7.BÖLÜM

132 8 1
                                    

Arkama döndüm ve Metin vardı. "Metin sen mi arkamdaydın. Bir an çok korktum" dedim. Metin yüzüme bakıyordu bir tepki vermeden. Sonra bir odaya girdik. O olayın olduğu odaya. Yerde metinin bana bahsettiği kitap vardı. Tam alicaktim kı birden benden kaçmaya başladı. Peşinden gittim ve bir odaya girdim kitabı elime aldım. Ama sayfalar boştu. Girdiğim odanın kapısı kapandi. Ne kadar açmaya calissamda açılmadı. Metine seslendim ama bana "Ha ha ha ben artık Metin değilim aptal şey. " dedi ve korkunç korkunç kahkahalar atmaya başladı. Yere oturdum ve kulaklarimi kapadım. Etrafımda değişik varlıklar vardı. Daireler ciziyorlardi. Metine bagirdim.      " Metin metinn! Nolur aç şu kapıyı" dedim. Kapıyı açtı ve.      " noldu cenk deminden beri evin önünde seni bekliyorum."Dedi. Ama nasıl olur. Sen sen... "uff cenk sızlanmayi kes" dedi Metin bana. Neler oluyordu burda?  Kitap elimdeydi hâlâ. Metin elimden aldı birden. Sayfalar da yazılar vardı. Ama bu nasıl olur! Kitaptan bir şeyler okudu. Annesi birden ortaya çıktı ve o yumuşak ve korkutucu ses tonuyla"hadi gelin bu taraftan" dedi Metin gidiyordu. "Metin saçmalama bu bir oyun. Gitme!" dedim ama gidiyordu. Ben de peşinden gittim merakla. Evden çıktık. Ormana doğru yürüyorduk. Ormanda bir sürü insan vardı. Hepsi bize bakıyordu. Metinin annesini görüp baş eğiyorlardi. Bu insanlar demin yoktu. Ahh bu gecenin bir an önce bitmesini istiyorum dedim sesli bir şekilde. Metin'in annesi " ha ha ha gece daha yeni başlıyor seni küçük pislik!" dedi. Ne ! O bana 'KÜCUK PİSLİK' mi dedi. İşte şimdi sinirlendirdin beni sürtük ruh! Hemen bir plan yaptim kafamda ve uygulamaya gecmeye başladım.

ORMANDAKİ EV-TAMAMLANDI-Where stories live. Discover now