So Long ♡~Jeon Jungkook

14

Defterimin kapağını kapatıp göz yaşlarımı sildim. 4 yıl oluyordu gideli. O gittiğinde daha bir çocukken şimdi 20 yaşımdaydım. Gittiğinde hiç bir şey dememişti. Demesi için bir neden yoktu, sonuçta sadece arkadaşıydım. Fakat o benim için bu kadar basit değildi, ilk aşkım, ilk hayal kırıklığım, ilk özlemim...

''Hadi ama Yu Jin ne yapıyorsun hala odanda? ''

Biricik ev arkadaşım Min Ji yine beni çağırıyordu.

''Geldim, hiçbir şeyi de bensiz yapamazsınız. ''

Deyip saçlarımı savurdum.

Yarın Üniversiteye başlıyorduk bu yüzden üstümüze birkaç şey almaya çıkıyorduk.

''Sae Jin nerde?''

''Ah burdayım gel-''

Konuşturuyorken çorap giymeye çalılırsa olacağı buydu, düşmüştü.

Hızlıca evden çıktık. Mağazalara girdik... Çıktık...

Yorgunluktan ölecektim. Üçümüzde koltuğa yayıldık. Telefonuma gelen bildirim sesi ile telefonu çantamdan çıkardım. Gelen bildirime bakınca gözlerimi açabildiğim kadar açtım ve ufak bir kriz geçirdim.

JJungkook instagramdan takip isteği gönderdi.

Hala bakarken bir anda DM den mesaj isteği gelmişti.

JJungkook :Geri dönüyorum Yu Jin. Belki beni unuttun fakat sen benim aklımdan çıkmadın. Ben ve 4 arkadaşım yarın Seoul Üniversitesi Konservatuvar bölümüne gideceğiz. Sen de oraya gidecekmişsin. O zaman yarın görüşürüz, seni özledim Arkadaşım 😉😊

''Olamaz! Ya neden onca zaman sonra geri geliyor?Özlemiş miş, özleseydi bir kere arardı, mesaj atardı. Giderken haber bile vermedi. ''

Kızlar sadece bana bakıyordu.

''Çocukluk aşkın mı? ''

''Ya da hala sevdiğin çocukluk aşkın mı? ''

Dediler. Evet çocukluk aşkım, ve yine evet hala aşık olduğum çocukluk aşkım...