mean time, binitbit ko na agad ang mga gamit ko at nag martsa na palabas.

"The Ritz-Carlton." I said to the cab driver.

Tulala lang ako magdamag sa byahe. Hindi ko alam. I can't think properly! Hell, how can I even?

Gulong gulo ako sa ngayon at kahit yata tulog ay mahihirapan akong gawin.

Pagdating sa The Ritz-Carlton ay agad akong inasikaso roon at hinatid sa tutuluyang kwarto.

Ilang oras yata akong nakatulala lamang. Ni wala akong nalaan na oras para magmasid sa maganda at magarang kwarto.

Even staying at a five star hotel doesn't make me feel any better.

Humiga ako sa kama at nanatili pa ring tulala.

What do I do now? Paano na ako? How can I even start my life? Kaya ko ba?

Ever since Apxfel and I got married, I've been very dependent on him. He got everything covered. He's always there, he always took care of everything...

Kaya ngayon ay hindi ko talaga alam.

Hindi ko alam kung paano niya nagawa iyon. Gaano katagal na siyang nagloloko? Does Bobbie and him have a thing dati pa? Kaya ba ganoon na lang kung makaarte si Bobbie?

Sumasakit ang ulo ko kakaisip. At halos hindi ko masikmura nang sumagi sa isip ko ang nakita. It's obvious that they are both naked when I saw them in our fucking bed.

I can't take it.

Gaya ba ng halik niya sa akin ang paghalik niya kay Bobbie? Gaya ng kung paano niya ako hawakan? Hagkan?

"Fuck. Fuck!" mura ko sabay ang pagbato sa unan na nasa tabi.

It's like my heart is being beaten up. The pain is excruciating.

Nakatulog ako ng lumuluha.

Umaga pa lang ay nagsusumigaw na ulit ang mga emosyon sa aking damdamin.

Sana ay manhid na lang ako. Mas maganda siguro kung ganoon.

My flight to Italy will be the day after tomorrow. I just hope that the Saavedras will agree as soon as possible so that I can go back to the Philippines and go on with Talia's case.

Huminga ako ng malalim at sinimulan ng kainin ang breakfast na inorder ko.

Isang subo pa lang ay parang ayaw ko ng umulit.

Wala akong gana pero gutom ako kaya naman pinilit kong ubusin kahit parang ang hirap hirap.

Ang sabi nila, nangyayari daw ang isang bagay dahil iyon daw ang mas ikagaganda ng lagay mo... but looking at all sides, I can't find any betterment of what happened.

It sucks. It's stupid. It's damn painful!

-

Ilang araw pa lang akong nasa Italya ay hirap na ako.

Aside from my emotional stats, nagkakaproblema na rin ako in terms of financial.

Ubos na ang cash ko. Hindi ko magamit ang debit o ang credit cards ko dahil ayaw kong mahanap ako ni Apxfel.

Maybe he's finding me. Or maybe not... Baka nag e-enjoy na siya kasama si Bobbie.

Nanuyo ang lalamunan ko.

Either way, mas mabuti na mag-ingat ako. Hindi pa ako handang kausapin siya. I am not ready to hear his lies. And I don't think I'll ever will...

Escaping is the easiest way.

Bahagyang nanginginig ang mga kamay ko habang hawak ang bagong biling phone. Sino kaya ang tatawagan ko?

Buti na lang at may dala akong phonebook sa bag.

I can't call my parents. Paniguradong magtataka sila. I am not ready to tell them anything. Si Paui kaya? But I'm afraid that she can't hide anything to Zimmer. Ayaw ko naman na mag sinungaling siya para sa akin.

I took a deep breath and dialed a number.

"I need your help." sabi ko nang masagot nito ang tawag.

--

Author's Note: I have a mini game for you guys. Hindi ko alam kung game ba tawag doon or ano. May prize pero mini lang din hahaha. Check out the facebook page: Justcallmecai

Thank you po.

Merry Christmas!!! ❤️