AFİHİFA

24.Bölüm, "imam"

"Selim."

"Hifa şansını zorlama istersen.  İyileşince kıyarız nikahı."

Gözlerimi kısıp Selim'e baktım.
"Şans mı bu?" diye sordum.

"Hayır kader." dedi ve odanın çıkışına doğru gitti.

"Selim!" diye seslendim. Yavaşça bana döndü.

"İmam nikahı mı yoksa res-"
Devamını getirmeden cevap verdi.
"Şimdilik imam nikahı."

Sonra odadan çıkıp kapıyı kapattı.
Şimdilik...

Gerçek bir evlilik mi düşünüyordu benimle? Eğer öyleyse, ben imam karısı olacaktım yani?

Derin bir nefes alıp çarşafı sıyırdım ayaklarımdan. Sargı bezi vardı iki ayağımda da.
Sağ ayağımdaki sargı diğerine göre daha büyüktü.

Durduk yere iş çıkarmıştım başıma. Şu anlık acımıyordu. Ağrım da yoktu.

Mislina ve Esra ellerinde tostlarla içeri girdiler. 

"Acıkmışsındır."

Bana uzattığı tostu aldım Esra'dan.
"Teşekkür ederim." dedim gülümseyerek.

Tostu bitirdikten sonra doktor geldi. Taburcu olabilirmişim.
Aynı gün içerisindeyiz sanıyordum ama bir gece hastanede kalmışım.

Esra ve Mislina'nın yardımıyla arabama doğru gittik.
O panikle benim arabamı almışlar galiba.
Selim kullandı eve kadar arabayı.
Eve girdiğimde salona hasta yatağı kurdular Esra'lar benim için. 

Selim gitti. İkisi benimle kaldı.
Sohbet falan ettik.
"Esra bir şey sormak istiyorum."

Esra oturduğu yerden gözlerini bana sabitledi.
"Tabii Hifa abla sor." dedi.

Derin bir nefes alıp avuç içlerimi kaşıdım.
"Şey kapanmak aşama aşama mı oluyor?" Bir anda afalladı.
Kendini toparladığı an, "Kapanmak mı istiyorsun?" diye sordu.

"Yani ama tam karar veremiyorum. Sadece bir an düşündüm öyle."

Gülümsedi. Mislina yorumsuz bizi izliyordu.

"Nice açıklar var Hifa abla kapalılardan bile kapalılar. Kapanmak saç örtmek değil aslında." diye açıkladı.

Arkama yaslanıp bana anlatacağı şeyleri dinlemeye başladım.

"Biz buna tesettür diyoruz. Tesettür baş örtmek, bedeni saklamak değildir. Tesettür kendini saklamaktır. Tesettür ruhen kendini soyutlamaktır. Bunun bilincinde kapanması gerekiyor insanın. Kapanmak aşama aşama olur mu? Olur aslına sen bir niyetlen de gerisi hemencecik gelir zaten."

Avuç içlerim terlemişti. Hazır mıydım ben buna?
Tesettüre hazır mıydım?
Kendimi soyutlamaya kendimi sakınmaya hazır mıydım?

"Teşekkür ederim." diye mırıldandım.
"Ama ben buna hazır hissetmiyorum."

Şaşırmadı. "Sana istemek, bize sabretmek düşer. Sen hazır olduğunda söyle biz hep buradayız."
Bu yakınlığı o kadar güzel hissettiriyordu ki beni. Anlatamıyordum.

"Şimdi ben eve gitmeliyim Hifa abla. Mislina burada bir şey olursa ararsınız geliriz."

Yerinden kalktı. Bana doğru eğilip öptü.
"Görüşürüz. Allah'a emanet ol."

Mislina ile birlikte kapıya doğru gittiler. Bende onları izledim.
Mislina kapıyı açtığı an karşısında Erdem'i gördü.

Erdem kaşlarını çatıp bir Mislina'ya bir Esra'ya baktı.